“Δεν βρισκόμαστε σε αταξία, «εμείς» είμαστε η κατάσταση της αταξίας”!

Όταν δίνεις την προσοχή σου ολοκληρωτικά — δηλαδή, προσέχεις με το νου σου, με τα μάτια σου, με την καρδιά σου, με τα νεύρα σου — όταν δίνεις ολοκληρωτικά την προσοχή σου, θα βρεις πως δεν υπάρχει απολύτως κανένα κέντρο, δεν υπάρχει παρατηρητής και επομένως δεν υπάρχει διαίρεση ανάμεσα στο παρατηρούμενο και στον παρατηρητή και έτσι ξεριζώνεις ολοκληρωτικά τη σύγκρουση, αυτή τη σύγκρουση που φέρνει ο χωρισμός, η διαίρεση.

Μοιάζει δύσκολο μόνο και μόνο γιατί δεν είστε συνηθισμένοι να κοιτάζετε τη ζωή μ’ αυτό τον τρόπο. Είναι πραγματικά πολύ απλό.
Είναι πραγματικά πολύ απλό αν ξέρεις πώς να κοιτάξεις ένα δέντρο, αν ξέρεις πώς να δεις απ’ την αρχή το δέντρο, τη γυναίκα σου, τον άνδρα σου, το γείτονά σου, αν κοιτάξεις από την αρχή τον ουρανό με τα άστρα του, με το σιωπηλό βάθος τους.

Κοίταξε, δες και άκουσε, τότε έχεις λύσει όλο το πρόβλημα της κατανόησης, γιατί τότε δεν υπάρχει πια «κατανόηση», τότε υπάρχει μόνο μια κατάσταση του νου χωρίς διαίρεση και επομένως χωρίς σύγκρουση.

Για να βρεθούμε εκεί, φυσικά, εύκολα, ολοκληρωτικά, πρέπει να υπάρχει προσοχή. Αυτή η προσοχή μπορεί να έρθει εύκολα μόνο όταν ξέρεις πώς να κοιτάξεις, πώς ν’ ακούσεις — πώς να κοιτάξεις ένα δέντρο ή τη γυναίκα σου ή το γείτονά σου ή τ’ άστρα ή ακόμα και το αφεντικό σου, χωρίς καμιά εικόνα.

Σε τελευταία ανάλυση, η εικόνα είναι το παρελθόν — το παρελθόν, που έχει συσσωρευτεί μέσα από εμπειρίες, ευχάριστες ή δυσάρεστες — και μ’ αυτή την εικόνα κοιτάζεις τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου, το γείτονά σου, τον κόσμο- και μ’ αυτή την εικόνα κοιτάζεις τη φύση.
Έτσι εκείνο που έρχεται σ’ επαφή είναι η μνήμη σου, η εικόνα που φτιάχτηκε από τη μνήμη. Και αυτή η εικόνα είναι που κοιτάζει κι επομένως δεν υπάρχει άμεση επαφή.

Ξέρετε, όταν πονάτε δεν υπάρχει εικόνα, υπάρχει μόνο πόνος κι επομένως υπάρχει άμεση δράση. Μπορεί ν’ αναβάλλετε να πάτε στο γιατρό, αλλά έχει αρχίσει η δράση. Με τον ίδιο τρόπο, όταν κοιτάζετε και ακούτε, γνωρίζετε την ομορφιά της άμεσης δράσης στην οποία δεν υπάρχει οποιαδήποτε σύγκρουση.

Γι’ αυτό είναι σημαντικό να ξέρεις την τέχνη να κοιτάζεις, που είναι πολύ απλή — να κοιτάζεις με ολοκληρωτική προσοχή, με την καρδιά σου και με το νου σου. Και προσοχή σημαίνει αγάπη, γιατί δεν μπορείς να κοιτάξεις τον ουρανό και να είσαι εξαιρετικά ευαίσθητος αν υπάρχει διαίρεση ανάμεσα σε σένα και στην ομορφιά του ηλιοβασιλέματος.

Αυτή η τάξη μπορεί να γεννηθεί μόνο όταν δούμε ότι αυτό που στην πραγματικότητα έρχεται σ’ επαφή με την αταξία, που βρίσκεται μέσα μας, είμαστε εμείς.

Δεν βρισκόμαστε σε αταξία, «εμείς» είμαστε η κατάσταση της αταξίας.

Τώρα, όταν κοιτάζεις τον εαυτό σου χωρίς να έχεις καμιά εικόνα για τον εαυτό σου, όταν κοιτάς αυτό που όντως είσαι (όχι εκείνο που λέει ο Σάνκαρα, ο Βούδας, ο Φρόυντ, ο Γιουνγκ ή ο X, ο Υ και ο Ω, γιατί έτσι κοιτάζεις τον εαυτό σου σύμφωνα με την εικόνα εκείνων), τότε κοιτάζεις την αταξία μέσα σου, το θυμό, την επιθετικότητα, τη βία, την ανοησία, την αδιαφορία, την αναισθησία, τη συνεχή ώθηση της φιλοδοξίας με εκείνη τη χαρακτηριστική ωμότητά της κι αν μπορείς να έχεις επίγνωση όλων αυτών χωρίς καμιά εικόνα, χωρίς καμιά λέξη και να τα ερευνάς, τότε βρίσκεσαι σε απευθείας επαφή μαζί τους. Και όταν υπάρχει απευθείας επαφή, υπάρχει άμεση δράση. Τέτοια άμεση δράση υπάρχει όταν έχεις έντονο πόνο, και όταν υπάρχει μεγάλος κίνδυνος υπάρχει δράση στη στιγμή.

Και ζωή είναι αυτή η δράση στη στιγμή κι όχι το πράγμα που ονομάζαμε έως τώρα ζωή, που είναι ένα πεδίο μάχης, είναι αγωνίες μέσα σ’ αυτό το πεδίο μάχης, είναι απελπισία, κρυμμένες επιθυμίες και λοιπά’ αυτά είναι που έχουμε ονομάσει ζωή.

Σας παρακαλώ, παρατηρήστε τα αυτά μέσα σας. Χρησιμοποιήστε τον ομιλητή σαν καθρέφτη όπου βλέπετε τον εαυτό σας τώρα. Με αυτά που λέει ο ομιλητής απλώς αποκαλύπτει τον εαυτό σας στον εαυτό σας. Κι επομένως κοιτάξτε τα αυτά, ακουστέ τα και ελάτε σε πλήρη επαφή μαζί τους, μείνετε ολοκληρωτικά μ’ αυτά και, αν μείνετε, θα δείτε ότι υπάρχει άμεση δράση.

Kρισναμούρτι

“Το ξύπνημα της Νοημοσύνης” 2ος τόμος 

Πηγή : 2insight4.wordpress.com