Αφήστε τα παιδιά να είναι παιδιά

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη παρατηρητικότητα για να διαπιστώσει κανείς πως ένα μεγάλο ποσοστό από τα σημερινά παιδιά δεν είναι και τόσο παιδιά. Ναι οι καιροί αλλάζουν, όμως για ποιο λόγο ακριβώς αυτό να αποτελεί μια καλή δικαιολογία ή μια εμπεριστατωμένη επιχειρηματολογία;

Τα σημερινά παιδιά γεννήθηκαν και μεγάλωσαν μέσα στην τεχνολογία. Κρατώντας από αυτό το γεγονός μόνο το θετικό, της άμεσης εκμάθησης μιας δεξιότητας χρήσιμης επαγγελματικά για το μέλλον τους, όλα τα μετέπειτα είναι άκρως ανησυχητικά.

Κοινωνικά δίκτυα: Βλέπουμε γονείς να ανοίγουν λογαριασμό facebook σε παιδιά που βρίσκονται στο δημοτικό και το γυμνάσιο. Γνωρίζουν τους κωδικούς και θεωρούν ότι μπορούν να τα ελέγχουν όλα. Εκατοντάδες περιστατικά έχουν αποδείξει το αντίθετο. Τι κρίση και τι εμπειρία έχει ένα παιδί 10-11-12 ακόμα και 15 ετών για να διαχειριστεί όλο αυτό το χάος που επικρατεί στο facebook, κυρίως όσον αφορά τα ψεύτικα προφίλ με ανθρώπους που τους πλησιάζουν και τους συνομιλούν. Εκτός από τους κινδύνους, τίθεται και ένας άλλος προβληματισμός. Παιδιά που κυνηγούν τα “likes”, που κοινοποιούν το κάθε τι με σκοπό να γίνουν αρεστοί από τον ευρύτερο κύκλο των διαδικτυακών, ανύπαρκτων και υπαρκτών φίλων τους εισχωρούν σε μία αδιέξοδη λογική, μια παγίδα που φυσικά πέφτουν και οι ενήλικες.

Και κάπως έτσι τα παιδιά παύουν να είναι παιδιά, παύουν να ζουν με βάση την ηλικία τους και ενδιαφέρονται για πράγματα είτε πολύ προχωρημένα, είτε μπλέκουν σε καταστάσεις επικίνδυνες. Κορίτσια του γυμνασίου ντύνονται και βάφονται ολοένα και πιο προκλητικά και ποστάρουν τις φωτογραφίες τους στο facebook. Και εκείνο το μικρό ποσοστό των παιδιών που δεν θέλουν να συμμετέχουν σε όλο αυτό τον παραλογισμό, αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις μη αποδοχής από το σχολικό και φιλικό τους περιβάλλον.

Υπάρχει πληθώρα επιλογών για την κοινωνικοποίηση των παιδιών, με φυσικούς και δημιουργικούς τρόπους. Ας προβληματιστούμε λίγο παραπάνω όσον αφορά την χρήση των κοινωνικών δικτύων από τόσο μικρή ηλικία. Το tablet, μπορεί να φαίνεται μια βολική λύση απασχόλησης. Είναι όμως; Απομονώνονται και εθίζονται όλο και περισσότερο στην τεχνολογία ξεχνώντας να είναι δημιουργικοί και επικοινωνιακοί.

Και στον αντίποδα βρίσκονται οι υπερβολικά αυστηροί γονείς, οι οποίοι γεμίζουν το πρόγραμμα των παιδιών τους τόσο ασφυκτικά που δεν τα αφήνουν να αναπνεύσουν. Κι ενώ πράττουν έτσι από αγάπη, για να δώσουν όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια, δεν αντιλαμβάνονται πως όλο αυτό κάποια στιγμή θα γυρίσει boomerang. Οι προσδοκίες μας δεν θα έπρεπε να περνούν στις ζωές των παιδιών μας. Τα φέραμε στην ζωή, αλλά δεν μας ανήκουν, είναι αυτόνομες προσωπικότητες. Μπορούμε να τους δείξουμε τρόπους και η επιλογή να είναι δική τους, έτσι μόνο θα μάθουν να γίνονται υπεύθυνοι και να έχουν αυτοπεποίθηση.

Από την εποχή που ξέσπασε η κρίση, παρατηρείται έντονα και ένα άλλο γεγονός. Τα παιδιά γνωρίζουν με αναλυτικές πληροφορίες όλα τα προβλήματα των γονιών τους. Χάνουν από πολύ νωρίς την ξεγνοιασιά τους, γεμίζουν άγχος, μιζέρια, ανασφάλεια και υπερένταση. Καλό είναι να έχουν μια ιδέα για το τι συμβαίνει, για να υπάρχει ισορροπία και κατανόηση στην λειτουργία της οικογένειας, πέρα από αυτό όμως είναι καταστροφικό να βομβαρδίζουμε τα παιδιά με ένα σωρό δυσάρεστες πληροφορίες και προβλήματα.

Όχι, δεν είναι εύκολο να είσαι γονιός. Είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στην ζωή σου. Είναι όμως και ευλογία.

Αντί να προσπαθούμε συνεχώς να τους προετοιμάσουμε να γίνουν σωστοί ενήλικες, ας τους αφήσουμε το περιθώριο να χαρούν την παιδική ηλικία που δεν γυρίζει πίσω κι ας διδαχτούμε εμείς από εκείνα για τις σημαντικές αξίες της ζωής που ξεχνάμε.

Γράφει η Κατερίνα Βερίγκα

 
Επιμέλεια κειμένου: Pavlos Karantairis

 

Πηγή : anapnoes.gr