To βίτσιο του μπαμπά ...

Ο μπαμπάς είχε ένα βίτσιο…
Τον Επαμεινώνδα…
Ο Επάμ… (έτσι τον φωνάζαμε χαϊδευτικά) ήταν καλουπατζής…
Έμενε στο Περιστέρι…
Ο μπαμπάς ήταν λίγο πούστης… λίγο όμως…
Δούλευε στο Δήμο στα απορριμματοφόρα…
Κάποια κωλόπαιδα τον φώναζαν βρωμόπουστα… τον πείραζε πολύ!
Γι αυτό έφυγε απ’ το δήμο… πήγε Συγγρού …πριν πάει εκεί η Νου Δου…
Έβγαζε καλά λεφτά…
Μια μέρα ήρθε ο Ανδρέας… όχι ο Μικρούτσικος… ο Παπανδρέου…
Ο μπαμπάς έφαγε κόλλημα!...

Έκανε πολύ παρέα με κάποιον Άκη με κάποιον Λαλιώτη και με έναν Πάγκαλο … αργότερα στη παρέα προστέθηκε κι ένας Κωστάκης Σημίτης …(αυτόν δεν τον πήγαινα με τίποτα … μου θύμιζε μια τσιγγάνα κωλόγρια που είχα γνωρίσει και μου έριχνε τα χαρτιά όταν τράβαγα λούκι με τα ερωτικά μου…)
πιο μετά γνώρισα και έναν Βαγγέλη Βενιζέλο… αυτόν δεν τον χώνευα καθόλου… αυτός όποτε ερχόταν στο σπίτι μου έτρωγε όλες τις σοκολάτες …και τα μπισκότα!… εγώ τις έκρυβα αλλά αυτός πάντα τις ανακάλυπτε! Δε μπορούσα να καταλάβω πως τις ανακάλυπτε η κουφάλα…

Με τσάτιζαν αυτοί οι τύποι και μια μέρα το είπα στο μπαμπά…
«σκάσε ρε πουσταριό!...» μου είπε θυμάμαι… «συναδελφισές είναι ρε … τι να κάνω; μου δίνουν πελάτες… από αυτούς ζεις ρε κωλοτρυπίδι… »… του άρεσε να με λέει κωλοτρυπίδι… και μένα μ’ άρεσε δε λέω...

Μια μέρα αυτούς όλους τους είδα στη τηλεόραση… είχαν γίνει υπουργοί!...
Ρώτησα το μπαμπά… εσύ μπαμπά γιατί δεν έγινες υπουργός;… αφού κάνατε παρέα…
«γιατί εγώ ρε μαλακισμένο δεν είχα τόσο ταλέντο στη πίπα… θέλει κι ένα ταλέντο!...» μου λέει… « δεν μπορεί ο πάσα ένας πούστης να γίνει υπουργός… δημόσιο είναι δεν είναι μπάτε σκύλοι αλέστε… για αυτό σου λέω… αν θες να γίνεις κάτι στη ζωή σου και να μην καταντήσεις σαν τον πατέρα σου στα καλντερίμια κοίτα να σπουδάσεις!... δεν φτάνει να είσαι καλός πούστης… πρέπει να κάνεις Doctorate στη πίπα! Εγώ θα κάνω τον κώλο μου υπερωκεάνιο αλλά θα σε σπουδάσω!... » μου είπε θυμάμαι…

Σπούδασα…
στο Λονδίνο…
τώρα είμαι εδώ…
στο κόμμα… με μια «ελιά» στο χέρι…
περιμένω τη σειρά μου να γίνω υπουργός… αν βγει η Νέα Δημοκρατία... (πρώτα ο θεός…)
έχει μεγάλη αναμονή…
το κόμμα είναι φίσκα πούστηδες… που να πάρεις σειρά…
Θα περιμένω… τι να κάνω… δεν υπάρχουν και δουλειές…


Νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών
Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος