Εξέδυσαν με τα ιμάτια μου και ενέδυσάν με χλαμύδα κοκκίνην

Εξέδυσαν με τα ιμάτια μου και ενέδυσάν με χλαμύδα κοκκίνην.

Έθηκαν επί την κεφαλήν μου στέφανον εξ ακανθών.

Και επί την δεξιάν μου χείρα έδωκαν κάλαμον

ίνα συντρίψω αυτούς ως σκέυη κεραμέως.

Από τα ύψιστα καθαρά μηνύματα της Χριστιανικής πίστης (όπως και άλλων θρησκειών) είναι η αλήθεια αυτή, της συγχώρεσης ως αποτέλεσμα της αστείρευτης αγάπης που ο άνθρωπος έχει φυλαγμένη μέσα του, ως «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσην» του Δημιουργού του πλάσμα του Θεού.

Ο συμβολισμός της ταπείνωσης του Ιησού, που ως Θεός καταδέχτηκε να δικαστεί από τους ανθρώπους, να χλευαστεί από αυτούς μέχρι τον έσχατο εξευτελισμό, να σταυρωθεί και να πεθάνει πάνω στο σταυρό, αλλά πριν πεθάνει ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙ (Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι) και τέλος η Ανάστασή του, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το μέγιστο παράδειγμα και διδαχή τρόπου ζωής.

Ο άνθρωπος που έχει τη δύναμη να συγχωρεί ΠΛΗΡΩΣ και ΑΠΟΛΥΤΑ εκείνους που του έχουν προκαλέσει ακόμα και τις μεγαλύτερες πληγές, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα είναι στο τέλος νικητής πάνω σε όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες, δικές του και άλλων που μπήκαν και επηρέασαν τη ζωή του. Η αγάπη και όλες οι αρετές που απορρέουν από αυτή είναι η μεγαλύτερη δύναμη του ανθρώπου.

Πηγή :