ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ! (music video)

Σκηνικό γνώριμο, σαν ριμέϊκ από παλιά ταινία ασπρόμαυρης προέλευσης κι

επιλογής.

Η προβολή εδώ και καιρό αναβάλλεται περιοδικά και σε τακτά χρονικά

διαστήματα, ενώ η αμεσότητα μοιάζει ν' αποτελεί τη μοναδική εσωτερική

παρόρμηση για όσα πρόκειται να επακολουθήσουν.

Το μέλλον άγνωστο, αβέβαιο, άλλοτε γλαφυρό και άλλοτε έντρομο

αποτυπώνεται μαζικά σε μια ειμαρμένη και καθ' όλα ταλαιπωρημένη κατάσταση,

προφανώς λόγω κακουχιών, εικονικής διάστασης και αλληγορικής σημασίας.

Τα λόγια κρύβονται πίσω από τις λέξεις, κι αυτές με τη σειρά τους εκδιώχνουν

από πάνω τους κάθε μήνυμα υπομονής και σφυρηλάτησης.

Το πριν συνεχίζει όπως και πριν, το τώρα όπως το τώρα, και το μετά όπως το

μετά, καμία άλλη εν γένει μεταβολή δε δύναται ν' αναπτυχθεί σε μια τέτοια

ιοβόλα αποπομπή.

Άρχισαν να περισσεύουν και να περιττεύουν οι επεξηγηματικές προσφωνήσεις

και οι εκατέρωθεν φιλοφρονήσεις μοιάζουν με άδεια και κούφια λόγια.

Αλήθεια, μπορούν να χαρακτηρισθούν ως κούφια συναισθήματα που

κατέκλυσαν, έστω και για κάποιες στιγμές, ολόκληρο το είναι μιας

εσωτερικότητας, "διχασμένης" με το ακραίο σημείο του πόθου της;

Η διαλεκτική ίσως αποτελέσει ένα βασικό σημείο καμπής, ή ίσως και το ύστατο

όριο, το τελευταίο σύνορο της απατηλής και ένοχης σιωπής.

Κάποτε-κάποτε μήτε να τις σκέφτομαι δε θέλω δαύτες τις ενοχές, μα έπειτα

σκέφτομαι πως αν δεν υπήρχαν στο προσκήνιο, ίσως κι εγώ να ήμουν κάποιος

άλλος, κάποιος πιο ένοχος από τώρα.

Σύγχρονος ετεροπροσδιορισμός με βάση την ενοχή, την υποδειγματική ανοχή

και αποδοχή κάθε παράλειψης ή την ετερόχρονη διαπίστευση των συνεπειών,

τραγικών ή μη.

Η συμπερασματική απολογία και ομολογία, μπορεί να αναμένει δια την

περαιτερω διευθέτηση των ζητημάτων της, γενικόλογα υποστηρίγμτα και

υποστηλώματα, δεν χωράνε τούτη την ώρα, πέραν οιασδήποτε αμφισβήτησης.

Τα γεγονότα όχι μονάχα συνέβησαν, μα και κατεγράφησαν πλήρως και στο νου,

και στην ψυχή, και στη συνείδηση, και κανείς δε μπορεί να σβήσει την

αλγοριθμική εκτέλεση των βημάτων τους.

Χνάρια αποτυπωμένα βαθιά μέσα στο ένστικτο και πως να τ' αποφύγεις, πως να

ξεπεράσεις τους κάβους τους, και πανιά ν' απλώσεις για άλλα ταξίδια ίδια.

Μοιάζει αδύνατη μια τέτοια επινόηση, και θα ήταν ατόπημα έστω και να το

προσπαθήσω, άσε που δε συμπίπτει με την επιθυμία μου.

Η επιθυμία ως γνωστό ορίζεται και απορρέει από την όλη εν γένει συμπεριφορά

και διάθεση.

Μεγαλοστομίες κα μεγαλοθυμίες δεν ταιριάζουν, μήτε ως αντιμετώπιση, μήτε ως

επιχείρημα, τα επιχειρήματα άλλωστε χρίζουν μιας πιο βαθιάς και πιο

ουσιαστικής προσέγγισης, η οποία μόνο εν καιρώ μπορεί να πραγματωθεί και να

ολοκληρωθεί.

Τετριμμένες συλλογιστικές και εφαρμοστικές πρακτικές αδυνατούν να

εισχωρήσουν εις βάθος και ν' αντιμετωπίσουν από κοινού την καινούρια

πρόκληση.

Προκλήσεις συνεχείς, αδιάβλητες και αμετάβλητες στο διηνεκές του χρόνου,

δυϊλίζουν τον κώνωπα της ζωής, χαρίζοντας μου απλόχερα το γλυκό βουητό

της.

Την ακούω συνεχώς να με καλεί σε μια μάχη, ακόμη και άνιση υπέρ της, κατά

όπως κείνη αποφασίσει, το δε τρελό του πράγματος, είναι πως το θεωρεί και

πρέπων.

Παράξενη λογική, μα πρέπει ν' ακολουθήσω τους κανόνες του παιχνιδιού της.

Αρχικώς συμφωνώ και ξεκινώ τη βόλτα μέσα μου και μέσα της, πρωταρχικώς

μέσα μου, πρέπει να συμφωνήσει και δαύτο, όλα τα μοιραζόμαστε βλέπεις.

Η συζήτηση που λαμβάνει χώρα καταλήγει στο εξής λογικό, μετά το δικό σου

ναυάγιο, ποιος καημός και ποια θάλασσα να βρεθεί και τον πόνο μου να πνίξει.

Το ναυάγιο.

Σάββας Κωνσταντινίδης

30//11/2015

* Χριστιν-άκι.-*

Πηγή