Αν με θέλεις, έλα να με πιάσεις

Είναι μαγεία, τελικά, αυτό το κρυφτούλι που παίζουμε. Λύσε μου μια απορία- θα βγει κάτι απ’ αυτό ή θα χαθούμε στη μετάφραση; Σε βλέπω και με βλέπεις, σε ψάχνω και με ψάχνεις. Με ποια σειρά γίνεται κανείς μας δεν ξέρει. Ξέρουμε, όμως, ότι αυτά που κάνουμε, με αυτόν το μαγικό, τρόπο θα στείλουν το μήνυμα. Ένα είναι «το μήνυμα», ότι ψάχνεις μέσα από παιδιάστικες κινήσεις, να μου δείξεις και να σου δείξω ότι θέλουμε ο ένας τον άλλον.

Θέλω να κάνω εικόνα το πρόσωπο σου, όταν θα κρυφοκοιτάς το προφίλ μου. Τι θα συλλογίζεσαι και τι θα αναρωτιέσαι για μένα. Χιλιάδες οι σκέψεις κι ερωτήσεις που μου τρυπάνε το μυαλό. Δεν μπορώ να καταλάβω τι αποκομίζεις από αυτό και γιατί εξακολουθείς να το κάνεις. Μάλλον, θα έχεις τα δικά σου συμπεράσματα. Πόσο θα ήθελα να τα μοιραστείς όλα αυτά μαζί μου. Φαντάζομαι, πως τη μια θα θυμώνεις, θα ανησυχείς, θα ζηλεύεις αλλά δε θα αντιδράς. Το λατρεύω που δεν είσαι εκδηλωτικός, αλλά ακόμα πιο πολύ, λατρεύω όταν είσαι απέναντι μου και βλέπω το βλέμμα σου να φωνάζει από επιθυμίες.

Εκεί, δεν μπορείς να κρυφτείς, εκεί δεν είσαι σε ασφαλές σημείο, με το κινητό στο χέρι ή πίσω από την οθόνη, για να κρύβεις τα συναισθήματα σου. Όταν είσαι μπροστά μου, αγόρι μου γλυκό, ο εαυτός σου είναι γυμνός. Όλα είναι εμφανή, ακόμα κι αυτά που προσπαθείς με τόσο κόπο να αποκρύψεις. Ο βήχας κι ο έρωτας, λένε, πως δεν κρύβονται. Όμως, εσύ γιατί θες να τον κρύψεις, όταν το ίδιο σου το σώμα σπαρταράει από πόθο και «θέλω». Όταν οι κουβέντες σου ξεφεύγουν κι όταν το βράδυ, με δυο χάδια, κοιμάσαι σαν μωρό στην αγκαλιά μου; Είσαι εδώ, μαζί μου. Γιατί είσαι, έχεις αναρωτηθεί; Τι είναι αυτό που σε τραβάει;

Το ξέρω, αγόρι μου, το σεξ δε σε κρατάει, θα είχες φύγει. Είναι η δικαιολογία που θέλουμε να πούμε στον ίδιο μας τον εαυτό. Όλα αυτά τα πήγαινε-έλα είναι έρωτας και ξύπνα επιτέλους. Δίνεις ψυχή και δεν το ξέρεις. Παραδέξου το, μήπως έτσι, μια μέρα σταματήσουμε να παίζουμε κρυφτό. Είναι γλυκό, όμορφο, αλλά κουράζει σε βάθος χρόνου. Έλα να το ζήσουμε και σταμάτα τα παιδιαρίσματα. Μεγαλώσαμε πια, για να συμπεριφερόμαστε ανώριμα.

Αν όμως, θέλεις να το πάμε έτσι, έλα να αναμετρηθούμε σε αντοχές. Έλα να δούμε ποιος θα κάνει κρόσσια τα νεύρα του άλλου. Εξήγησε μου, πώς μπορείς και το πνίγεις, πώς τα εκμηδενίζεις όλα με την απουσία σου. Είναι κι η δική μου απουσία που σε ταλαιπωρεί, δε λέω, δε σου το κάνω εύκολο. Εγωιστικό, ίσως, αλλά όπως μπορείς εσύ, ναι, μπορώ και εγώ. Να δούμε, ποιος από τους δυο θα λυγίσει. Μέχρι τότε, θα εθιζόμαστε σε μια οθόνη για να αντέξουμε. Θα συνεχίσουμε να παίζουμε το παιδικό μας παιχνιδάκι. Μέτρα εσύ κι αν με βρεις, θα βγω.

Πρόσεξε όμως, γιατί όλο αυτό το παιδικό παιχνίδι κρύβει έναν κίνδυνο. Τον πιο σημαντικό απ’όλους. Το να ξενερώσουμε. Είναι μία λεπτή κόκκινη γραμμή αυτή κι ίσως μια μέρα να μην έχεις αλλά αποθέματα, αλλά, ούτε κι εγώ να έχω τη διάθεση να συνεχίσω. Το κατεστημένο πρέπει κάπου να αλλάξει κι αν δεν γίνει αυτή η επιθυμητή αλλαγή, θα γίνει η απομυθοποίηση. Είναι φλόγα και πάθος όλο αυτό. Να τη διατηρείς, ως ένα σημείο, γιατί μετά δε θα υπάρχει επιστροφή στην αρχική της μορφή.

Θα σου πω, με ειλικρίνεια, πως αντέχω να παίξω μαζί σου. Το διασκεδάζω απόλυτα, όσο βλέπω και τις δικές σου αντιδράσεις. Να έχεις μέτρο, γιατί δε θέλω να ξεφύγουμε. Να εμφανίζεσαι εκεί που πρέπει. Είσαι στη σκέψη μου και γαμώτο, μη μου τα κάψεις άλλο τα κύτταρα. Με θέλω, για να λειτουργώ και τις υπόλοιπες μέρες. Είσαι εθιστικός και το γουστάρω τρελά, μέχρι να καταστραφώ ολοκληρωτικά.

Γι’ αυτό πριν καταστρέψουμε ο ένας τον άλλον, αν με θέλεις, έλα και πιάσε με.

Γράφει η Αλεξάνδρα Τσότσου




Πηγή : pillowfights.gr