Τόλμησα να γίνω ευτυχισμένη!

Μπορούσα να υπομένω, να αντέχω, μπορούσα να είμαι δυνατή, να προχωρώ όσο κι αν κλαίω, όσο κι αν πονώ! Μπορούσα να ζω μόνη, να γκρεμίζεται ο κόσμος γύρω μου κι εγώ εκεί, να προχωρώ!

Μπορούσα να γελώ, όταν το μόνο που υπήρχε να με λυτρώσει ήταν τα δάκρυα και μπορούσα να κάνω τους άλλους να γελούν κι ας ένιωθα τους ώμους μου βαριούς και την καρδιά μου πέτρα.

Μπορούσα να είμαι εκεί, ακόμη κι όταν το σώμα μου φώναζε «φτάνει», μπορούσα να το κρατώ δυνατό, κι ας ήξερα, πως σύντομα τελειώνουν και τα τελευταία μου αποθέματα. Κάπως, κάπου, θα μπορέσω να ξαναγεννηθώ, παραμιλούσα!

Είναι τόσα αυτά που μπορούσα και μπορώ να υπομένω, να αντέχω, να επιτρέπω μα αφού είχα να διαλέξω ανάμεσα στα μπορώ και τα θέλω μου, τελικά τόλμησα να πω φτάνει! Ως εδώ με αυτά που μπορώ! Έχω ανάγκη να ζήσω τα θέλω μου!

Τόλμησα να διαλέξω τα θέλω μου, γιατί αυτά, μιλούν απευθείας από την καρδιά μου, ενώ τα μπορώ μου, τα σπρώχνει ύπουλα το μυαλό μου μέσα στα κύτταρά μου, θέλω δεν θέλω! Τόλμησα να θέλω να χαμογελώ χωρίς να πονάω μέσα μου, γιατί θέλω όταν πονάω να μην φοβάμαι να το εκφράσω, να μην με νοιάζει τι θα πει ο κόσμος και το πώς θα χαρακτηριστώ!

Τόλμησα να θέλω να ζω, βάζοντας τα δικά μου όρια στα θέλω μου και να δέχομαι τις δικές μου συνέπειες, εκεί που τα θέλω μου επιμένουν να χτυπούν σε τοίχους! Τόλμησα να θέλω να αγαπώ με όλη την δύναμη της καρδιάς μου, κι ας ήξερα πως με εκμεταλλεύονται!

Τόλμησα να θέλω όσα μου αξίζουν και να τα διεκδικώ! Τόλμησα να θέλω να ανακαλύψω, να ξεριζώσω από τον βυθό των αναστολών μου όλα μου τα όνειρα, τους πόθους κι όσα βρίσκονται μέσα μου και μαγεύουν την καρδιά μου!

Με χαρακτήρισαν ανώριμη, επειδή τόλμησα να φύγω από το σπίτι μου στα 18 μου και να δουλέψω δυο δουλειές για να μπορέσω να ανταποκριθώ! Με χαρακτήρισαν επικίνδυνη, επειδή τόλμησα να πω δημόσια σε επαγγελματικό χώρο μπροστά στον διευθυντή μας, πως είμαστε όλοι αναλώσιμοι!

Με χαρακτήρισαν ρομαντική και πως θα σπάσω τα μούτρα μου, επειδή τόλμησα να δημοσιεύσω τις σκέψεις μου σε κείμενα και να καταθέσω την ψυχή μου σε αγνώστους! Με χαρακτήρισαν τρελή, επειδή τόλμησα να συντροφεύσω τη μοναχικότητά μου στις πιο απόκρημνες πλαγιές! Με χαρακτήρισαν ανεύθυνη, επειδή τόλμησα 8 μηνών έγκυος, να πάω με αμάξι στην Αλεξανδρούπολη, μόνο και μόνο για να περάσω απέναντι και να δω την Σαμοθράκη!

Τόλμησα πολλά και πολύ και δεν χωρούν όλα σε ένα κείμενο! Με χαρακτήρισαν, με κριτίκαραν, με χλεύασαν και με διέγραψαν πολλοί και πολλές επειδή δεν ταίριαξα στην ψεύτικη και φαινομενικά τακτοποιημένη ζωή τους!

Αυτό που μπορώ να σας πω με σιγουριά, λίγες μέρες πριν πατήσω τα 43 μου χρόνια, είναι πως δεν έχω μετανιώσει ούτε μία φορά για όσα τόλμησα και άξιζε όλο τον πόνο και όλη τη χαρά που γεύθηκα!

Γιατί τελικά, αυτό που έχει σημασία στην ζωή, είναι να ζεις με όσα σε κάνουν ευτυχισμένο και η δική μου ζωή ξεκίνησε από αυτό το ερώτημα… Είμαι ευτυχισμένη; Στο άκουσμα του “όχι” ήταν που τόλμησα για πρώτη φορά να ξεκινήσω από την αρχή, με καινούργιους όρους, τους δικούς μου κι έτσι τόλμησα να γίνω ευτυχισμένη!

Γράφει η Ρίνα Σερέτη

Πηγή :  enallaktikidrasi.com