Φεουδαρχική Δημοκρατία

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΖΑΡΟΥ

Συρρίκνωση. Αυτή είναι η μαγική λέξη που κρύβεται τόσο πίσω από την πολιτική σκηνή όσο και στον όρο «ανάπτυξη» που χρησιμοποιούν όλοι οι πολιτικοί σωτήρες της πλειοψηφικής διακυβέρνησης και αντιπολίτευσης όταν αναφέρονται στην οικονομία της χώρας.

Συρρίκνωση ιδεολογικών γραμμών με το προπέτασμα καπνού πολλών κόμματων και κυβερνήσεις συνασπισμού.

Μία είναι η πολιτική γραμμή όλων η οποία συρρικνώνει την ελπίδα για την οποιαδήποτε οικονομοπολιτική θεωρία που θα μπορούσε ως αντίθετη γραμμή να κρατάει την παλάντζα της πρωτοφανούς στα χρονικά γραμμής «ολιγαρχικής πλειοψηφίας» που κυβερνά τον τόπο αλλά και όλη την Ε. Ε. 

Έφεραν την κατάσταση πανευρωπαϊκά αλλά και εθνικά σε σημείο που για να μπορεί να διακυβερνηθούν οι λαοί θα πρέπει να υπάρχει η αποτροπιαστική λύση των Συμμαχιών. Παντού ακούμε πλέον πολιτικές συμμαχίες και φθάσαμε στο σημείο να το θεωρούμε μέσα στην απόγνωση ως τη μόνη λύση για την επίλυση των προβλημάτων.

Συρρίκνωση μέχρι εξαφανίσεως γραμμών μεταξύ των άκρων σημαίνει μονόδρομος. Μόνο που ο μονόδρομος είναι φτιαγμένος από αυτούς που σχεδίασαν την «κρίση», που κατάφεραν να καταρρίψουν μέσα σε λίγα χρόνια οικονομοπολιτικές γραμμές και την εθνική ανεξαρτησία του κάθε κράτους.

Οι γραμμές σημαίνουν αντίσταση, ελπίδα, διαφορετικότητα . Αυτές οι γραμμές, με τη μαγική εφεύρεση του πολιτικού και οικονομικού αδιεξόδου τείνουν να εξαφανισθούν. Πανηγυρίσαμε άλλωστε το ενιαίο νόμισμα χωρίς να σκεφτούμε ούτε στιγμή ότι εξαφανίζοντας το εθνικό νόμισμα εξαφανίζεις και την εθνική οικονομική ανεξαρτησία.

Το ευρώ έγινε μονόδρομος πριν 12 χρόνια και φθάσαμε να το προτιμούμε ακόμα και αν μάς έχει φυλακίσει δια παντός στα κρατητήρια των παγκοσμίων χρηματιστηρίων παραδίδοντας την εθνικής μας ανεξαρτησία μόνο και μόνο για να αυτοκοροϊδεύομαστε ότι είμαστε Ευρωπαίοι και αναπτυγμένοι. 

Ήδη η θεωρία που κερδίζει έδαφος πανευρωπαϊκά και εθνικά είναι πολλοί μαζεμένοι από τη μια πλευρά για την ΕΕ με τον μανδύα της προοδευτικότητας και από την άλλη πλευρά οι υπόλοιποι μαζεμένοι με την ταυτότητα του ακραίου συντηρητισμού.

Όλοι όμως δουλεύουν μέσα στο ίδιο σύστημα τρομοκρατώντας τους πολίτες ότι αν δεν βρουν κοινές γραμμές πλεύσης τότε οι χώρες δεν θα έχουν προστάτη σύμμαχο και θα απειλούνται με φτώχεια, με κατάντια και με πόλεμο. 

Τακτική συρρίκνωσης μιας πολυεθνικής εταιρείας που έχει παραμάγαζα δήθεν ανταγωνιστικά μεταξύ τους, αλλά με κοινές εντολές από την έδρα της πολυεθνικής που δεν είναι άλλη από τις Βρυξέλλες. Όλα τα παραμάγαζα δουλεύουν για να πιάσει τον οικονομικό στόχο το μεγάλο αφεντικό. 

Με την τακτική της εικονικής πολυσπορίας που στόχο έχει την συρρίκνωση και κατ’ επέκταση τον μονόδρομο, φθάσαμε στις ιδιωτικοποιήσεις των κοινών τοις πάσι, όπως το νερό, η ενέργεια, η διαχείριση της καλλιεργήσιμης γης, η πώληση της δημόσιας υγείας και τελευταία η ιδιοκτησία και εξαγωγή του μεγαλύτερου πλούτου που έχει η χώρα που δεν είναι άλλος από την μοναδικότητά της στα γεωργικά προϊόντα.

Εικονικά όλοι μπορούν να έχουν μερίδιο, να συμμετέχουν στην ανάπτυξη και στον πλουτισμό αλλά στο τέλος της ιστορίας φαίνεται ο μονόδρομος που βγάζουν όλα τα μονοπάτια του δήθεν πολυδιασπασμένου οικονομικού αντικειμένου. 

Όλοι θα έχετε μερίδιο εργασίας ως δήθεν αφεντικά αλλά στην ουσία θα εργάζεστε ως κολίγοι για λίγα αφεντικά.

Τρανό παράδειγμα το θέμα που έβγαλε το Επιμελητήριο Μεσσηνίας για την έκθεση που παρέδωσε στην Βρυξέλλες ο υπουργός Στουρνάρας με θέμα «Σχέδιο Ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα 10 χρόνια» το οποίο συνέταξε η εταιρεία McKinsey με χρήματα του ΣΕΒ και της Εθνικής Τράπεζας. 

Δύο υπερ-ελαιοτριβεία που μόνο αυτά θα έχουν το δικαίωμα απορρόφησης όλου του ελληνικού ελαιολάδου, δύο υπερ-συσκευαστήρια που μόνο αυτά θα έχουν το δικαίωμα συσκευασίας όλων των φρούτων και λαχανικών της χώρας και μόνο μία εταιρεία εξαγωγής γεωργικών προϊόντων. 

Σε συνδυασμό με τις συμβολαιογραφικές καλλιέργειες που οι αγρότες κάνουν με την Τράπεζα Πειραιώς (η οποία έχει από την ΑΤΕ το 70% της κατασχεμένης ελληνικής καλλιεργήσιμης γης), έρχεται και φαίνεται η αλήθεια του πράγματος.

Κατάπιες ως πρόοδο ότι μια Τράπεζα θα σου ορίζει το τι θα καλλιεργείς και το πόσο θα το πουλάς. Αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι ανεξάρτητος παραγωγός αλλά ο φθηνότερος και παραγωγικότατος υπάλληλος τραπέζης. 

Όσο και να θέλει το υπουργείο Οικονομικών να διαψεύσει το θέμα αναφέροντας ότι δεν έχει κατατεθεί ανάλογο νομοσχέδιο είναι ηλίου φαεινότερο ότι το επόμενο στάδιο θα είναι η δημόσια διαβούλευση.

Αυτή η δημόσια διαβούλευση θα είναι σαν όλες τις άλλες που έχουν γίνει. Θα συζητήσουν το θέμα στην Βουλή, θα κάνουν δήθεν αντίσταση οι αντιπολιτευόμενοι αλλά όλοι οι δρόμοι θα καταλήξουν στον μονόδρομο που λέγεται Βρυξέλλες και για να σωθείς θα πρέπει να αυτοσκλαβωθείς. 

Έτσι θα φθάσουμε στο τελικό σχέδιο των κοτζαμπάσηδων της νέας εποχής χωρίς να υπάρχει η συνείδηση στον πολίτη ότι είναι ένας κολίγος και τίποτε περισσότερο, αντίθετα με τους κολίγους πρόγονούς του που είχαν πλήρη συνείδηση για το τι ήταν και πάντα είχαν τραβηγμένη την γραμμή ανάμεσα σε αυτούς και τα αφεντικά τους.

Η συρρίκνωση των γραμμών είναι η συρρίκνωση, μέχρι εξαφάνισης, της ίδιας της ελευθερίας.

Πηγή :  freepen.gr/