Ήσουν εκεί στη ζωή σου; Έζησες τη στιγμή σου;

Έχουμε μάθει να ζούμε για το μέλλον.

Μέσα στο φόβο μας να ζήσουμε κάτι προγραμματισμένο , βάζουμε στόχους, χτίζουμε όνειρα και τοποθετούμε τη ζωή σε μια μακροπρόθεσμη προοπτική.

Η ζωή περνάει κι εμείς μιλάμε για το αύριο. Χάνουμε την στιγμιαία απόλαυση και τη χαρά που μας προσφέρουν οι στιγμές. Κλείνουμε τις πόρτες καλά, να μην μπορεί κανείς να τις σπάσει και νιώθουμε μια κρυφή χαρά πως ποτέ δεν θα διαταραχθεί η ηρεμία μας. Δεν έχουμε χρόνο για τέτοια.

Κάποτε θα έχουμε μεγαλώσει και θα ευχόμαστε να είχαμε περισσότερα προβλήματα, για να εκτιμούσαμε ίσως τις στιγμές. Στιγμές που αφήσαμε να φύγουν, που δεν τις προσέξαμε καν.

Από παλιά ξεχώριζα τους ανθρώπους που είχαν την ικανότητα να βλέπουν την ομορφιά γύρω τους. Κι αναφέρομαι στην ουσία των πραγμάτων..

Καμιά φορα εύχομαι να μπορούσα να παγώνω τις στιγμές και να παρατηρώ σε βάθος κάθε τί που υπάρχει και δεν υπάρχει.

Λόγια, εντάσεις, πόνος, κλάμματα, χαμόγελα, αγκαλιές.

Αν ο χρόνος σταματούσε, τι θα επέλεγες να κρατήσεις από αυτά που φεύγουν;

Αφουγκράσου κάθε ήχο, δώσε νόημα στη ζωή σου. Μην αφήνεις τη μέρα σου να αποκτά μονότονο ήχο. Δεν έχει σημασία αν είναι οικείος ή ξένος.

Δώσε σημασία. Σε νέα, λευκή, σελίδα. Εσύ το καθορίζεις. Είναι δική σου ζωή, και είναι σύντομη. Κάν’την να είναι όμορφη.

Γιατί σου λέω…έχουμε πείσει τον εαυτό μας πως ζούμε. Και σε ρωτάω, ήσουν εκεί;

Ήσουν εσύ;

Ο χρόνος σταματά.

Να δώ τι θα προσέξεις τώρα.

Γράφει η Ντολόρ Ρίζους

Πηγή : loveletters.gr