Αν μαζί δε γίνεστε παιδιά δεν είναι έρωτας

Η παιδική μας ηλικία ήταν η πιο ανέμελη, η πιο ξέγνοιαστη, η πιο αγαπησιάρικη, η πιο αγνή. Όλα μας φαινόντουσαν όμορφα και νιώθαμε μια ανεξήγητη ελευθερία. Μεγαλώνοντας, όμως, αρχίσαμε σταδιακά να τα χάνουμε όλα αυτά και να τα αναπολούμε. Πού εξαφανίστηκε όλη αυτή η παιδικότητα, η χαρά, η ευτυχία; Κι ενώ τέτοιες σκέψεις μπορεί να βασανίζουν πολλούς ανθρώπους κάποιοι έχουν καταφέρει να διατηρήσουν το «παιδί» μέσα τους. Πώς; Μα φυσικά με έναν άνθρωπο που θα σε κάνει να νιώθεις συνέχεια παιδί όταν βρίσκεσαι μαζί του.

Γιατί μόνο όταν κάποιος σε κάνει να νιώθεις έτσι, θα πει πως αυτό που ζείτε είναι έρωτας. Ένας υπέροχος έρωτας, ανέμελος, που δε φοβάσαι να τσαλακωθείς, που δείχνεις τον εαυτό όπως ακριβώς είναι κι αφήνεσαι ολοκληρωτικά σε όλη αυτή την κατάσταση. Δεν προσέχεις την κάθε σου κίνηση κι ό,τι συμβαίνει είναι τελείως ανεπιτήδευτο, όπως εξάλλου κάνει κάθε μικρό παιδί.

Απολαμβάνετε την κάθε στιγμή, τη χαίρεστε σαν να μην υπάρχει αύριο, δε φοβάστε να ανοιχτείτε και δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις. Πόσο όμορφο μπορεί να είναι όλο αυτό, πόσο τρυφερό, πόσο αληθινό. Είστε αυθόρμητοι και παρορμητικοί, έχετε στη σχέση σας όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά των μικρών παιδιών, αυτά τα μοναδικά χαρακτηριστικά που κάνουν τη σχέση ουσιαστική, αληθινή.

Είναι τόσο σημαντικό ο σύντροφός σου να σε βάλει σε όλο αυτό το κλίμα, αυτό της παιδικότητας, γιατί τότε και μόνον τότε ζείτε έναν πραγματικό έρωτα. Γελάτε δυνατά, παίζετε, μιλάτε για καθετί χαζό, βλέπετε κινούμενα σχέδια, αγκαλιάζεστε κι όλο αυτό είναι μοναδικό. Εσύ συνεχώς αφήνεσαι, λατρεύεις τις στιγμές που σε νταντεύει, που σε προσέχει. Ξυπνάει την κτητικότητά σου σαν κακομαθημένο παιδάκι ενώ ταυτόχρονα αγαπάς τρυφερά όπως ένα παιδί τη μαμά του.

Περιμένεις να ανεβάσεις λίγο πυρετό, για να τραβήξεις όλη την προσοχή και τη φροντίδα, να τον κάνεις να παρατήσει τα πάντα για να είναι αποκλειστικά μαζί σου. Και τι σου θυμίζει αυτό; Α ναι, την παιδική σου ηλικία που έτσι τράβαγες την προσοχή.

Πόσο σημαντικό, λοιπόν, να σου ξυπνάει το παιδί μέσα σου. Σε απελευθερώνει, σε βγάζει απ’ τα καλούπια σου και σου δείχνει πώς να ζεις ουσιαστικά τη ζωή. Γιατί στη ζωή δεν πρέπει διαρκώς να προσέχεις την κάθε σου κίνηση, οφείλεις να είσαι πιο αυθόρμητος, πιο παρορμητικός, πιο τρελός! Μην υπολογίζεις καθετί, μόνο πονοκέφαλο θα σου δημιουργήσει! Κι ο άνθρωπός σου είναι εκεί, κάνοντάς σε να τα πετάξεις από πάνω σου όλα αυτά τα «πρέπει» και να δεις τη ζωή με άλλο μάτι.

Όταν, λοιπόν, βρεις τον άνθρωπο που θα σου ξυπνήσει την παιδικότητά σου, τότε, να ξέρεις, βρήκες τον απόλυτο έρωτα, τον αληθινό. Γιατί είναι πολύ σημαντικό να σε δέχεται έτσι όπως ακριβώς αισθάνεσαι, χωρίς να προσποιείσαι, χωρίς να αλλάξεις τίποτα από αυτό που είσαι.

Και να θυμάσαι! Τα παιδιά δε βαριούνται ποτέ, επομένως σε μια τέτοια σχέση δε θα πλήξετε ποτέ! Μια τέτοια σχέση θα είναι βασισμένη σε γερά θεμέλια, θα έχει πολύ γέλιο κι αγάπη, χωρίς ποτέ να ζυγίζετε τι λέτε ή τι πρέπει να πείτε.

Γράφει η  Αθηνά Χρηστίδου

Πηγή : pillowfights.gr