Το τέλος, είναι πάντα μια καινούργια αρχή! (music video)

Τίποτα δεν έρχεται ξαφνικά… όλα θέλουν το χρόνο τους, για να ωριμάσουν μέσα σου. 

Απ' το πιο μικρό, μέχρι το πιο μεγάλο συναίσθημα, χρειάζεται ο χρόνος επώασης! 

Όταν επιτέλους αυτό γίνει, καλό είναι να είσαι έτοιμη, να δεχτείς τις αλλαγές. 

Να έχεις ανοιχτά τα μάτια της ψυχής, για να νιώσεις τα σήματα, που θα σου δοθούν. 

Μην φοβηθείς, μην πισωγυρίσεις, δεν θα μπορέσεις να σταματήσεις, αυτό που σε κατακλύζει. 

Ακόμα και αν είναι να σε φέρει αντιμέτωπη, με αυτό που πιστεύεις, πως ποτέ δεν θα αλλάξουν.

Όλα αλλάζουν τελικά, αρκεί εμείς να το καταλάβουμε.

Πάνω απ' όλα οι ανθρώπινες σχέσεις…και δεν εννοώ των παιδιών μας, αυτός είναι άρρηκτος δεσμός.

Όμως η διαπροσωπική μας σχέση, ειδικά με τον άνθρωπό μας αλλάζει….και αυτό δεν μπορούμε να το αμφισβητήσουμε ποτέ. 

Τι σημασία έχει, αν κάποτε πιστέψαμε, πως δεν θα σταματήσουμε ποτέ να αγαπάμε, αν το ορκιστήκαμε, αν γράφτηκε μέσα μας με μελάνη που δεν σβήνει. 

Ο χρόνος και όλα όσα περνάμε στη καθημερινότητα, είναι ικανά να το εξαφανίσουν. 

Η ζωή δεν μετριέται με τα χρόνια….η ζωή μετράει τη καθημερινή στιγμή…το χαμόγελο του πρωινού, τη παρέα στο τραπέζι, το γλυκό λόγο σε ένα καφέ, μια χειρονομία στο δρόμο, ένα πιάσιμο της μέσης…..μια ιδιαίτερα παθιασμένη νύχτα. 

Το χέρι που σου άπλωσε, σε μια δύσκολη στιγμή, το χαμόγελο που του έδωσες, για να μπορέσει να συνεχίσει, τα μπράβο, τη συγνώμη….το γέλιο….που είναι απ' τα πιο σημαντικά μέσα στη σχέση! 

Τη μοναξιά, με σας τους δυο παρέα, να μην έχετε ανάγκη τους άλλους για να περάσει η μέρα σας….αλλά μόνο ο ένας τον άλλον. 

Αυτά θυμάται, αυτά υπολογίζει σαν αναμνήσεις, αυτά βάζει στη ζυγαριά. 

Τα προβλήματα δε την αφορούν, τα δίνει απλόχερα, για να δει τις δικές μας αντοχές….αν η αγάπη που ορκίσαμε κρατάει!

Αν ο έρωτας αντί να σε ανεβάσει, σε κατέβασε στα υπόγεια, χωρίς ήλιο τούνελ, αν αντί να σε κάνει καλύτερη, σε μετέτρεψε σε μια υστερική φιγούρα, που δεν αναγνωρίζεις ούτε εσύ η ίδια, ποια είναι αυτή η γυναίκα. 

Ο έρωτας μετουσιώνεται σε αγάπη, σε κατανόηση και σεβασμό, η μετάβαση γίνεται τόσο φυσιολογικά, που εξακολουθείς να χρησιμοποιείς τη λέξη έρωτα, και το πιστεύεις πως έτσι είναι, γιατί ουσιαστικά είναι η άλλη όψη, του ιδίου νομίσματος. 

Όταν όλα αυτά πάψουν….τότε δεν υπάρχει λόγος να είμαστε μαζί, η παρουσία τους ενός θα δίνει πόνο στον άλλον, και το άλλοτε σπιτικό μας….θα μεταμορφωθεί σε πεδίο μάχης δυο ξένων, μεταξύ τους ανθρώπων.

Φυσικά και φτάσαμε στην ωρίμανση….και το αμέσως επόμενο στάδιο, είναι η σαπίλα….ας μην φτάσουμε εκεί, ας έχουμε τη δύναμη να φύγουμε με το κεφάλι ψηλά, κρατώντας το ίσο μερίδιο των ευθυνών μας…..ας μην το αρνηθούμε, κανείς δεν είναι αναμάρτητος, όταν φτάσει το τέλος….είναι δημιούργημα και των δυο….δεν έχει σημασία η ποσότητα, αλλά το αποτέλεσμα.

Ας είμαστε ειλικρινείς….και πάνω απ” όλα, να μην φοβηθούμε την ευθύνη! 

Θα κάνει καλό να τη νιώσουμε, μειώνει κάθε πιθανότητα, για επαναλαμβανόμενο χειρισμό στο μέλλον. 

Ας την αφήσουμε να μας πλησιάσει, να την κοιτάξουμε κατάματα, και να μάθουμε απ' αυτήν. Δεν υπάρχει χώρος για δάκρυα, ούτε για πισωγυρίσματα, αν το κάνουμε…μια ζωή θα κοιτάμε πίσω μας, θα φοβόμαστε τη σκιά μας, θα τη νιώθουμε απειλή!

Ας μην φτάσουμε εκεί, το τέλος είναι η αρχή μιας άλλης διαφορετικής ζωής, και εμείς οι γυναίκες, είμαστε αυτές που κάνουν πάντα τη διαφορά. 

Ας χαμογελάσουμε λοιπόν στο καινούργιο, σε αυτό που μας φοβίζει, αυτό που είχαμε διαγράψει πως θα υπάρξει ξανά, και ας μην πούμε πάλι τα τετριμμένα λόγια….όπως ποτέ ξανά! 

Όταν βρίσκεσαι εν ζωή….πρέπει να περιμένεις τα πάντα, το ποτέ ξανά, είναι για τις ταινίες στο σινεμά…..το πάμε πάλι απ” την αρχή, είναι για τη πραγματικότητα!

ΘΕΟΔΩΡΑ ΑΤΖΕΜΙΑΝ

* Χ.- *

Πηγή : epaggelmagynaika.gr