TO ΓΝΩΘΙ Σ ΑΥΤΟΝ

Ζούμε σε μια κοινωνία που κάθε αλήθεια θεωρείται σχετική, υποκειμενική σχεδόν θέμα γούστου.

Τελικά η σκέψη χάνει το βασικό της κίνητρο αποστασιοποιείται από τις επιθυμίες και συμφέροντα του ανθρώπου και γίνεται μια μηχανή που καταγράφει γεγονότα.

Στις σημερινές δημοκρατίες τις λεγόμενες δημοκρατίες που ο θεός να τις κάνει δημοκρατίες ισχύει ότι οι παρέες η οι μικρές ομάδες γράφουν την ιστορία.

Πάντα υπήρχαν κοινωνικές ομάδες που στόχο έχουν την προώθηση της αλήθειας και άλλες ομάδες που στόχο έχουν την απόκρυψη. Η έφεση προς την αλήθεια είναι έμφυτη στον άνθρωπο.

Η μεγαλύτερη δύναμη του ατόμου βρίσκεται στην ολοκλήρωση της προσωπικότητάς του και αυτό σημαίνει στην αυτογνωσία. Το γνώθι σ΄αυτόν είναι μία βασική επιταγή που αποσκοπεί στη δύναμη και την ευτυχία του ανθρώπου.

Υπάρχει ένα μεγάλος τομέας του πολιτισμού που έχει επιφορτιστεί με μία μόνο αποστολή. Να συσκοτίζει την ουσία της υπόθεσης επειδή δήθεν δεν μπορεί να την κατανοήσει το μέσο άτομο παρά μόνο ο «ειδικός».

Αυτό αποσκοπεί στο να χάσει ο άνθρωπος την εμπιστοσύνη στην ικανότητά του ν΄ασχοληθεί με σημαντικά προβλήματα. Το ουσιαστικό αποτέλεσμα είναι πως το άτομο αποθαρρύνεται να έχει δική του σκέψη και να παίρνει αποφάσεις.Ένα πολιτικό θέμα στο ραδιόφωνο διακόπτεται για τη διαφήμιση ενός κρασιού.

Ένας τορπιλισμός πλοίων στις ειδήσεις ακολουθείται από μία επίδειξη μόδας. Όλα αυτά μας κάνουν να μην έχουμε αυθεντική συνάφεια με όσα ακούμε.

Στο όνομα της ελευθερίας η ζωή χάνει κάθε συνοχή. Κρατάμε τα κομμάτια ενός πάζλ στα χέρια μας χωρίς να βλέπουμε τη σημασία του συνόλου.

Ο σύγχρονος άνθρωπος δαπανά την ενεργητικότητά του ν΄αποκτήσει κάτι που επιθυμεί χωρίς να σκεφθεί εάν πράγματι το χρειάζεται.Χάσαμε τον πραγματικό εαυτό μας

Είμαστε τόσο αστείοι όλοι μας .Εφευρίσκομαι ικανότητες για να επενδύσουμε στις αδυναμίες μας Αποτυχημένοι καλλιτέχνες μιλάνε για ποιότητα και νικημένοι στρατηγοί για ανθρωπισμό .

Οι δυστυχισμένες σύζυγοι ντύνουν όσο μπορούν καλύτερα τα παιδιά τους και οι φτωχοί μιλούν για τιμιότητα Που πήγε αυτή η απέραντη ελευθερία με όριο την ελευθερία του άλλου;

Που πήγε ο σεβασμός και η ανθρωπιά; Που πήγε η εκτίμηση; Όλα τα θάψαμε μαζί με το άλλο μας εγώ στη προσπάθεια να κάνουμε τα πάντα μόνοι μας και το μόνο που καταφέραμε είναι να χαθεί το χαμόγελο των ματιών μας σε κάθε ομορφιά που δε μπορούμε να ζήσουμε...

Η απώλεια του εγώ έχει σαν αποτέλεσμα την έντονη αμφιβολία ως προς την ταυτότητα του ατόμου. Αν δεν είμαι τίποτε άλλο εκτός από κείνο που νομίζουν πως είμαι , ποιος είμαι εγώ;

του Γιάννη Γούναρη

e-mail Επικοινωνίας :
giannisserfanto@gmail.com