Βουλή: «Κόλαφος» η έκθεση της επιστημονικής υπηρεσίας για το φόρο ακινήτων
Δυσαρμονία με πλήθος διατάξεων του Συντάγματος - Παραδοξότητες με το εισοδηματικό όριο για την απαλλαγή από το φόρο ακινήτων και το όριο...
https://to-synoro.blogspot.com/2013/12/blog-post_3394.html
Δυσαρμονία με πλήθος διατάξεων του Συντάγματος - Παραδοξότητες με το εισοδηματικό όριο για την απαλλαγή από το φόρο ακινήτων και το όριο της απαλλασσόμενης επιφάνειας κατοικίας, που αλληλοαναιρούνται!
Δυσαρμονία με πλήθος διατάξεων του Συντάγματος παρατηρεί η επιστημονική υπηρεσία της Βουλής στα άρθρα του νομοσχεδίου του ενιαίου φόρου ακινήτων.
Οι περισσότερες παρατηρήσεις της υπηρεσίας εντοπίζονται στο άρθρο 7, που περιλαμβάνει τα εισοδηματικά κριτήρια, βάσει των οποίων θα υπολογίζονται και οι εκπτώσεις φόρου.
Αρχικώς, οι συντάκτες επισημαίνουν ότι τα κριτήρια αλληλοαναιρούνται καθώς, όπως αναφέρουν, «η θέσπιση του πρώτου ως άνω εισοδηματικού κριτηρίου φαίνεται να μειώνει την αποτελεσµατικότητα του δεύτερου κριτηρίου, που συναρτάται µε το αντικείµενο του φόρου (κτίσµατα επιφανείας έως 150 τ.µ.), δεδοµένου ότι, επί παραδείγµατι, η ύπαρξη ιδιόκτητης οικογενειακής κατοικίας (κτίσµατος) επιφανείας κυρίων χώρων 120 τ.µ., µολονότι πληροί το β' ως άνω κριτήριο (διότι δεν υπερβαίνει τα 150 τ.µ.), δηµιουργεί (τεκµαρτό) οικογενειακό φορολογητέο εισόδηµα της τάξης των 10.800 ευρώ (άρθρο 31 παρ. 1 περ. α΄ και θ΄ του ν.4172/2013), το οποίο αποκλείει την εφαρµογή της «έκπτωσης» από τον ΕΝ.Φ.Ι.Α., διότι υπερβαίνει το α' ως άνω εισοδηµατικό κριτήριο»!
Πέραν αυτού, επικαλούνται απόφαση του Γερµανικού Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία «η επιβολή φόρου ακίνητης περιουσίας, παραλλήλως προς άλλους υφισταµένους φόρους, δεν πρέπει θίγει τον πυρήνα του δικαιώµατος της ιδιοκτησίας, καθώς και ότι ο φόρος πρέπει να µπορεί να καταβάλλεται ετησίως από τα εισοδήµατα τα οποία προέρχονται κατά συνήθη χρήση από την περιουσία αυτή».
Και προσθέτουν: «Συναφώς, το Γαλλικό Συνταγµατικό Συµβούλιο (Conseil Constitutionnel) έκρινε, µε την 98405 DC απόφασή του της 29.12.1998 επί του φόρου αλληλεγγύης επί της (κινητής και ακίνητης) περιουσίας (Impôt de Solidarité sur la Fortune), ότι ο ως άνω φόρος κατοχής της περιουσίας πρέπει να µπορεί να καταβάλλεται διά των εισοδηµάτων που παράγει αυτή και, συνεπώς, για να είναι η φορολόγηση της περιουσίας συνταγµατικώς ανεκτή, πρέπει η κατοχή της να συνδέεται και µε παραγωγή εισοδήµατος (βλ., σχετ., Ευ. Μπακάλη, Φορολογικοί Περιορισµοί της Ιδιοκτησίας, Αθήνα, 2008)».
Δυσαρμονία με πλήθος διατάξεων του Συντάγματος παρατηρεί η επιστημονική υπηρεσία της Βουλής στα άρθρα του νομοσχεδίου του ενιαίου φόρου ακινήτων.
Οι περισσότερες παρατηρήσεις της υπηρεσίας εντοπίζονται στο άρθρο 7, που περιλαμβάνει τα εισοδηματικά κριτήρια, βάσει των οποίων θα υπολογίζονται και οι εκπτώσεις φόρου.
Αρχικώς, οι συντάκτες επισημαίνουν ότι τα κριτήρια αλληλοαναιρούνται καθώς, όπως αναφέρουν, «η θέσπιση του πρώτου ως άνω εισοδηματικού κριτηρίου φαίνεται να μειώνει την αποτελεσµατικότητα του δεύτερου κριτηρίου, που συναρτάται µε το αντικείµενο του φόρου (κτίσµατα επιφανείας έως 150 τ.µ.), δεδοµένου ότι, επί παραδείγµατι, η ύπαρξη ιδιόκτητης οικογενειακής κατοικίας (κτίσµατος) επιφανείας κυρίων χώρων 120 τ.µ., µολονότι πληροί το β' ως άνω κριτήριο (διότι δεν υπερβαίνει τα 150 τ.µ.), δηµιουργεί (τεκµαρτό) οικογενειακό φορολογητέο εισόδηµα της τάξης των 10.800 ευρώ (άρθρο 31 παρ. 1 περ. α΄ και θ΄ του ν.4172/2013), το οποίο αποκλείει την εφαρµογή της «έκπτωσης» από τον ΕΝ.Φ.Ι.Α., διότι υπερβαίνει το α' ως άνω εισοδηµατικό κριτήριο»!
Πέραν αυτού, επικαλούνται απόφαση του Γερµανικού Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία «η επιβολή φόρου ακίνητης περιουσίας, παραλλήλως προς άλλους υφισταµένους φόρους, δεν πρέπει θίγει τον πυρήνα του δικαιώµατος της ιδιοκτησίας, καθώς και ότι ο φόρος πρέπει να µπορεί να καταβάλλεται ετησίως από τα εισοδήµατα τα οποία προέρχονται κατά συνήθη χρήση από την περιουσία αυτή».
Και προσθέτουν: «Συναφώς, το Γαλλικό Συνταγµατικό Συµβούλιο (Conseil Constitutionnel) έκρινε, µε την 98405 DC απόφασή του της 29.12.1998 επί του φόρου αλληλεγγύης επί της (κινητής και ακίνητης) περιουσίας (Impôt de Solidarité sur la Fortune), ότι ο ως άνω φόρος κατοχής της περιουσίας πρέπει να µπορεί να καταβάλλεται διά των εισοδηµάτων που παράγει αυτή και, συνεπώς, για να είναι η φορολόγηση της περιουσίας συνταγµατικώς ανεκτή, πρέπει η κατοχή της να συνδέεται και µε παραγωγή εισοδήµατος (βλ., σχετ., Ευ. Μπακάλη, Φορολογικοί Περιορισµοί της Ιδιοκτησίας, Αθήνα, 2008)».
SUPPORT THIS BLOG
