Η μαχαιριά....
Να σας διαφωτίσω λοιπόν Εκείνα τα χρόνια στην Τρουμπα του Πειραιά οι διαφορές λυνόντουσαν με μαχαίρι. Κάτι δηλαδή, όπως στην ταινία ...
Εκείνα τα χρόνια στην Τρουμπα του Πειραιά οι διαφορές λυνόντουσαν με μαχαίρι.
Κάτι δηλαδή, όπως στην ταινία "Οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης" αν την έχετε δεί.
Με μόνη διαφορά ότι μαχαίρι είχανε και οι δύο.
Πιο γνήσια και πιο ανθρώπινα τολμώ να πώ.
Δεν ξέρω αν έχετε φάει μαχαιριά...
Εχει πολύ γλυκό κόψιμο.
Κάτι τέτοιο πρέπει να ένοιωσε και ο Παύλος, την ώρα που έφαγε τις ύπουλες μαχαιριές από τον φασίστα τον Ρουπακιά.
Ακόμη έχω το σημάδι στον αριστερό μου μηρό.
Κάτι μεσάνυχτα, περνώντας, μαζί με δύο φίλους, από την πλατεία Ελευθερίας του Κορυδαλλού, ακούσαμε κάτι υπόκωφα βογγητά από τα παρτέρια.
Πλησιάσαμε...
Οι άλλοι δυό προσέτρεξαν αμέσως για βοήθεια.
Σταθείτε ρε τους λέω. Θα πάω εγώ.
Ο άνθρωπος ήτανε ντάγκλα από την πρέζα και μόλις τον άγγιξα, έβγαλε ένα μαχαίρι από την τσέπη του και προσπάθησε να με μαχαιρωσει στην κοιλιά.
Τραβήχθηκα και με βρήκε στο αριστερό μου πόδι.
Ισως μέσα στη φυλακή όπου υπάρχει ακόμη μπέσα.
Κι' ας μην ζούμε στην εποχή της τρούμπας.