Ο Τρούμαν γνώριζε πως η Ιαπωνία ετοιμαζόταν να παραδοθεί αλλά διέταξε βομβαρδισμό

Kάθε 6 και 9 Αυγούστου η ανθρωπότητα θα πρέπει να κλίνει ευλαβικά το γόνυ, τιμώντας την επέτειο του βομβαρδισμού της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι με αμερικανικές ατομικές βόμβες.

Κι όμως, για μια ακόμα χρονια, η θλιβερή επέτειος πέρασε, χωρίς να δοθεί η σημασία που της πρέπει. Αντί να τιμήσουν τα αθώα θύματα από το βομβαρδισμό της Χιροσίμα, τα διεθνή Μέσα, μας ενημέρωναν για τα προφυλακτικά μέτρα που λαμβάνουν οι ΗΠΑ στις πρεσβείες τους στον αραβικό κόσμο, για το φόβο «τρομοκρατικού πλήγματος από την αλ-Κάιντα.

Την οργάνωση που βοήθησαν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες να οργανωθεί , για να πλήξει τους σοβιετικούς στο Αφγανιστάν, και την χρηματοδοτούν –κατά το δοκούν- είτε στον ιδιωτικό τους πόλεμο , τότε στη Λιβύη εναντίον του Καντάφι, είτε εναντίον του Μπασάρ αλ Άσαντ, τώρα στη Συρία.

Μόνο που αλ-Κάιντα, παραμένει τελικά «ανεξέλεγκτη», μια και κατά καιρούς την ανασύρουν και της φορτώνουν μύρια κακά… Είναι ένα άλλοθι κι αυτή, για τα αμερικανικά αποικιοκρατικά συμφέροντα…

Πάντως, η 6η Αυγούστου παραμένει ημερομηνία ορόσημο, μια και υπενθυμίζει πως πριν 68 χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες πραγματοποίησαν αυτό που παραμένει αναμφισβήτητα στην παγκόσμια ιστορία, ως η πλέον αποκρουστική τρομοκρατική πράξη που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα.

Αν τρομοκρατία σημαίνει το επίτηδες πλήγμα αθώων πολιτών, τότε τι άλλο ήταν από το πλήγμα που δέχτηκαν ανυποψίαστοι κάτοικοι της Χιροσίμα που θερίστηκαν από το βομβαρδιστικό Β-29 «Ηνόλα Γκέι» με το «Μικρό Αγόρι» - όπως είχαν βαφτίσει οι κατασκευαστές την πρώτη ατομική βόμβα… Από εκείνο το θλιβερό πρωινό, ήταν 8:15 αλλά και σε διάστημα ενός χρόνου πλέον των 140.000 κατοίκωντης μοιραίας πόλης έχασαν τη ζωή τους.

Κι ύστερα, μόλις μετά από τρεις ημέρες, ήρθε η σειρά της δεύτερης ατομικής βόμβας, του «Χοντρού άντρα» που ένα άλλο Β-29 έριξε για να ισοπεδωθεί το Ναγκασάκι. Το Ναγκασάκι υπήρξε το υποκατάστατο της τελευταίας στιγμής του Κιότο, μια και ο τότε υπουργός Πολέμου των ΗΠΑ, Henry L. Stimson χαρίστηκε στην ιαπωνική πόλη επειδή εκεί είχε περάσει το μήνα του μέλιτος πριν αρκετά χρόνια…

Οι βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ήταν εγκληματική ενέργεια επικής κλίμακας.

Οι απολογητές της επιδίωξαν να βρουν καταφύγιο στην ψευδολογία του «καλού πολέμου» και αναβαπτιζόμενοι στο «λουτρό αυτής της ηθικής», όπως το έθεσε ο Richard Drayton, «επέτρεψε στη Δύση όχι μόνο να εξιλεωθεί για το αιματηρό ιμπεριαλιστικό της παρελθόν, αλλά και να προωθήσει 60 και πλέον χρόνων αρπαχτικούς πολέμους, πάντοτε κάτω από τη σκιά της βόμβας.

Οι καταστροφές που είχαν προκληθεί στις δύο εκείνες ιαπωνικές πόλεις, ήταν τόσο τρομερές, ώστε η αμερικανική λογοκρισία, είχε απαγορεύσει να προβληθούν εικόνες της σφαγής που είχε προκαλέσει ο βομβαρδισμός τους…

Με αφορμή την επέτειο της ατομικής βόμβας στην Χιροσίμα, ο εξαίρετος δημοσιογράφος John Pilger είχε περιγράψει πριν μερικά χρόνια στην «Γκάρντιαν» την αλληλουχία με τα ψέματα από εκείνη την τρομαχτική έκρηξη στις 8:15 το πρωί, της 6ης Αυγούστου 1945, ως τους πολέμους του σήμερα και την συνεχιζόμενη απειλή επίθεσης εναντίον του Ιράν.

«Αμέσως μετά την βόμβα «Α» οι συμμαχικές κατοχικές αρχές απαγόρευσαν οποιαδήποτε αναφορά για την δηλητηρίαση από ραδιενέργεια και επέμειναν ότι όσοι σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν, οφειλόταν αποκλειστικά στην έκρηξη και μόνο.

Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο ψέμα. «Δεν υπάρχει ραδιενέργεια στα ερείπια της Χιροσίμα» έγραφαν πρωτοσέλιδα οι «New York Times», κλασσική δημοσιογραφική αποπληροφόρηση ενώ την ίδια ώρα από την «Daily Express ο Αυστραλός δημοσιογράφος «Wilfred Burchett» τολμούσε: «Το γράφω αυτό ως προειδοποίηση στον κόσμο» και περιέγραφε πως συνάντησε στα νοσοκομεία της Χιροσίμα, ανθρώπους που πέθαιναν, χωρίς εμφανή τραύματα, από την «ατομική πανούκλα».

Ήταν η δημοσιογραφική επιτυχία του αιώνα (scoop of the century) λέει ο Πίλτζερ, που αναφέρει πως λέγοντας τότε την αλήθεια ο Burchett, δυσφημίστηκε, του αφαιρέθηκε η άδεια και αποπέμφθηκε.

Ακόμα ο Πίλτζερ αποκαλύπτει πως στα Εθνικά Αρχεία της Ουάσιγκτον περιέχονται ντοκουμέντα της τότε αμερικανικής διακυβέρνησης που περιγράφουν ότι οι ιαπωνικές οβερτούρες για Ειρήνη είχαν αρχίσει από το 1943, χωρίς να ληφθούν υπόψη.

Τηλεγράφημα που είχε σταλεί από τον Γερμανό πρεσβευτή στο τόκιο, και το είχαν υποκλέψει οι αμερικανικές υπηρεσίες, δεν αφήνει αμφιβολία, πως οι Ιάπωνες επιδίωκαν να επιδιώξουν ειρήνη, «ακόμα κι αν οι όροι ήταν σκληροί».

Την επομένη της Χιροσίμα, ο πρόεδρος Τρούμαν εξέφραζε την ικανοποίησή του «για την συναρπαστική επιτυχία του πειράματος».

Από το 1945, οι ΗΠΑ πιστεύεται πως βρέθηκαν στο παραπέντε προκειμένου να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα. Οι κυβερνήσεις της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου έχουν διακηρύξει την ετοιμότητά τους να χρησιμοποιήσουν «προειδοποιητικό πυρηνικό πλήγμα» εναντίον μη πυρηνικών κρατών.

Και χρησιμοποίησαν πολλά ψέματα, όπως τώρα που χαρακτηρίζουν το Ιράν «απειλή». Όπως με ψεύτικα επιχειρήματα ότι δήθεν ο Σαντάμ Χουσεΐν διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής έτσι και με το Ιράν, που δεν διαθέτει πυρηνικά όπλα… Υπάρχει μόνο μία πυρηνική δύναμη στη Μέση Ανατολή και αυτή είναι το Ισραήλ.

=============================

Στο "ναό της ατομικής βόμβας" στη Χιροσίμα: Το μόνο κτίριο που απέμεινε όρθιο να θυμίζει μια από τις φριχτότερες στιγμές στην Ιστορία της Ανθρωπότητας. Θεωρώ υπέρτατη τιμή την επίσκεψή μου στη Χιροσίμα, και στο Μουσείο του Ολοκαυτώματος εκατοντάδων χιλιάδων (αν όχι συνολικά, εκατομμυρίων) αθώων θυμάτων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

===========================

Στη Χιροσίμα υπολογίζεται πως περισσότεροι από 80.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν μέσα στα πρώτα δευτερόλεπτα της έκρηξης. Κάπου 13 τετραγωνικά χιλιόμετρα της πόλης είχαν ισοπεδωθεί. Ως το Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς, τουλάχιστον άλλοι 70.000 άνθρωποι πέθαναν από τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας και των τραυμάτων τους…

Τρεις ημέρες μετά τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα, οι Αμερικανοί βομβάρδισαν με βόμβα Α και το Ναγκασάκι. Και σ’ αυτή την ιαπωνική πόλη σκοτώθηκαν ή πέθαναν από τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας άλλοι 70.000 άνθρωποι.

Από το 1945 ως σήμερα, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι των δύο πόλεων ή απόγονοί τους υποφέρουν ή πεθαίνουν από τις επιπτώσεις εκείνων των φρικτών βομβαρδισμών.

Μην λένε ψέματα οι παραχαράκτες της ιστορίας. Η Ιαπωνία ήταν έτοιμη να παραδοθεί. Γι’ αυτό το λόγο ο φριχτός βομβαρδισμός επισπεύσθηκε από τη μικρή ομάδα που κυβερνούσε τότε τις ΗΠΑ. Χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε προειδοποίηση ώστε να αποφευχθεί η σφαγή των αθώων. Πήραν την απόφαση και την εκτέλεσαν προκαλώντας την χειρότερη τρομοκρατική ενέργεια στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Το τεύχος του βρετανικού περιοδικού New Scientist της 21ης Ιουλίου 2008, αποκαλύπτει με στοιχεία πως «η αμερικανική απόφαση να πέσουν οι βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, δεν είχε ως στόχο την συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας, αλλά να δώσει το έναυσμα στον Ψυχρό Πόλεμο εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης».

Όπως γράφει ο Peter Kuznick, διευθυντής του «Ινστιτούτου Πυρηνικών Μελετών», στο «American University» της Ουάσιγκτον, «ο Αμερικανός πρόεδρος Χάρυ Τρούμαν, με την απόφασή του να ρίξει τη βόμβα «Α», στις δύο αυτές ιαπωνικές πόλεις, δεν κατέστη απλώς εγκληματίας πολέμου, αλλά εγκλημάτησε εναντίον της ανθρωπότητας».

Μαζί με τον Mark Selden, ιστορικού του Πανεπιστημίου Cornell της Νέας Υόρκης, μελέτησαν τα διπλωματικά αρχεία των ΗΠΑ, της ΕΣΣΔ και της Ιαπωνίας, για να διαπιστώσουν πως τρεις μέρες πριν το βομβαρδισμό της Χιροσίμα είχε συμφωνήσει σε σύσκεψη με τους επιτελείς του πως «η Ιαπωνία ψάχνει να βρει πρόσχημα για να κλείσει Ειρήνη».

Τότε οι πολιτικοί σύμβουλοί του αλλά και οι στρατιωτικοί επιτελείς του είπαν πως «δεν υπήρχε λόγος να χρησιμοποιήσουν την ατομική βόμβα». Κι όμως οι Αμερικανοί έριξαν τις βόμβες. «Έπρεπε να εντυπωσιαστούν οι Σοβιετικοί. Αυτό ήταν σημαντικότερο από τον τερματισμό του πολέμου», γράφει ο Σέλντον στο «Νέο Επιστήμονα».

Ακόμα και ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ είχε δηλώσει ξεκάθαρα σε συνέντευξή του στο Newsweek το 1963: «Οι Ιάπωνες ήταν έτοιμοι να παραδοθούν και δεν ήταν αναγκαίο να τους πλήξουμε μ’ εκείνο το απαίσιο πράγμα».

Επίσης, ο Επιτελάρχης του Τρούμαν, ναύαρχος Γουίλιαμ Λήχυ, στα απομνημονεύματά του γράφει: «…η χρήση του βάρβαρου όπλου στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, δεν έδωσε ουσιαστική βοήθεια στον πόλεμο εναντίον της Ιαπωνίας(!!!). Οι Ιάπωνες είχαν ήδη ηττηθεί και ήταν έτοιμοι να παραδοθούν».

O ταξίαρχος Κάρτερ Κλαρκ, επικεφαλής της στρατιωτικής αντικατασκοπίας που είχε αναλάβει την παρακολούθηση των ιαπωνικών τηλεγραφημάτων για τον πρόεδρο Τρούμαν και οι σύμβουλοί του, σχολίασαν το γεγονός:

«…βομβαρδίσαμε όταν δεν χρειαζόταν πια, και το γνωρίζαμε πως δεν χρειαζόταν, κι εκείνοι το γνώριζαν πως γνωρίζαμε, πως δεν χρειαζόταν να γίνει, αλλά τους χρησιμοποιήσαμε ως πειραματόζωα για δύο ατομικές βόμβες».

Το μόνο που έχει δημοσιευτεί απ’ όλα αυτά, στα λεγόμενα Μέσα του συρμού, ήταν μια ομολογία του Αϊζενχάουερ πριν αρκετά χρόνια, στην επέτειο της Χιροσίμα, από τη βρετανική «Independent»: "Μεθυσμένοι από το λουτρό αίματος στις δύο ιαπωνικές πόλεις οι αξιωματούχοι στην Ουάσιγκτον σχεδίασαν και απείλησαν τη χρήση πυρηνικών όπλων τουλάχιστον σε είκοσι περιπτώσεις, στις δεκαετίες 1950-1960.

Σταμάτησαν, μόνον όταν η Σοβιετική Ένωση εξασφάλισε την ισορροπία του τρόμου, παράγοντας ικανοποιητικό αριθμό πυρηνικών πυραύλων".

Κι όμως, τι κάνει η πλύση εγκεφάλου τόσων χρόνων, από την τηλεοπτική προπαγάνδα

Έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ και μετέδωσε το Ασοσιέιτεντ Πρες, (4-8-09) έδειξε πως η πλειοψηφία των Αμερικανών ακόμα και σήμερα, πιστεύουν ότι καλά έκανε ο Τρούμαν και διέταξε το βομβαρδισμό της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι στο τέλος του Β΄Παγκοσμίου πολέμου.

Η δημοσκόπηση που έγινε από το Πανεπιστήμιο Quinnipiac του Νιου Χέβεν στο Κονέτικατ έδειξε 61% από τους 2.400 που ερωτήθηκαν πιστεύει πως καλά έκαναν οι ΗΠΑ και βομβάρδισαν τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.

Πηγή : http://www.styx.gr/