Η υποκρισία της φιλανθρωπίας! (music video)

Χρήστος Κυπριανού

Τι είναι τελικά η φιλανθρωπία στις μέρες μας; 

Μια πράξη υποκριτική με όχι και τόσο αθώα κίνητρα ή είναι όντως μια πράξη βοήθειας προς συνανθρώπους μας που έχουν πραγματικά ανάγκη; 

Για να εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη φιλανθρωπία όταν αυτή γίνεται με τις αγνότερες προθέσεις. Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που είτε ατομικά, είτε συμμετέχοντας σε εθελοντικές οργανώσεις, όντως βοηθάνε κόσμο που αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα. Το μόνο αντάλλαγμα που παίρνουν είναι η δική τους ηθική ικανοποίηση.

Είναι αυτοί οι άνθρωποι που θα δώσουν ένα πιάτο φαΐ και λίγα ρούχα σε άπορους συνανθρώπους μας. Θυσιάζοντας προσωπικό χρόνο ή και χρήμα αν και αυτό συνήθως είναι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει. Που όταν τους πεις και κανένα μπράβο, σου απαντάνε «Σιγά μωρέ τι έκανα;». Ξέρεις πως όταν σου απαντάνε με αυτόν τον τρόπο, το λένε με όλη τους την ειλικρίνεια και όχι για να δείξουν ταπεινοί. Αυτοί δεν αισθάνονται την ανάγκη να το φωνάζουν δεξιά και αριστερά, ούτε να το προσθέσουν στα βιογραφικά τους.

Πρόβλημα έχω με τους δήθεν. Τι εννοώ; 

Με αυτούς που έχουν κάνει τη φιλανθρωπία μόδα και είναι τόσο το κόμπλεξ τους, που χρειάζονται να το διαλαλούν για να παίρνουν τα συχαρίκια από τους υπόλοιπους. Αυτή η κατηγορία ανθρώπων είναι συνήθως λεφτάδες που απλά το κάνουν για το θεαθήναι. Δεν το κάνουν γιατί το νιώθουν πραγματικά αλλά για να φτιάξουν το προφίλ του καλού χριστιανού, του ευεργέτη, του καλού άνθρωπου βρε αδελφέ. Με άλλα λόγια μιλάμε για ένα καθαρό image making.

Δεν είναι τυχαίο που σε διάφορες εθελοντικές οργανώσεις ανά το πανελλήνιο, θα βρεις μέσα στα διοικητικά συμβούλια όλους τους ανθρώπους της υψηλής κοινωνίας. Φυσικά υπάρχουν και οι μεγάλες ψωνάρες που δημιουργούν εθελοντικές ομάδες με το όνομα τους, φιλανθρωπική οργάνωση της κυρίας τάδε, κοινωφελής όμιλος του δείνα.

Άσε δε τα περιβόητα γκαλά ή εκδηλώσεις που διοργανώνουν. Εκεί που οι διάφορες κυράτσες της καλής κοινωνίας (τρομάρα τους λες και εμείς ανήκουμε στην κακή) θα ποζάρουν μπροστά στο φακό για να προβληθεί η μούρη τους στα περιοδικά και τις τηλεοράσεις. Μιλάμε για εκδηλώσεις πολυτελείας, όχι αστεία. Όπου οι συγκεκριμένοι σώνει και καλά φιλάνθρωποι παρουσιάζουν την ευσπλαχνία τους μεταξύ αστακού, χαβιαριού και πανάκριβης σαμπάνιας.

Τώρα να μου πείτε κάποτε αυτά όλα μπορεί να είναι και μια καλή διαφήμιση για ένα καλό σκοπό. Δεν αντιλέγω, επειδή έχουμε την τάση να τους αντιγράφουμε όλους αυτούς. Από την άλλη, αν χρειάζομαι την προτροπή του κάθε εκατομμυριούχου για να κάνω μια καλή πράξη, τότε πρέπει να προβληματιστώ με τον εαυτό μου γιατί κάπου έχω χάσει την μπάλα.

Έχετε σκεφτεί ποτέ πως αυτές τους οι πράξεις είναι απόρροια των ενοχικών τους συνδρόμων για τον τρόπο που απέκτησαν τα εκατομμύριά τους; 

Από τη μία πίνουν το αίμα του κοσμάκη και από την άλλη δίνουν ένα για αυτούς ασήμαντο πόσο για καλό σκοπό και αμέσως ξεχρεώνουν. Το γελοίο είναι πώς αύριο μεθαύριο θα τους ανακηρύξουμε και εθνικούς ευεργέτες και θα γεμίσουμε τις πλατείες με τα ονόματά τους. Αλήθεια, ψάξτε την ιστορία ορισμένων από αυτούς που ονομάζουμε εθνικούς ευεργέτες και θα καταλάβετε για ποιο πράγμα μιλάω. Ονόματα δε θα γράψω για να μη φάμε και καμιά μήνυση στη μάπα για συκοφαντική δυσφήμιση, που είναι και της μόδας τελευταία.

Το άλλο το εκνευριστικό με τις μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων, που σου λένε πως με κάθε αγορά ένα ευρώ πάει στο τάδε ίδρυμα ή έχουμε ταΐσει τόσα άπορα παιδιά. Με άλλα λόγια η φιλανθρωπία σαν διαφημιστική καμπάνια. Ενώ θα μπορούσαν να το κάνουν και απλά να μην πουν τίποτε. Αλλά μετά πώς θα τραβούσαν τα γίδια στα μαγαζιά τους;

Η φιλανθρωπία όπως τη βλέπω εγώ, έπρεπε να είναι μια πράξη ταπεινοφροσύνης. Χωρίς διαφήμιση και αλλότριους σκοπούς. Θες κύριε πλούσιε να βοηθήσεις κάντο χωρίς να στήνεις πανηγυράκια για να προβάλετε το όνομα σου. Ειδικά εσύ που έχεις τους πόρους και την δύναμη, μπορείς να το κάνεις με πολλούς τρόπους δεν με χρειάζεσαι εμένα να σου πω πως.

Σίγουρα θα σκέφτεστε και με το δίκιο σας, εσύ ρε μεγάλε που τους κρίνεις όλους αυτούς τι έχεις κάνει για να στηρίξεις κάποιον που χρειάζεται τη βοήθειά σου; 

Η απάντηση είναι απλή. σίγουρα όχι αρκετά. Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν το λέω λόγω σεμνότητας. Αυτό που ξέρω όμως είναι, πως το δικό σου, το δικό μου ευρώ όταν το δώσω σε ένα φτωχό ή τέλος πάντων σε κάποιον που το χρειάζεται αξίζει πολύ περισσότερο από τα δικά τους.

Πηγή