Ένα επικίνδυνο παιχνίδι στην Υεμένη

Στήνοντας άλλον έναν πόλεμο στα τυφλά

Ελάχιστα γνωρίζουμε για όσα συμβαίνουν στην Υεμένη. Το μόνο που μας λένε τα γνωστά ειδησεογραφικά πρακτορεία, είναι πως η μία μετά την άλλη οι δυτικές πρεσβείες κλείνουν και αποχωρεί το διπλωματικό προσωπικό από την χώρα, «λόγω της έκρυθμης κατάστασης που έχει δημιουργηθεί»…

 Στις 26 Σεπτεμβρίου 1962, τέσσερα τεθωρακισμένα, με τις θορυβώδεις μηχανές τους  να αντιβουίζουν  μέσα στη νύχτα χωρίς φεγγάρι, περικύκλωσαν  το παλάτι του Ιμάμ Badr στην πρωτεύουσα της Υεμένης Σαναά, θυμίζει ο συγγραφέας και αναλυτής για θέματα Μέσης Ανατολής MICHAEL HORTON.

Ακούγοντας τον θόρυβο των τανκς, ο  Μπαντρ και ο πεθερός του κατόρθωσαν να κατέβουν από τα πάνω διαμερίσματα του παλατιού πριν αρχίσει ο βομβαρδισμός τους

 Το πραξικόπημα που θα βυθίσει βόρεια Υεμένη σε σχεδόν οκτώ χρόνια αιματηρού εμφυλίου πολέμου βρισκόταν σε εξέλιξη. Ο Ιμάμ Μπαντρ διέταξε τους εναπομένοντες  φρουρούς του να του φέρουν όσα όπλα Bren διέθεταν. 

  Τότε  ο Badr και ο πεθερός του βγήκαν σ΄ένα μπαλκόνι και άνοιξαν πυρ εναντίον των πραξικοπηματιών στρατιωτών που είχαν περικυκλώσει το παλάτι. Ταυτόχρονα πετούσαν  σακιά εμποτισμένα με βενζίνη πάνω στα τανκς. 

 Οι στρατιώτες διέφυγαν προς στιγμή και ο Μπαντρ έζησε για να διαφύγει  και να πολεμήσει από τα βορειοδυτικά άγρια βουνά της Υεμένης.

  Το πραξικόπημα εκείνο είχε προκαλέσει έναν αιματηρό εμφύλιο στα βόρεια της Υεμένης που κράτησε οκτώ χρόνια.

 Τελικά ο Ιμάμ Μπαντρ κατέφυγε εξόριστος  στο Ηνωμένο Βασίλειο στα  1970.  Η φυγή του σημάδεψε και το τέλος της δυναστείας των ιμάμηδων Ζαΐντι στην Υεμένη που κρατούσε περί τα χίλια χρόνια.

  Ηγέτης του πραξικοπήματος ήταν ο επικεφαλής των σωματοφυλάκων του Μπαντρ,  συνταγματάρχης Αμπντάλα αλ-Σαλάλ που υποστηριζόταν  από τον τότε πρόεδρο της Αιγύπτου Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ.

  Μέσα σε λίγους μήνες, αρκετές χιλιάδες Αιγύπτιοι στρατιώτες βρέθηκαν στη  βόρειο Υεμένη για να υποστηρίξουν τους δημοκρατικούς του Σαλάλ στον αγώνα τους εναντίον των βασιλοφρόνων του Μπαντρ. 

  Οι βασιλικοί είχαν την απαιτούμενη οικονομική υποστήριξη  από τη Σαουδική Αραβία και συγκεκαλυμμένα υποστηρίζονταν από την Ιορδανία, το Ισραήλ, το Ιράν, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Όλων εκείνων δηλαδή που είχαν στρατηγικό συμφέρον να αποδυναμωθεί ο Νάσερ και ο  αιγυπτιακός  στρατός. 

 Ο Νάσερ θα δεσμεύσει τελικά περισσότερους  από πενήντα χιλιάδες στρατιώτες που υποστηρίζονταν από μαχητικά Μιγκ και βαρύ οπλισμό στην Υεμένη. Παρά τον σημαντικό  αριθμό των στρατιωτών, και την εκτεταμένη αεροπορική τους  υποστήριξη, αλλά ακόμη «χρήση χημικών όπλων, ο πόλεμος στην Υεμένη δεν πέτυχε και ο  Νάσερ θα τον περιγράψει αργότερα ως«το προσωπικό μου Βιετνάμ».

 Με την πρόσφατη κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους της  βόρειας Υεμένης, από τους αντάρτες Χούτι ξανάρθαν απόηχοι της δεκαετίας του 1960.

Αντάρτης Χούτι
  

Φαίνεται να υπάρχει μικρή πιθανότητα η Υεμένη να μην γίνει πάλι πεδίο μάχης για έναν παρατεταμένο πόλεμο, με τη  μεσολάβηση  ανάμεσα στις δύο περιφερειακές δυνάμεις: Την Σαουδική Αραβία και το Ιράν, οι οποίες, σε αντίθεση με τη δεκαετία του 1960, είναι πλέον αντιμαχόμενες.

 Οι Σαουδάραβες είναι κατηγορηματικά αντίθετοι με τούςς Χούτις επειδή είναι Σιίτες, υποστηρικτές της αίρεσης  Ζαΐντι των σιιτών του Ισλάμ. 

  Οι Σαουδάραβες φοβούνται ότι «επανάσταση» των Χούτις »θα μπορούσε να εξαπλωθεί ως τα νότια σύνορά τους και να ενθαρρύνουν  τους δικούς  τους ανήσυχους μειονοτικούς Σιίτες. 

 Τον Απρίλιο του 2000, οι Σαουδάραβες είχαν καταστείλει  εξέγερση  Σιιτών στην επαρχία Najran, η οποία συνορεύει με περιοχές που ελέγχονται τώρα από τους Χούτις.

  Από την άλλη στον αναδυόμενο πόλεμο βρίσκεται το Ιράν του οποίου στέλνει περιορισμένο  υλικό στήριξης στους Χούτις.

  Οι Χούτις δεν φαίνεται να έχουν ανάγκη από όπλα επειδή διαθέτουν περισσότερα από όσα πραγματικά  χρειάζονται.

  Οι μαχητές  Χούτις είναι ανθεκτικοί και δεν απαιτούν εκπαίδευση. Ωστόσο, αν απομονωθούν, οι Χούθις μπορεί να αυξηθεί το επίπεδο της εμπλοκής του Ιράν.

  Με όλα τούτα που συμβαίνουν, η οικονομία της Υεμένης είναι ετοιμοθάνατη. Η Κεντρική Τράπεζα της Υεμένης εξαρτάται από δάνεια και επιχορηγήσεις από τη Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες του Κόλπου. Ήρθε και η παραίτηση του Προέδρου της Υεμένης Χάντι και της κυβέρνησής του και «η μονομερής εξωδικαστική» διάλυση των Χούτις του  Κοινοβουλίου της Υεμένης.  

  Παραμένει έτσι  ανοιχτό το ερώτημα πού θα βρεθούν τα χρήματα για τους μισθούς δεκάδων  χιλιάδων γραφειοκρατών της Υεμένης και των  στρατιωτικών.  

   Η έλλειψη πόρων για την πληρωμή μισθών από την  κυβέρνηση αποτελείμια σοβαρή και δυνητικά θανατηφόρα πρόκληση για την ηγεσία των Χούτις.

Η Σαουδική Αραβία θα επωφεληθεί από τους  περιορισμένους οικονομικούς πόρους των Χούτις, παρέχοντας λευκή επιταγή  στους  αρχηγούς των φυλών και των εκτοπισμένων στρατιωτικών προσωπικοτήτων που αντιτίθενται στους  Χούτις.

 Το πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι ορισμένα από αυτά τα χρήματα θα μπορούσε να λοξοδρομήσουν  σε ομάδες όπως η Αλ-Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο (AQAP),  η οποία  ως μαχητική οργάνωση σαλαφιστών είναι  ορκισμένοι εχθροί των  Σιιτών Χούτις. Η «AQAP»  είναι μια πολύ πιο άμορφη οργάνωση από ό,τι συνήθως φένεται. 

  Η κατάληψη της Σαναά από τους Χούτις και η παραίτηση της κυβέρνησης θα σήμαινε ότι οι γραμμές ανάμεσα στις  φυλές και τις διάφορες πολιτοφυλακές των φυλών που είναι  αντίθετες  με τους Χούτις και τους μαχητές συμμάχους με την AQAP θα γίνουν ακόμη λιγότερο διακριτές. 

  Αγωνιστικες  οργανώσεις Σαλαφιστών όπως η AQAP θα είναι βασικοί αποδέκτες  κερδών από ένα νέο εμφύλιο πόλεμο στην Υεμένη.

  Οι εκκλήσεις από ορισμένους στην κυβέρνηση της Υεμένης προς  τα μέλη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (ΣΣΚ)  να παρέμβουν στην Υεμένη, προκειμένου να αναγκάσουν  τους Χούτις να αποσυρθούν αποτελεί ένα πρώτο βήμα προς την ανάφλεξη.

  Τα μέλη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου, όλως ιδιαιτέρως η Σαουδική Αραβία, δεν έχουν τις δυνατότητες για μια στρατιωτική επέμβαση στην Υεμένη. Η Υεμένη δεν είναι σίγουρα Μπαχρέιν. 

  Ωστόσο, ορισμένα μέλη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου θα χρηματοδοτήσουν αναμφίβολα μια σειρά από συγκαλυμμένες επιχειρήσεις  στην Υεμένη, το σύνολο των οποίων θα προσθέσει λάδι στη φωτιά που απειλεί να εξαπλωθεί στην Υεμένη.

  Οι Χούτις είναι ευδιάκριτο  κίνημα που είναι βαθιά ριζωμένο  στην κοινωνικο-πολιτισμικό πλαίσιο της χώρας.  Όλα τα τρίτα μέρη, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, όπως και γερουσιαστές Τζον Μακέιν και η Diane Feinstein, που πρόσφατα ζήτησαν «να σταλούν περισσότερες μπότες στο έδαφος της Υεμένη», καλά θα κάνουν να θυμηθούν τα λόγια, μερικά από τα τελευταία λόγια του, στρατάρχη του Amer - του αρχιτέκτονα  της καταστροφικής εκστρατείας της Αιγύπτου στη βόρεια Υεμένη:

  «Εμείς δεν μπήκαμε στον κόπο να μελετήσουμε τις τοπικές, αραβικές και διεθνείς επιπτώσεις ή τα πολιτικά και στρατιωτικά ζητήματα. Μετά από χρόνια εμπειρίας καταλάβαμε ότι ήταν ένας πόλεμος μεταξύ των φυλών και ότι μπήκαμε χωρίς να γνωρίζουμε τη φύση της γης τους, τις παραδόσεις τους και τις ιδέες τους».

  
Η αιγυπτιακή εμπλοκή στην  Υεμένη είχε κοστίσει περισσότερους από είκοσι χιλιάδες νεκρούς στρατιώτες.

  Οποιαδήποτε ανάμειξη στην Υεμένη χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η  ιστορία της χώρας, οι παραδόσεις, και  το περίπλοκο συνονθύλευμα πίστεων είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι για όλους τους εμπλεκόμενους.

Πηγή : styx.gr