Τα αποτελέσματα σε μικρό καλάθι (K. Mπετινάκης)

Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι η επίσκεψη Ομπάμα στην Παλαιστίνη θα κριθεί από τους σχολιαστές ως «μεγάλη επιτυχία», χωρίς να έχει να δείξει κάποια χειροπιαστά αποτελέσματα. Κι αυτό, παρ’ όλο που από το περιβάλλον του αμερικανού προέδρου προσπαθούν να περιορίσουν τις προσδοκίες που κάποιοι έχουν φουντώσει τόσο στο αμερικανικό όσο και το ισραηλινό κοινό.

Η αξία της επίσκεψης περιιορίζεται στο γεγονός, ότι

1.- Έχουν γίνει προσπάθειες να αποκλειστεί το ενδεχόμενο της αποτυχίας
2.- Ήρθε η ώρα για «πραγματικέ ςμπίζνες» με το Ισραήλ, τώρα που ο «βασιλιάς Μπίμπι» (Νετανιάου) είναι αποδυναμωμένος (λόγω της πύρρειου νίκης του στις εκλογές
3.- Ο Ομπάμα είναι πλέον πιο απελευθερωμένος μια και διανύει την δεύτερη και τελευταία θητεία του στο Λευκό Οίκο.
Έτσι τώρα η προσμονή των αισιόδοξων είναι πως ο Νετανιάου θα προσπαθήσει να διαγράψει τις διαμάχες του παρελθόντος προς όφελος της στρατηγικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ.

Μπάρακ Ομπάμα ως σούπερμαν

Οι άμεσοι στόχοι που έχουν τεθεί από τις ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή είναι:
# Ο απρόσκοπτος ανεφοδιασμός ενέργειας στην παγκόσμια αγορά
# Να τερματιστούν οι σκοτωμοί πολιτών
# Να αποτραπεί η διασπορά πυρηνικών στην περιφέρεια με την προστασία της συνθήκης μη διάδοσης πυρηνικών όπλων
# Να εμποδίσει την επέκταση του ριζοσπαστικού Ισλάμ, προστατεύοντας έτσι και το Ισραήλ αλλά και μετριοπαθή φιλοδυτικά ισλαμικά καθεστώτα, και
# Να εμποδίσει την επέκταση της ρωσικής επιρροής στην περιοχή.

Έτσι στα σχέδια των ΗΠΑ, για να αποτρέψει συνθήκες μεσαιωνικής περιόδου, είναι η δημιουργία ενός άξονα από σουνιτικές χώρες, εναντίον των σιιτών, (προεξάρχοντος του Ιράν) που επιδιώκουν ηγεμονία στη Μέση Ανατολή.

Πρωταρχικός στόχος της Ουάσιγκτον είναι το Ισραήλ να παραμείνει ένας ήσυχος εταίρος του άξονα, ώστε να είναι δυνατή η συνεργασία του με τους άραβες γείτονές του, έστω και κάτω από το τραπέζι.
Στις υποψήφιες χώρες για συμμετοχή στον φιλοδυτικό αυτόν άξονα, είναι τα εμιράτα του Κόλπου, η Τουρκία, η Ιορδανία, η Αίγυπτος και ενδεχομένως το Μαρόκο και η Αλγερία. Αυτές οι χώρες θα πρέπει να είναι έτοιμες να αλληλοβοηθηθούν σε καιρούς κρίσης και οπωσδήποτε με άμεσο στόχο την καταστροφή των φονικών ομάδων Τζιχαντιστών.
Κάτι που ωστόσο δεν διαφαίνεται στην συριακή κρίση, όπου το μέτωπο εναντίον του Άσαντ, είναι συγκεχυμένο.

Προκειμένου όμως να επιτύχει το αμερικανικό σχέδιο, θα πρέπει:
Το Ισραήλ να κάνει κινήσεις καλής θέλησης προς του άραβες και παλαιστίνιους, ώστε να γίνει ευκολότερο από την Παλαιστινιακή Αρχή να συνεργαστεί με τον φιλοδυτικό άξονα.
Ταυτόχρονα ο Αμπού Αμπάς να σταματήσει τις «διπλωματικές προκλήσεις» απέναντι στο Ιραήλ ώστε να σταματήσουν οι ισραηλινές επιθέσεις στα παλαιστινιακά εδάφη.
Προϋπόθεση –που φραστικά ελέχθη- είναι η αποφυγή επέκτασης των ισραηλινών εποικισμών στα παλαιστινιακά εδάφη.

Ο Ομπάμα επίσης, είναι προφανές πως ζήτησε από την ισραηλινή ηγεσία να «καταπιεί το φιλότιμό της» και να τα ξαναβρεί με την Τουρκία.
Απ΄ όλα τα ζητήματα, μόνο στο θέμα του «ιρανικού πυρηνικού προβλήματος» υπάρχει προσέγγιση απόψεων ΗΠΑ-Ισραήλ. Η διαφωνία είναι που θα τραβηχτεί η κόκκινη γραμμή.
Και οπωσδήποτε στις αμερικανικές προτεραιότητες, είναι να αποτραπεί η αλ-Κάιντα να πάρει υπό τον έλεγχό της τη Συρία.

Τα στοιχεία αυτά περιλαμβάνονται στην «μεγάλη στρατηγική» του Ομπάμα που προσπαθεί να προωθήσει στο ταξίδι του αυτό στη Μέση Ανατολή.

Πηγή : www.styx.gr