Μισθός και ασφάλιση μόνο με το σπαθί σου…

Του Γιώργου Κράλογλου

Γινόμαστε τουλάχιστον κωμικοί αν όχι ανόητοι όταν αναλύουμε, επισήμως μάλιστα, την πορεία απασχόλησης, ανεργίας και ανασφάλιστης εργασίας από μήνα σε μήνα ή από τρίμηνο σε τρίμηνο βγάζοντας θετικά ή αρνητικά συμπεράσματα. Η δουλειά, ο μισθός και η ασφάλιση είναι ήδη αντικείμενο μεγάλου παζαριού. Όλα τα άλλα είναι ιστορίες για ιθαγενείς.

Αφορμή για το σημερινό μου σημείωμα μου έδωσαν τα προχθεσινά θετικά στατιστικά για την πορεία της αγοράς εργασίας που προβλήθηκαν λες και κάτι συνέβη.

Προβλήθηκαν ίσως για να σκεπάσουν τις σημερινές «δέκα εντολές» της αγοράς εργασίας που διαμορφώνουν τα βέβαια και χειροπιαστά δεδομένα στην προσφορά εργασίας και τα οποία έχουν ως εξής.

Πρώτον, η υπάρχουσα εργασία για μισθό ή μόνιμο μεροκάματο είναι αντικείμενο μόνο προσφοράς. Η ζήτηση είναι δεδομένη για μια δεκαετία και βλέπουμε.

Δεύτερον, η προσφορά εξυπηρετεί και θα εξυπηρετεί για τα επόμενα 10 χρόνια μόνο αυτόν που διαθέτει την εργασία. Ο εργαζόμενος θα υφίσταται τις συνέπειες της ανάγκης του για δουλειά.

Τρίτον, η ασφάλιση θα δίδεται μόνο όπου δεν είναι δυνατόν να μην δοθεί.

Τέταρτο, οι όποιες συλλογικές συμβάσεις και κατώτατοι μισθοί θα είναι σε βάρος του εργαζόμενου σε περίπτωση που τις επιδιώκει…

Πέμπτο, δικαιώματα και επιδόματα μαζί με δώρα και άλλα που ξέραμε θα είναι τύχη να δίδονται.

Έκτο, στο μόνο που θα προσαρμοστούμε με τα ισχύοντα στην Αμερική θα είναι το παζάρι για την υπογραφή σύμβασης εργασίας με ασφάλιση ή χωρίς ασφάλιση.

Έβδομο, όλα αυτά θα ισχύουν στις μεγάλες και μεσαίες οργανωμένες επιχειρήσεις με οικονομικές και νομικές υπηρεσίες. Στις άλλες που ο υπάλληλος και ο εργάτης πληρώνονται ακόμη από την τσέπη του αφεντικού θα συνεχίσει να ισχύει ό,τι γίνεται και σήμερα «Πιάσε αυτά και μην μιλάς αν θέλεις να έχει και την δουλειά σου…».

Όγδοο, σε τουριστικές λεγόμενες επιχειρήσεις μικρού μεγέθους όπως μικροξενοδοχεία, πιτσαρίες, καφετέριες, μπαράκια και ταβέρνες σε περιοχές παραθερισμού και σε επιχειρήσεις της νύχτας οι αμοιβές ήδη είναι και θα είναι όπου τους πιάσεις…

Ένατο, οι εργατοπατέρες της χώρας θα γίνουν για πολλές κλωτσιές μέσα στην επόμενη διετία ως εντελώς άχρηστοι σε όλα αυτά που νόμιζαν ότι προσέφεραν τα προηγούμενα 30 χρόνια.

Δέκατο, τα αρμόδια υπουργεία και οι στατιστικές υπηρεσίες θα συνεχίσουν να μιλάνε με νούμερα και στατιστικές σχετικές με τις διακυμάνσεις στην εργασία που θα απασχολούν μόνο τους αργόσχολους και όσους θέλουν να πουλήσουν μυαλό…

Όσοι έχουν διαφορετική άποψη από την παραπάνω που εκφράζει με άλλα λόγια «Το νέο βασίλειο των επιχειρησιακών συμβάσεων» η φιλοσοφία του οποίου θα είναι παζάρι και για την δουλειά, ας έχουν υπόψη τους ότι ο ιδιωτικός τομέας και μόνο ο ιδιωτικός τομέας δεν ανέβηκε ακόμη τον Γολγοθά και οι εργαζόμενοι σ΄ αυτόν δεν έχουν ακόμη σταυρωθεί…

Μέσα στο καλοκαίρι θα μάθουμε όλοι (προ το παρόν τα γνωρίζουν συγκεκριμένοι κύκλοι) ότι αυτά που ξέραμε για την κρατική παρέμβαση στις απολύσεις και τα συγκεκριμένα ποσοστά απολύσεων σε σχέση με τον αριθμό των εργαζομένων περνάνε στο μουσείο της εργατικής ιστορίας…

Τα επιδόματα για βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα ανήκουν ήδη στο παρελθόν και όπου δίδονται έχουν κάποια συγκεκριμένη σκοπιμότητα… Εντός του 2013-2014 θα ξεχαστούν στις μισές από τις περιπτώσεις που δίδονται σήμερα μετά τις γνωστές περικοπές.

Οι εθνικές συλλογικές συμβάσεις και οι κοινωνικοί εταίροι θα είναι στην πράξη μόνο για τα πανηγύρια… Για τα πανηγύρια θα είναι επίσης και όσα υπόσχονται οι εργατοπατέρες αλλά και τα κόμματα για την αγορά εργασίας και για την ανεργία. Τα 500 εκατ. ευρώ της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα δοθούν με τρόπο που θα μοιάζει με το τυρί και το κουλούρι που έδιναν μεταπολεμικά στους μαθητές των Σχολείων…

Οι ήδη εργαζόμενοι και τα στελέχη των μεγάλων επιχειρήσεων θα συνεχίσουν να παίρνουν τους σημερινούς μισθούς αλλά σιγά-σιγά θα αναλαμβάνουν και την δουλειά αυτών που θα απολυθούν (εντός του 2013) για να τα βγάλουν πέρα οι επιχειρήσεις λόγω της μεγάλης αύξησης των χαρατσιών.

Την ίδια στιγμή ο προστάτης των κρατικών υπαλλήλων κ. Μανιτάκης θα ετοιμάζει σχέδια για νέες προσλήψεις κρατικών που αν γίνουν οι τυχεροί θα περάσουν σε πραγματικό παράδεισο εργασίας.

Γιατί το κράτος και οι κρατικοί υπάλληλοι που θα μείνουν στις καρέκλες τους δεν θα έχουν απολύτως καμία σχέση με το μαρτύριο των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Οι κρατικοί υπάλληλοι θα γνωρίζουν και τι θα παίρνουν και πως θα το παίρνουν και για πόσα χρόνια θα έχουν αυτές τις αμοιβές.

Αντίθετα στον ιδιωτικό τομέα (συμπεριλαμβανομένων και των Τραπεζών) θα πρέπει ακόμη και τα υψηλόβαθμα στελέχη να ξεχάσουν τις ειδικές αμοιβές, τα “bonus” (όσα έχουν μείνει) και να ετοιμάζονται να φορτωθούν περισσότερη δουλειά.

Αυτή είναι η αλήθεια για όσους δεν θέλουν να ζήσουν τα όνειρα και τις αρλούμπες των στατιστικών στοιχείων. Όσοι αρνούνται να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα αυτή της προσεχούς δεκαετίας ας αναλύουν τις στατιστικές. Καλό θα τους κάνει αφού θα τους βοηθήσουν να ζήσουν… ημέρες λαμπρής ευδαιμονίας.

Πηγή : freepen.gr/