Μακριά από χειριστικούς «φίλους»

Οι χειριστικοί άνθρωποι δε γίνονται πάντα αντιληπτοί απ’ τις πρώτες στιγμές της φιλίας. Χρειάζεται χρόνος για να εκδηλώσουν την άσχημη πλευρά του εαυτού τους. Είναι οι άνθρωποι που συναντάς στην πορεία της ζωής σου, έχουν ένα ζεστό χαμόγελο και μια προθυμία να σου σταθούν μέχρι το κόκκαλο. Σου είναι αδιανόητο να το δεχτείς, είσαι επιφυλακτικός αλλά τα καταφέρνουν με μεγάλη μαεστρία να κερδίσουν την εμπιστοσύνη σου.

Όλα αυτά που κάνουν για σένα, δεν έχουν εξήγηση. Αυτά που σου προσφέρουν ξεπερνούν κι όλα αυτά που έχεις λάβει απ’ το δικό σου οικογενειακό κύκλο. Τους εμπιστεύεσαι, καταθέτεις τα εσώψυχά σου και δεν υπολογίζεις ότι όλα αυτά είναι τα όπλα τους. Μια μέρα όλο αυτό θα αντιστραφεί και να είσαι σίγουρος θα τα χρησιμοποιήσουν εναντίον σου.

Δεν είσαι επιφυλακτικός μαζί τους, όταν βλέπεις τις θυσίες που κάνουν για σένα. Ίσως να ήσουν στην αρχή διστακτικός, αλλά με την πάροδο του χρόνου χαλαρώνεις κι αφήνεσαι στα χέρια τους. Γίνεσαι υποχείριό τους, ένα είδος «κατοικίδιου», τους εξυπηρετείς. Έχουν τρομερές απαιτήσεις, αλλά αυτές τις βλέπεις σταδιακά.

Στην αρχή, υπάρχει μια απογοήτευση γιατί εσύ έκανες κάτι που δεν ταιριάζει στην δική τους ιδιοσυγκρασία. Φυσικά, έχεις έναν άλλον ρυθμό στη ζωή σου και διαφορετικές συνήθειες. Κακώς, πρέπει να τις αλλάξεις γιατί δεν είναι σωστές με βάση τη δική τους φιλοσοφία. Τις αλλάζεις, αλλάζεις καθετί που δεν τους αρέσει. Προσπαθείς να τους ικανοποιήσεις και να τους ευχαριστήσεις, να κάνεις όλα αυτά που θέλουν. Όμως για να γίνει αυτό, θα έρθεις αρκετές φορές σε αντιπαραθέσεις μαζί τους, θα στεναχωρηθείς κι ολοένα θα πέφτεις ψυχολογικά.

Δεν το καταλαβαίνεις τη στιγμή που γίνεται γιατί σου το έχουν παρουσιάσει έτσι που αυτοί φαίνονται στα μάτια σου αλάνθαστοι και πως έχουν πάντα δίκαιο. Δε φαίνεται πουθενά ένα δικό τους λάθος, ξέρουν καλά να κρύβουν τα αδύνατα σημεία του χαρακτήρα τους. Έχουν δημιουργήσει ένα «παρεάκι» γύρω τους, που τους εξυπηρετεί στον βαθμό που ικανοποιούν τις δικές τους ανάγκες.

Όταν βγεις από αυτή την κατάσταση και τη δεις με άλλο μάτι, τότε θα καταλάβεις πως ο καθένας που είναι δίπλα τους, εκπληρώνει έναν σκοπό. Ένα δικό τους συμφέρον, γιατί σε όλα αυτά αποσκοπούν κάπου. Αν το μελετήσεις ορθά, θα διαπιστώσεις ότι οι άνθρωποι-φίλοι που είναι κοντά τους, είναι ελάχιστα χρόνια, δεν έχουν κάτι ουσιαστικό δίπλα τους που να υπερβαίνει τη δεκαετία. Όλοι έχουν ημερομηνία λήξης δίπλα τους, με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο, οι φίλοι που παραμένουν δίπλα τους αντιλαμβάνονται την ποιότητα της ψυχής τους και κάποια στιγμή αποχωρούν.

Αποχωρούν, φίλοι, συνεργάτες γιατί εκφράζουν έντονα τη δυσαρέσκειά τους, ότι δεν είναι αντάξιοί τους. Είναι απίστευτοι, δεν αρκούνται σε τίποτα απ’ όλα αυτά που τους προσφέρεις, υλικά και μη. Νιώθουν προδομένοι κι εκεί είναι η ειρωνεία της όλης κατάστασης. Γνωρίζουν πολύ καλά να διαχειρίζονται τις δικές τους καταστάσεις με μεγάλη επιτυχία κι αρέσκονται να παρουσιάζονται θύματα στο δικό τους περιβάλλον. Δεν το κάνουν σε βαθμό λύπησης, αλλά σε βαθμό που να κερδίζουν σεβασμό κι αξιοπρέπεια γιατί φαίνονται δυναμικοί κι ότι το κατέχουν.

Μα είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι κάθε φορά να προδίδονται και να παρουσιάζονται ως θύματα; Δηλαδή πάντα φταίνε οι άλλοι και ποτέ οι ίδιοι; Ή μήπως είναι η δικαιολογία που χρησιμοποιούν όταν έχουν αποτύχει στη διεκπεραίωση της χειραγώγησής τους; Τι πραγματικά συμβαίνει το γνωρίζουν οι ίδιοι πολύ καλά. Ξέρουν να παίζουν τους ανθρώπους στα δάχτυλά τους και ποτέ δεν πρόκειται να μάθεις τις πραγματικές του προθέσεις.

Βέβαια δε χρειάζονται τίποτα από σένα κι ολοένα απαιτούν. Ισχυρίζονται ότι είναι δίπλα σου για να σε βοηθήσουν κι εκθρονίζουν από το μυαλό σου οποιονδήποτε είναι κοντά σου. Έχεις ήδη μοιραστεί καταστάσεις με αγαπημένα σου πρόσωπα και μπροστά σου σου αραδιάζουν χίλιους λόγους που δεν αξίζει αυτοί οι άνθρωποι να είναι στη ζωή σου. Προβληματίζεσαι και το δέχεσαι. Τείνεις όμως να μείνεις μόνος, στο να ακυρώνεις όλους αυτούς που σε περιβάλλουν έχεις κάνει τον κόσμο σου να περιστρέφεται γύρω από αυτούς.

Ξεχνάς την προσωπική σου ζωή, φίλους, συγγενείς, τα πάντα κι αυτοί γίνονται οι κυρίαρχοι της δικής σου ζωής. Ανεπίτρεπτο να θελήσεις μια βόλτα, έναν περίπατο ακόμα και μια εκδρομή χωρίς αυτούς. Απαράδεκτο αν το σκέφτηκες χωρίς να τους υπολογίσεις, η σκέψη και μόνο ότι το μοιράστηκες μαζί τους, έχει συνέπειες. Ψυχολογικές συνέπειες, ενοχές και τύψεις.

Να ξέρεις ότι συνεχώς ασκούν κριτική για τη ζωή σου και για τις ζωές των άλλων. Ακόμα και σε αυτό το σημείο χρησιμοποιούν την υπέροχη δικαιολογία «ό,τι έχω να πω για σένα, σου το λέω κατάμουτρα κι όχι πίσω απ’ την πλάτη σου», φυσικά το λένε αυτό γιατί αυτή είναι η ελευθερία λόγου που παίρνουν με το έτσι θέλω και σε σχολιάζουν αρνητικά είτε είσαι μπροστά τους είτε όχι. Δε θα ακούσεις ποτέ τη δική τους κριτική για τη δική τους ζωή και για τα δικά τους λάθη. Είπαμε, είναι αλάνθαστη η δική τους συμπεριφορά, αγγίζει την αγιοσύνη και κάπου εδώ θα πρέπει να δημιουργήσουμε ένα ναό προσκυνήματος.

Όσο θα δίνεις χρόνο και χώρο σε αυτούς τους ανθρώπους τόσο περισσότερο θα καταλαμβάνουν απ’ τη δική σου ζωή. Η δίχως τέλος κριτική τους για το άτομό σου δεν έχει σταματημό. Αν ποτέ «πνιγείς» και θελήσεις να φύγεις από αυτή την άρρωστη κατάσταση τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσεις τις ψυχικές συνέπειες. Θα σε πολεμήσουν και θα χρησιμοποιήσουν τα όπλα που τους έχει ήδη καταθέσει. Θα είναι σκληροί εκτελεστές, δε θα σε λυπηθούν και δεν πρόκειται να σου δώσουν το χρόνο να το ξαναπιάσεις μαζί τους, θέτοντας τα δικά σου όρια. Να ξέρεις ότι όλοι τους θα σε έχουν απορρίψει, ακόμα και το δικό τους παρεάκι που εκτελεί εντολές.

Έχουν πλέον όλα δηλητηριαστεί και κανείς δεν πρόκειται να σου διαθέσει το χρόνο για να ακούσει την δική σου πλευρά, τους δικούς σου λόγους που αντέδρασες κατά αυτό τον τρόπο. Δεν υπάρχει επιστροφή σε αυτές τις καταστάσεις, κλείνεις το κεφάλαιό σου και προχωράς. Θέτεις τα δικά σου όρια εξαρχής και δίνεις στους άλλους να καταλάβουν ότι δε γεννήθηκες χθες, έχεις τη δική σου ιστορία, τα δικά σου βιώματα και τους δικούς σου ανθρώπους που σε περιβάλλουν.

Συντάκτης: Αλεξάνδρα Τσότσου

Πηγή : pillowfights.gr