Θα επιτρέψουμε στην πατρίδα μας να πεθάνει ή θα αναζητήσουμε μια νέα ελπίδα;

Όπου κι αν πας τον τελευταίο καιρό δύο πράγματα ακούς: Τα σκληρά μέτρα της αριστερής κυβέρνησης και του ψεύτη Τσίπρα αλλά και που πάει η χώρα, είναι το ένα. Το δεύτερο είναι ερώτημα: Υπάρχει ελπίδα; Τι θα κάνουμε σ’ αυτή τη χώρα; Μήπως να σηκωθούμε και να φύγουμε γιατί δεν υπάρχει διέξοδος καμιά, δεν έχουμε από κάπου να πιαστούμε;

Αυτό το τελευταίο είναι το μεγάλο στοίχημα των πολιτικών κομμάτων, ειδικά της αντιπολίτευσης. Ο ελληνικός λαός, πέραν του ότι περιμένει τα χαράτσια, την καταρράκωση της προσωπικής του ζωής, τη διάλυση του οικονομικού και οικογενειακού προγραμματισμού του, αισθάνεται μια παραίτηση από τη ζωή και τη χώρα. Δεν θέλει να παλέψει γι’ αυτήν, θεωρεί τελειωμένη υπόθεση την Ελλάδα του, την πατρίδα του που καθημερινά τον γεμίζει θλίψη.

Αν ρίξει κανείς μια ματιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα διαπιστώσει εκτός από την απογοήτευση και οργή. Όχι μόνο για την αθλιότητα που διέπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ με το να ξεγελάσει τον κόσμο, όχι μόνο με τον Τσίπρα που συνεχίζει να παίζει θέατρο, αλλά και με ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Είναι εξοργισμένοι οι Έλληνες επειδή δεν βλέπουν φως στο τούνελ. Είναι αυτό που παλιά λέγαμε: Ότι αν αποτύχει και ο Τσίπρας το επόμενο βήμα θα είναι η ακροδεξιά, εύκολη, εύπεπτη, λαϊκίστικη και άκρως επικίνδυνη ρητορική.

Προς το παρόν οι ακροδεξιοί έχουν κρατηθεί σε χαμηλά επίπεδα απλά και μόνο γιατί στη Χρυσή Αυγή έχεις να κάνεις με άτομα του κοινού ποινικού δικαίου. Αμόρφωτοι και άξεστοι τσαμπουκαλήδες σαν και αυτούς που βλέπεις σε κάθε γειτονιά να εκφοβίζουν τους αδύναμους αλλά να είναι κότες μπροστά στα δύσκολα. Όμως, ας μην εφησυχάζουν οι εκπρόσωποι του… συνταγματικού τόξου. Ένας δύο μορφωμένοι και έξυπνοι ακροδεξιοί να βρεθούν και να αλλάξουν το προφίλ της Χρυσής Αυγής τότε θα «απογειωθούν».

Το πολιτικό σύστημα έχει αποτύχει παταγωδώς στο να γεμίσει τα κενά που αφήνουν τα πεθαμένα μεταπολιτευτικά κόμματα. Βλέπουμε στον κεντροαριστερό χώρο τι γίνεται. Διαλύθηκε το ΠΑΣΟΚ, κυρίαρχος είναι ο Τσίπρας ενώ οι όποιες προσπάθειες γίνονται για συγκρότηση ενός νέου μετώπου προσκρούουν στην έλλειψη στιβαρού ηγέτη. Διότι εντάξει ελπιδοφόρα η προσπάθεια ανανέωσης του χώρου και προσέγγισης του ΠΑΣΟΚ με τη ΔΗΜΑΡ και το Ποτάμι. Καλή και η Δημοκρατική Συμπαράταξη. Αλλά ποιος θα τραβήξει το «κάρο»; Ποιος θα δώσει προσωπικότητα, ιδέες, καθαρές κουβέντες στον κεντροαριστερό χώρο; Η Φώφη, ο Θεοδωράκης και ο Θεοχαρόπουλος;

Στον κεντροδεξιό χώρο γίνεται χαμός. Ο τελευταίος πραγματικά στιβαρός ηγέτης της ΝΔ, ο Σαμαράς έφυγε και από τότε πλακώνονται σαν τα παιδάκια στις αλάνες. Οι οικογένειες και οι βαρόνοι δε λένε να αφήσουν τη ΝΔ, να την απελευθερώσουν, να την αφήσουν να διαλυθεί για να δημιουργηθεί κάτι καινούργιο, πιο φρέσκο, πιο έτοιμο να δώσει κοινωνικούς και οικονομικούς αγώνες. Κάτι νέο που δεν θα είναι παιδί της Μεταπολίτευσης αλλά θα πρεσβεύει αυτή την κατάρρευση του μεταπολιτευτικού μοντέλου διακυβέρνησης του κόμματος και της χώρας. Αυτή είναι η αγωνία του κόσμου. Μπορεί το αντίπαλον δέον της κεντροαριστεράς να σταθεί ξανά στα πόδια του και όταν κληθεί σε ιστορικές στιγμές να κυβερνήσει να μπορεί να το κάνει;

Ίσως είναι θέμα προσώπων, ίσως κι όχι. Αν όμως ο νέος αρχηγός της ΝΔ δεν πείσει τον ελληνικό λαό ότι έρχεται να τα ανατρέψει όλα τότε θα έχει αποστερήσει από την κοινωνία την τελευταία ελπίδα να γλιτώσει από του… Αλέξη Χάρου τα δόντια.

Ο Τσίπρας είναι απόλυτος κυρίαρχος πολιτικά. Δεν το αμφισβητεί κανείς και φαίνεται αυτό από το πώς προσπερνιόνται θέματα όπως το πολυνομοσχέδιο ή ο εκατομμυριούχους Σταθάκης. Μέχρι πότε όμως θα παίζει μόνος του σε άδειο τέρμα; Η ανοχή της κοινωνίας μέχρι πότε θα είναι σε υψηλά επίπεδα; Κάποια στιγμή, όταν η πραγματική οικονομία θα καταρρεύσει, οι πολίτες δεν θα μπορούν να πληρώσουν, τα ταμεία θα έχουν διαλυθεί και η φτωχοποίηση της χώρας θα έχει γίνει πραγματικότητα θα έρθει και η φυσιολογική φθορά της κυβέρνησης της ψευτοαριστεράς. Μπορεί να είναι σε λίγους μήνες, μπορεί να πάρει και περισσότερο. Τι κάνει η κεντροδεξιά για να είναι έτοιμη; Μέχρι πότε θα τσακώνονται στη ΝΔ για την εξουσία στο μαγαζάκι, που δεν τους ανήκει κιόλας;

Είναι τώρα η στιγμή για να βγουν τα κομματικά στελέχη της κεντροδεξιάς στην κοινωνία. Όχι οι βαριεστημένοι βουλευτές που είναι καμιά 40αριά χρόνια στη Βουλή και το μόνο που κάνουν είναι να πίνουν ουίσκια στο εντευκτήριο ή να βγαίνουν που και που στα τηλεπαράθυρα. Εδώ χρειάζεται μια εκστρατεία σε όλη την Ελλάδα από νέους ανθρώπους που θα ξεδιπλώσουν το όραμα της κεντροδεξιάς για κάτι διαφορετικό από αυτό που ζούμε σήμερα.

Ελπίδα δώστε στο λαό. Στηρίξτε τον για να μη φύγει από την Ελλάδα ή αν δεν φύγει για να μη γυρνά την πλάτη στα κόμματα.

Ένας αμερικανός συγγραφέας έγραψε κάποτε: Όταν έχουμε χάσει τα πάντα, ακόμα και την ελπίδα, η ζωή γίνεται ατίμωση και ο θάνατος καθήκον.

Θα επιτρέψουμε στην πατρίδα μας να πεθάνει ή θα αναζητήσουμε μια νέα ελπίδα;

Πηγή