Αιχμές και... πάσες στον Τσίπρα για Κομισιόν και εθνικές εκλογές
- "Σε ποια γλώσσα θα κάνει προεκλογικό αγώνα εκτός συνόρων της Ελλάδας;"- "Πάει για το Ευρωκοινοβούλιο ή για πρωθυπουργός...
Με αναφορές στην πρακτική των επικεφαλής των ευρωψηφοδελτίων αλλά κυρίως στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα κυκλοφορούν σήμερα δύο μεγάλες γερμανικές εφημερίδες που προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τα μηνύματα και τις προκλήσεις των επικείμενων ευρωεκλογών.
Αρχής γενομένης από την συντηρητική Frankfurter Allgemeine Zeitung η οποία αρχικώς υπογραμμίζει τις δυσκολίες που συναντούν οι πολιτικές ομάδες του ευρωκοινοβουλίου στη διαδικασία αναζήτησης προσωπικοτήτων που θα ηγηθούν των ευρωψηφοδελτίων, διευκρινίζοντας ότι μόνον οι Σοσιαλδημοκράτες και η Αριστερά έχουν διευθετήσει χωρίς προβλήματα το ζήτημα, οι μεν επιλέγοντας τον Μάρτιν Σουλτς και οι δε τον Αλέξη Τσίπρα.
Στο ρεπορτάζ τονίζεται χαρακτηριστικά: “Στην Αριστερά σημειώθηκε ευρεία συναίνεση ότι ο νεαρός σταρ της ελληνικής πολιτικής θα είναι ο καταλληλότερος επικεφαλής στις ευρωπαϊκές εκλογές. Άλλωστε σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ φτάνει το 30%. Ένα τέτοιο ποσοστό μπορούν μόνο να ονειρευθούν άλλα αριστερά και κομμουνιστικά κόμματα στην Ευρώπη”.
Η εφημερίδσα προσθέτει ότι ο κ. Τσίπρας αναδείχθηκε με 86% επικεφαλής του ψηφοδελτίου της Αριστεράς, πλην όμως αφήνει το καρφί της σημειώνοντας πως “πολλοί ωστόσο στις Βρυξέλλες αμφιβάλλουν για το εάν τελικά ο κ.Τσίπρας πάει μόνιμα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καθώς σε τελική ανάλυση έχει ρεαλιστικές πιθανότητες να γίνει πρωθυπουργός στη χώρα του”.
Πιο δηκτική στα σχόλιά της η Die Zeit η οποία διερωτάται σε... ποια γλώσσα θα μιλήσει ο Τσίπρας στο Παρίσι και τη Μαδρίτη;
Η εφημερίδα εστιάζει στο περιορισμένο ενδιαφέρον των Ευρωπαίων πολιτών για τις ευρωεκλογές στο οποίο μάλιστα αποδίδει και το γεγονός πως οι επικεφαλής των ευρωψηφοδελτίων αναμένεται να είναι παράλληλα και υποψήφιοι για την προεδρία της Κομισιόν και παρατηρεί μεταξύ άλλων: “Η καλή αυτή ιδέα έρχεται αντιμέτωπη με μια σειρά πρακτικών εμποδίων.
Και καταλήγει με τη σειρά της να αμφιβάλλει στο κατά πόσον ο “σταρ” της ευρωπαϊκής Αριστεράς θα έχει σε πρώτη προτεραιότητα την Ευρώπη, αφού σημειώνει πως: “Πολύ συχνά οι εθνικές προοπτικές είναι σημαντικότερες από το κόμμα στο οποίο ανήκουν οι υποψήφιοι”...