Διαδικασία "τραβάτε με κι ας κλαίω"...

Στην πολιτική, στον αθλητισμό, στην εργασία, σε κάθε μορφή άσκησης διοίκηση όταν κάποιος καταθέτει την παραίτηση του και επιμένει σε αυτή, καλό είναι οι γύρω του να τον ευχαριστούν για την προσφορά του και να του δείχνουν τον δρόμο προς την πόρτα. Με το ζόρι δεν γίνονται κάποια πράγματα, οπότε όταν κάποιος εκδηλώνει την επιθυμία να φύγει, ας μην μπαίνουν «εμπόδια» στον δρόμο προς την έξοδο.

Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις στάθηκε η παραίτηση του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Βέροιας. Ο Τηλέμαχος Χατζηαθανασίου, σε καλοκαιρινή συνεδρίαση, και εν θερμώ, κατέθεσε την παραίτησή του. Ο δήμαρχος με δήλωση ότι του ότι δεν κάνει αποδεκτή την παραίτηση, του έδωσε την επιλογή να ξανασκεφτεί την επιλογή του. Όμως, ο κ. Χατζηαθανασίου στις 31 Αυγούστου επέμεινε στην απόφασή του και περιμέναμε όλοι να ανοίξει η διαδικασία εκλογής νέου προέδρου.

Αντί γι αυτό βρεθήκαμε μπροστά σε μια διαδικασία «ψήφου εμπιστοσύνης» (αποδοχής ή της παραίτησης) με τον πρόεδρο να δηλώνει ότι θα κάνει αποδεκτή την απόφαση της ψηφοφορίας. Για να υπάρξει όμως μια διαδικασία «ψήφου εμπιστοσύνης», έπρεπε να προηγηθεί μια πρόταση μομφής. Κάτι τέτοιο δεν έγινε, συνεπώς όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα βρεθήκαμε μπροστά σε μια διαδικασία «τραβάτε με κι ας κλαίω»…

Πηγή : pliroforiodotis.gr