Γιατί οι γυναίκες ανταποκρίνονται πιο άμεσα από τους άνδρες στο κλάμα ενός μωρού;

Μια νέα μελέτη παρέχει αποδεικτικά στοιχεία για μια υπόθεση που οι επιστήμονες έχουν σχηματίσει εδώ και καιρό, σύμφωνα με τη οποία, ο εγκέφαλος των γυναικών ανταποκρίνεται με μεγαλύτερη αμεσότητα στο κλάμα ενός βρέφους, σε σύγκριση με τον εγκέφαλο των ανδρών.

Η προηγούμενη έρευνα έχει αναδείξει τις διαφορές της ανταπόκρισης των δύο φύλλων στο κλάμα του βρέφους σε συναισθηματικό επίπεδο. Πιο συγκεκριμένα, βρέθηκε ότι οι γυναίκες ήταν πιο πιθανό να δείξουν συμπάθεια και συμπόνια στο νήπιο που κλαίει , καθώς και μεγαλύτερη πρόθεση να αναπτύξουν σχέση μαζί του και να το φροντίσουν, σε σύγκριση με τους άνδρες. Η παρούσα μελέτη συμπληρώνει τη διαφορά της ανταπόκρισης των δύο φύλων στο κλάμα με όρους προσοχής και ετοιμότητας.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει διαφορές στην εγκεφαλική δραστηριότητα του ατόμου όταν έχει επικεντρωμένη την προσοχή του και όταν αφήνει το νου του ελεύθερο και χαλαρό. Όταν ο εγκέφαλος επικεντρώνεται στην επεξεργασία ενός συγκεκριμένου ερεθίσματος, ενεργοποιούνται άλλα εγκεφαλικά δίκτυα από αυτά που είναι ενεργοποιημένα στην ουδέτερη κατάσταση της ηρεμίας.

Στην παρούσα μελέτη οι συμμετέχοντες άκουγαν για 15 περίπου λεπτά λευκό θόρυβο, ο οποίος είναι ηλεκτρονικός θόρυβος με την ίδια ένταση σε κάθε συχνότητα, με μικρές περιόδους ησυχίας, καθώς και με τον ηχογραφημένο ήχο του κλάματος ενός πεινασμένου βρέφους. Η καταγραφή της εγκεφαλικής δραστηριότητας έγινε με τη μέθοδο της μαγνητικής απεικόνισης.

Η ανάλυση των απεικονίσεων από 18 ενήλικες, εκ των οποίων κάποιοι ήταν γονείς και κάποιοι όχι, έδειξε τη διαφορά στην εγκεφαλική δραστηριότητα των δύο φύλων κατά την εισαγωγή του ηχητικού ερεθίσματος. Όταν οι γυναίκες άκουγαν τον πεινασμένο βρέφος ήταν πολύ πιθανό να ενεργοποιούνταν εγκεφαλικά δίκτυα διαφορετικά από αυτά που ήταν ενεργοποιημένα στην κατάσταση της ηρεμίας, αναδεικνύοντας έτσι την επικέντρωση της προσοχής τους στο κλάμα. Αντιθέτως, οι εγκέφαλοι των ανδρών έτειναν να παραμείνουν στην κατάσταση της ηρεμίας, ενώ ακουγόταν το κλάμα. Τέλος, δε βρέθηκε σημαντική διαφορά ανάμεσα στην ανταπόκριση αυτών που δεν ήταν γονείς και αυτών που ήταν.

Τα βρέφη κλαίνε γιατί αισθάνονται δυσφορία, πείνα, ή την ανάγκη για σωματική επαφή. Για να εξακριβώσουν οι ερευνητές εάν οι ενήλικες απαντούν με διαφορετικό τρόπο σε διαφορετικούς τύπους κλάματος, χρησιμοποίησαν και τον ήχο του κλάματος βρεφών που αργότερα διαγνώστηκαν με αυτισμό. Προηγούμενα ευρήματα έχουν δείξει ότι τα βρέφη

που εκδηλώνουν αυτισμό τείνουν να κλαίνε πιο έντονα και με πιο σύντομα διαλλείματα ηρεμίας. Στην περίπτωση αυτών των βρεφών ο εγκέφαλος τόσο των ανδρών, όσο και των γυναικών διέκοπτε την κατάσταση ηρεμίας κι ενεργοποιούσε τα ανάλογα δίκτυα.

Οι μελέτες που καταγράφουν την εγκεφαλική δραστηριότητα των ενηλίκων συνιστούν τα πρώτα βήματα της έρευνας στο πεδίο της νευροεπιστήμης και θέτουν τα θεμέλια της κατανόησης του τρόπου με τον οποίο οι άνδρες και οι γυναίκες συνδέονται με τα βρέφη και ενδιαφέρονται για τη φροντίδα τους. 

Το άρθρο επιμελήθηκε ο Θ.Παλλαντζάς, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, συνεργάτης του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr


Πηγή : zougla.gr