Τι είναι & πως λειτουργεί η διαίσθηση

Η διαίσθηση ή έκτη αίσθηση είναι ένας εσωτερικός μηχανισμός που μας βοηθά να παίρνουμε αποφάσεις. Το βασικό ερώτημα δεν είναι πώς λειτουργεί αλλά αν είμαστε πρόθυμοι να την εμπιστευτούμε. ( Πίστη είναι να πιστεύεις αυτό που δεν βλέπεις , η ανταμοιβή είναι να δεις αυτό που πιστεύεις.)

Τα προβλήματα αρχίζουν όταν αμφιβάλλουμε για τη διαίσθησή μας και επιτρέπουμε στο φόβο και την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας να κατευθύνουν τη ζωή μας.

Κάποτε μια ηθοποιός στα γυρίσματα αποφάσισε να μην πιει το καπουτσίνο της γιατί ένιωθε "περίεργα" σε σχέση με τον καφέ. Το ίδιο απόγευμα όλο το συνεργείο είχε πάθει δυσεντερία γιατί το γάλα στον καφέ ήταν χαλασμένο.
Η γυναίκα είχε γλυτώσει ακολουθώντας τη διαίσθησή της.

Αγαπήστε τη διαίσθηση σας:

Υπάρχουν άνθρωποι που ακολουθούν την καριέρα του επαγγελματία διαισθητικού. Το γεγονός πάντως είναι ότι όλοι διαθέτουμε αυτή την ικανότητα και υπάρχουν τρόποι να την αναπτύξουμε.

Η διαίσθηση στις μέρες μας θεωρείται κάτι απροσδιόριστο, μυστηριώδες.
Χρησιμοποιώντας τη διαίσθησή μας μπορούμε να αποκαλύψουμε χαμένες πληροφορίες για το παρελθόν, να επιβεβαιώσουμε άγνωστες πληροφορίες για το παρόν ή να προβλέψουμε πληροφορίες για το μέλλον.

Πρέπει να μάθουμε να επικεντρωνόμαστε σε μία από τις αισθήσεις, μπορούμε να μάθουμε να «αφηνόμαστε» και σε δεδομένα που έρχονται μέσα από το νου μας σαν εικόνες, χωρίς να τις αντιλαμβανόμαστε με κάποια από τις πέντε αισθήσεις μας.

Με τέτοιου είδους ασκήσεις, προετοιμάζουμε (προθερμαίνουμε) το νου μας για την καθ’ αυτό λειτουργία της διαίσθησης που θα ακολουθήσει. Η διαδικασία είναι ίδια με αυτή που κάνουμε υποσυνείδητα όταν ονειρευόμαστε, μόνο που στον ύπνο μας η συνείδηση μας κοιμάται και δεν παρατηρεί τις εικόνες αυτές. Επιπλέον στα όνειρα μας δεν υπάρχουν μόνο δεδομένα διαισθητικά αλλά και δεδομένα συναισθηματικά, τα οποία ανακατεύονται. Για το λόγο αυτό τα όνειρα μας δεν μπορούν να θεωρηθούν αμιγώς διαισθητικά. Αφορούν συνήθως τον εαυτό μας κι εκεί εμπλέκεται πάντα ο υποκειμενικός παράγοντας. Αντίθετα αν οι πληροφορίες μας αφορούν κάποιον άλλο, είναι πιο πιθανό να πρόκειται για αμιγώς διαισθητικό μήνυμα.

Πίσω από τη διαδικασία «χαλάρωσης» που περιγράψαμε πιο πάνω κρύβεται στην πραγματικότητα η άποψη ότι δεν είναι τυχαίο το πού στρέφουμε την προσοχή μας κάθε φορά για να παρατηρήσουμε με τις αισθήσεις μας.
Η διαίσθηση μας προϋπάρχει και στρέφει την προσοχή μας εκεί που χρειάζεται. Λειτουργεί όμως τόσους αιώνες υποσυνείδητα, γιατί δεν έχουμε μάθει να την αναγνωρίζουμε και να της δίνουμε την απαραίτητη προσοχή.
Έχει γίνει κράμα με τις υποσυνείδητες εμπειρίες μας – που είναι υποκειμενικές – και πρέπει με επίπονη διαδικασία να προσπαθήσουμε να την εξασκήσουμε συνειδητά για να αρχίσει να λειτουργεί καθαρά και πέρα από τις άλλες λειτουργίες μας.

Απαραίτητη προϋπόθεση για να αναπτύξουμε τη διαίσθηση μας είναι να μάθουμε να ξεχωρίζουμε ποιες πληροφορίες έρχονται από αυτήν και ποιες πληροφορίες προέρχονται από άλλες λειτουργίες όπως η λογική ή το συναίσθημα. Και για να το επιτύχουμε αυτό, θα πρέπει να μάθουμε να εστιάζουμε την προσοχή μας στις επιμέρους λειτουργίες μας. Να τις παρατηρήσουμε και να τις ξεχωρίσουμε.

Παράλληλα θα πρέπει να μάθουμε να απομονώνουμε τις επιδράσεις της εκπαίδευσης μας από την κοινωνία, που μας υποδεικνύει τι πρέπει να πιστεύουμε ότι είναι πραγματικό και τι πρέπει να πιστεύουμε ότι είναι φανταστικό. Τις επιδράσεις αυτές δε θα πρέπει να τις αφήνουμε να λογοκρίνουν τις πληροφορίες που μας τροφοδοτεί η διαίσθηση.

Όπως ακριβώς ο υπολογιστής κάνει μόνο αυτό που θα του πούμε, έτσι και η διαίσθησή μας απαντά ακριβώς την ερώτηση που έχει μπροστά της. Γι` αυτό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί να θέσουμε τη σωστή ερώτηση.

Ένα απλό παράδειγμα: Θα βρέξει αύριο; Η απάντηση που παίρνουμε είναι ναι: ασφαλώς και θα βρέξει αύριο - σε κάποιο μέρος.

Ας δούμε άλλη ερώτηση: Θα αποκτήσω αρκετά χρήματα; Η λέξη όμως αρκετά είναι σχετική και για τον καθένα έχει διαφορετική σημασία.

Προσέχουμε επίσης η ερώτηση να μην είναι σύνθετη. Αν για παράδειγμα μια γυναίκα είναι έγκυος και δεν το γνωρίζει και ρωτήσει: Θα μείνω σύντομα έγκυος και θ` αποκτήσω παιδί, η απάντηση μπορεί να είναι όχι, αφού είναι ήδη έγκυος. Η διαίσθηση μπερδεύεται γιατί τα ερωτήματα είναι δύο.

Να θυμάστε λοιπόν ότι μια σωστά διατυπωμένη ερώτηση έχει ήδη απαντηθεί κατά το ήμισυ. Αφού χαλαρώσετε, αφήστε το υποσυνείδητο σας να ανατρέξει στις αναμνήσεις που έχετε από το παρελθόν για να μαζέψει τις πληροφορίες που χρειάζεται για την απάντηση. Καταγράψετε τις εντυπώσεις σας ή μαγνητοφωνήστε τις ( ακόμα καλύτερα γιατί έτσι δεν έχει καιρό ο συνειδητός νους να επέμβει).

Στη συνέχεια προσπαθήστε να βγάλετε νόημα από τις εντυπώσεις που έχετε καταγράψει. Μερικές από τις εικόνες είναι συμβολικές. Για παράδειγμα αν η ερώτηση ήταν: Θ` ανέβει η τιμή του χρυσού αύριο, και η εικόνα που περιγράψατε ήταν ένας κούνελος να κατεβαίνει το βουνό φορώντας σκι, αυτό θα πει ότι η τιμή του χρυσού θα πέσει.

Οι εντυπώσεις που έχετε δεν είναι απαραίτητο να έχουν νόημα για σας, ούτε να συνδέονται λογικά η μια με την άλλη. Καταγράψετε ο,τιδήποτε σκέφτεστε, αισθάνεστε, ακούτε ή θυμόσαστε - ο,τιδήποτε! Ακόμα και οι στίχοι ενός τραγουδιού που σας έρχεται στο νου μπορεί να έχουν νόημα. Μπορεί να έίναι η απάντηση στην ερώτησή σας.

Να θυμάστε ότι οι πληροφορίες που μας δίνει η διαίσθησή είναι πάντα έγκυρες. Η ερμηνεία όμως των δεδομένων που έχουμε υπόκειται σε ανθρώπινο λάθος.

Η δαίσθηση μπορεί να σας δώσει πληροφορίες ακόμα και για θέματα που δε γνωρίζετε ( ιατρική, χρηματιστήριο, μηχανική αυτοκινήτου ). Γι` αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί ως η "τέχνη του ηλίθιου".

Για να είστε σίγουροι ότι τα συναισθήματα ή ο συνειδητός σας νους δεν επεμβαίνουν στις διαισθητικές πληροφορίες που παίρνετε, γράψετε την ερώτησή σας σε ένα χαρτάκι, βάλτε την σ` ένα φάκελο και πέστε σ` ένα φίλο σας ν` αρχίσει να λέει ό,τι του έρχεται στο μυαλό. Αν θέλει μπορεί να κλείσει τα μάτια του. Αφήστε τον να μιλάει ακατάπαυστα. Εσείς ακούτε προσεχτικά και ερμηνεύσετε τις πληροφορίες που ακούτε. Εκεί μέσα θα βρείτε την απάντηση στο ερώτημά σας.

Από τη στιγμή που προβλέπω γεγονότα, σημαίνει πως όλα είναι προκαθορισμένα και αναπόφευκτα;

Η απάντηση είναι όχι. Πρόβλεψη είναι να βλέπεις την ισχυρότερη, όσον αφορά την πραγμάτωσή της, πιθανότητα.

Εύχομαι σε όσους θελήσουν να πειραματιστούν, να απολαύσουν τη μαθητεία τους στη διαίσθηση.

Το τηλέφωνο χτυπά και στη γραμμή είναι ένας παλιός φίλος, που είχατε να δείτε για χρόνια και που μόλις την προηγούμενη ημέρα τον σκεφτόσασταν έντονα. Ξαφνικά αποφασίζετε να γυρίσετε σπίτι από έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο από αυτόν που συνηθίζετε, για να ανακαλύψετε αργότερα ότι στο δρόμο που αποφύγατε έγινε ένα τρομερό ατύχημα, που αν βρισκόσασταν εκεί, θα μπορούσατε να είχατε σκοτωθεί. Τι σύμπτωση! Ή όχι; Είναι όλα αυτά τα περιστατικά συμπτώσεις, ή το αποτέλεσμα διαισθήσεων;

Η διαίσθηση συχνά θεωρείται ως μια μυστήρια έκτη αίσθηση. Ωστόσο, μια επιστημονική μελέτη στο ινστιτούτο HeartMath βοηθά να λύσουμε κάποια από τα μυστήρια, που περικυκλώνουν τη διαίσθηση, αποκαλύπτοντας ότι η καρδιά παίζει σημαντικό ρόλο στην παραλαβή και επεξεργασία διαισθητικών πληροφοριών.

Όλοι έχουμε ακούσει για περιπτώσεις όπως αυτή, που μια μητέρα ξαφνικά ανησυχεί για το παιδί της που παίζει στον κήπο και ανακαλύπτει ότι αυτό έχει βγει στο δρόμο και κινδυνεύει να το πατήσει αυτοκίνητο.
Πολλοί από εμάς έχουμε νιώσει οι ίδιοι κάποιο διαισθητικό ερέθισμα.
Η επιστημονική κοινότητα ωστόσο κοιτά με σκεπτικισμό την ιδέα της διαίσθησης και αναρωτιέται αν αυτή βασίζεται σε μνήμες από περασμένα περιστατικά ή αν πρόκειται για πραγματική αντίληψη ενός μελλοντικού γεγονότος.

Ο καθηγητής Rollin McCraty, διευθυντής έρευνας στο ινστιτούτο HeartMath στο Boulder Creek της Καλιφόρνιας, διηύθυνε μια επιστημονική μελέτη που εξέταζε την ύπαρξη φυσιολογικών ενδείξεων που σχετίζονται με διαίσθηση. Η μελέτη σκόπευε να ερευνήσει αν με κάποιο τρόπο μπορούμε να λάβουμε πληροφορίες για ένα γεγονός στο μέλλον πριν αυτό συμβεί, και αν ναι, να προσδιορίσει πού και πότε στο μυαλό και το σώμα του ατόμου αυτές οι πληροφορίες λαμβάνονται και επεξεργάζονται.

Η έρευνα του HeartMath έχει συζητηθεί στο περιοδικό Journal of Alternative and Complementary Medicine σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος, (2/2004), αναφέρεται ο ρόλος της καρδιάς στην λήψη και επεξεργασία της διαισθητικής πληροφορίας. Το δεύτερο μέρος (4/2004) εστιάζει στο πού και πότε στον εγκέφαλο γίνεται η επεξεργασία της διαισθητικής πληροφορίας και πώς γίνεται η συνεργασία μεταξύ καρδιάς και εγκεφάλου σε αυτή τη διαδικασία.

Οι ερευνητές του HeartMath ανακάλυψαν ότι μπορούμε να έχουμε γνώση για ένα γεγονός, 5 έως 7 δευτερόλεπτα πριν αυτό συμβεί. Στην έρευνα τα άτομα που συμμετείχαν στα πειράματα έβλεπαν μια σειρά από εικόνες, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν ειρηνικές και ήρεμες, όπως τοπία, δέντρα και χαριτωμένα ζωάκια. Κάποιες, λίγες εικόνες παρεμβάλλονταν στη σειρά που έδειχναν βίαιες ή γενικότερα έντονα συναισθηματικές σκηνές, όπως ατυχήματα, ματωμένα μαχαίρια, φόνους.

Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων τα άτομα που συμμετείχαν εξετάζονταν με μηχανήματα, που κατέγραφαν ψυχοσωματικές αντιδράσεις, όπως EEG (εγκεφαλικά κύματα), ECG (ηλεκτροκαρδιογράφημα), αλλαγές στην αναπνοή και το σφυγμό, ενδείξεις εκκρίσεων στο σώμα. Οι ενδείξεις παρουσίαζαν κάποια συναισθηματική αντίδραση των συμμετεχόντων 5 με 10 δευτερόλεπτα πριν την εμφάνιση της δυσάρεστης εικόνας.

Η διαίσθηση είναι μια διαδικασία που εμπλέκει νου και καρδιά

Τα αποτελέσματα των πειραμάτων δείχνουν ότι η καρδιά λαμβάνει τη διαισθητική πληροφορία και αντιδρά σε αυτή. Οι σημαντικές αλλαγές στο ρυθμό των χτύπων της καρδιάς λίγο πριν την εμφάνιση των δυσάρεστων εικόνων, σηματοδοτούν αυτό το γεγονός σε σύγκριση με τον ήρεμο ρυθμό των χτύπων της καρδιάς, κατά τη διάρκεια θέασης των υπόλοιπων εικόνων. Το γεγονός ότι η καρδιά συμμετέχει στην αντίληψη μελλοντικών εξωγενών περιστάσεων είναι ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα.

 Η κλασσική επιστημονική θέαση θεωρεί τον εγκέφαλο ως μοναδικό πεδίο, στο οποίο γίνεται η επεξεργασία της πληροφορίας. Αυτή η μελέτη ανοίγει ένα νέο πεδίο έρευνας προς μια διαφορετική θέαση και κατανόηση της διαίσθησης και προτείνει ότι αυτή είναι μια πιο ευρεία διαδικασία, που εμπλέκει τουλάχιστον τον εγκέφαλο και την καρδιά σε μια μεταξύ τους στενή συνεργασία.

Ένα επίσης ενδιαφέρον αποτέλεσμα του πειράματος ήταν ότι υπήρξαν διαφορές στην λήψη της διαισθητικής πληροφορίας μεταξύ ανδρών και γυναικών. Οι γυναίκες φαίνεται να έχουν μεγαλύτερη ευαισθησία στη λήψη της μελλοντικής συναισθηματικής πληροφορίας. Οι αντιδράσεις των γυναικών ήταν πιο έντονες από των ανδρών στη θέαση των ίδιων εικόνων.

Ο καθηγητής McCraty εξηγεί ότι «με βάση αυτή και άλλες μελέτες, που προηγήθηκαν, βγάζουμε το συμπέρασμα ότι όσο μεγαλύτερη είναι για το άτομο η συναισθηματική σημασία του μελλοντικού γεγονότος, τόσο πιο έντονη είναι η αντίδραση που καταγράφεται από τη λήψη της διαισθητικής πληροφορίας».

Η καρδιά έχει θεωρηθεί ως κανάλι γνώσης και σοφίας που ξεπερνά τη συνηθισμένη αντίληψή μας σε κυριολεκτικά όλους τους αρχαίους και σύγχρονους ανθρώπινους πολιτισμούς. Το HeartMath πιστεύει ότι η σπουδαιότητα της ανακάλυψης έγκειται στην ανακάλυψη της άμεσης συμμετοχής της καρδιάς στην επεξεργασία της διαισθητικής πληροφορίας.

Ο καθηγητής McCraty λέει ότι «από όσο γνωρίζουμε, αυτή είναι η πρώτη έρευνα που μετρά και αποδεικνύει τη συμμετοχή της καρδιάς στην διαισθητική αντίληψη και αυτό είναι μια σημαντική ένδειξη ότι ο εγκέφαλος δε λειτουργεί μόνος του σε τέτοιες περιπτώσεις. Αυτή είναι μια σημαντική ανακάλυψη, που μπορεί να ανοίξει την πόρτα σε ακόμη μεγαλύτερες επιστημονικές μελέτες για το ρόλο της καρδιάς στην αντίληψη και τη συμπεριφορά του ανθρώπου».

Αυξάνοντας την ικανότητά μας να προσχεδιάζουμε, βασισμένοι στην διαίσθησή μας

Η διαισθητική αντίληψη παίζει σημαντικό ρόλο σε καθημερινές αποφάσεις, σε πεδία όπως η εργασία, η ιατρική διάγνωση, η νομική, τα αθλητικά παιχνίδια, οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, η αποφυγή κινδύνων στην οδήγηση, η σχέση μεταξύ μητέρας - παιδιού ή δασκάλου - μαθητή. Αν η καρδιά παίζει έναν τόσο σημαντικό ρόλο στη διαισθητική αντίληψη, τότε μαθαίνοντας να παρατηρούμε πιο προσεκτικά τις μικροαλλαγές στον τρόπο που αισθανόμαστε, ή το ρυθμό της καρδιάς, μπορούμε να αναπτύξουμε την ικανότητα της διαίσθησης.

Το ινστιτούτο του HeartMath

Ιδρύθηκε το 1991 από τον Doc Childre και για παραπάνω από μια δεκαετία πραγματοποιεί έρευνες που εστιάζουν στη σχέση μεταξύ καρδιάς και εγκεφάλου και στους τρόπους, που αυτή επιδρά στη φυσική, νοητική, ψυχολογική, συναισθηματική υγεία και συμπεριφορά μας.

Βασισμένο σε ετούτη τη μελέτη, το ινστιτούτο του HeartMath έχει αναπτύξει μια σειρά από επιστημονικά εξειδικευμένα εργαλεία, μαζί και την απαραίτητη τεχνολογία, ώστε να βοηθήσει ανθρώπους να μειώσουν το στρες, και να μπορέσουν να αποκτήσουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Το ινστιτούτο είναι γνωστό διεθνώς και έχει συμμετάσχει σε πολλά ιατρικά, ψυχολογικά και βιοϊατρικά συνέδρια. Πώς λειτουργεί η διαίσθηση;

Το πιο σημαντικό πράγμα που χρειάζεται για να λειτουργήσει η διαδικασία της διαίσθησης είναι ένα κίνητρο.
Το κίνητρο αποτελεί και την ώθηση, που είναι απαραίτητη για να μπει σε λειτουργία η διαδικασία της διαίσθησης.
Η ερώτηση που κάνουμε δημιουργεί την ανάγκη – στα αρχαία χρόνια ενδεχομένως αντικατόπτριζε μία ανάγκη επιβίωσης – και δίνει το κίνητρο στον οργανισμό να συγκεντρωθεί και να λειτουργήσει διαισθητικά, για να λύσει πιθανότατα ένα πρόβλημα, που δεν έχει επαρκή στοιχεία να το λύσει με τη λογική.


Δε θα πρέπει όμως να συγχέουμε τη διαίσθηση με το ένστικτο.
Το ένστικτο αφορά λειτουργίες ζωικές που έχουν αποθηκευτεί μέσα μας εδώ και χιλιάδες χρόνια, είναι όμως μία λειτουργία καθαρά εμπειρική και δεν έχει να κάνει σε τίποτα με πρόβλεψη.

Αν θέλαμε να μπούμε λίγο εσωτερικά στο μηχανισμό της διαίσθησης, θα λέγαμε καταρχήν ότι ο μηχανισμός αυτός είναι κάτι με το οποίο γεννιόμαστε. Δεν είναι κάτι που αποκτούμε με την εκπαίδευση ή την ανατροφή.
Είναι μία έμφυτη λειτουργία όπως η λογική, που τη χρησιμοποιούμε - και σε συνδυασμό με αυτή – για να παίρνουμε καθημερινές αποφάσεις.
Η διαίσθηση δεν ταυτίζεται με το συναίσθημα. Λογική, διαίσθηση και συναίσθημα είναι ξεχωριστές μεταξύ τους λειτουργίες, που δυστυχώς όμως δεν έχουμε μάθει ακόμα να ξεχωρίζουμε.
Για το λόγο αυτό δεν μπορούμε ως τώρα να χρησιμοποιήσουμε και τη διαίσθηση σωστά.

Πώς θα καταλάβουμε όμως τι είναι αυτό που μας λέει η διαίσθηση μας;


Πώς θα εντοπίσουμε το μέρος προς το οποίο μας οδηγεί; Είναι τόσο εύκολο να κατανοήσουμε τα μηνύματα της; Συνηθισμένοι στην εποχή της πληροφορίας, εκλαμβάνουμε συνήθως κυριολεκτικά τις εικόνες που πλημμυρίζουν το νου μας όταν είμαστε σε διαισθητική λειτουργία.
Επιμένουμε έτσι στην ίδια την πληροφορία, αντί να εξετάζουμε το συναίσθημα που κουβαλάει.

Η διαίσθηση μας όμως λειτουργεί όπως έχουμε πει και πιο πάνω με εικόνες φορτισμένες με συναίσθημα.
Εικόνες χαράς, αισιοδοξίας, αποδοχής δεν είναι παρά συμβολικές εικόνες που χρησιμοποιεί η διαίσθηση μας για να πει το «Ναι», ενώ εικόνες λύπης, απόσταση ή μοναξιάς μπορεί να είναι μηνύματα που να δείχνουν το «Όχι».


Η γλώσσα που χρησιμοποιεί η διαίσθηση μας είναι μία γλώσσα αρχαία, που έχουμε ξεχάσει να χρησιμοποιούμε συνειδητά (ή ίσως δε μάθαμε ποτέ).
Μόνο το υποσυνείδητο μας ξέρει να την κατανοήσει, καθώς κι αυτό χρησιμοποιεί την ίδια γλώσσα για να μας μιλά. Έτσι τα μηνύματα της διαίσθησης μας συγχέονται πολλές φορές με το ίδιο το προσωπικό μας υποσυνείδητο.
Στην πραγματικότητα είναι διαφορετικά πράγματα, μιλάνε όμως στην ίδια γλώσσα.
Τη γλώσσα του συναισθήματος και των συμβόλων.

Δεν πρέπει συνεπώς να εκλαμβάνουμε κυριολεκτικά τις εικόνες που πλημμυρίζουν το νου μας όταν μας μιλά η διαίσθηση. Επιπλέον πρέπει να μάθουμε να προσέχουμε περισσότερο τα συναισθήματα που μας δημιουργούνται από τις ίδιες τις πληροφορίες. Και να θυμόμαστε ότι η προσοχή μας στρέφεται σε μία συγκεκριμένη κατεύθυνση για ένα σκοπό. Αν μέχρι σήμερα έχουμε συνηθίσει να απωθούμε στο υποσυνείδητο τα μηνύματα της διαίσθησης, επειδή δείχνουν να μην έχουν λογική, από δω και στο εξής θα πρέπει να τα κρατάμε πλέον στη μνήμη σας ΣΑΝ να είχαν λογική. Προσποιούμενοι ότι υπάρχει όντως η πιθανότητα αυτά τα μηνύματα να έχουν λογική, αρχίζουμε να τους δίνουμε την απαραίτητη προσοχή και να τα λαμβάνουμε υπόψη στην καθημερινή μας ζωή.

Η διαίσθηση λοιπόν είναι και ένα παιχνίδι. Όπως τα παιχνίδια που παίζουν τα παιδιά, νομίζουμε συνήθως ότι δεν έχει λογική. Στην πραγματικότητα όμως έχει λογική, απλά είναι διαφορετική.

Ένας άλλος λόγος που δεν έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε ακόμα σωστά τη διαίσθηση είναι ότι δεν έχουμε μάθει να εντοπίζουμε τα δεδομένα που προέρχονται από αυτήν και να τα διακρίνουμε από τα δεδομένα της λογικής ή του συναισθήματος. Η διαίσθηση μας υπάρχει, αλλά εμείς δεν έχουμε μάθει να στρέφουμε την προσοχή μας προς αυτή. Όπως θεωρούμε την όραση μας δεδομένη και δεν προσέχουμε μικρά ερεθίσματα από άλλες αισθήσεις, έτσι έχουμε μάθει να βασιζόμαστε στην τετράγωνη λογική μας και δίνουμε πολύ λίγη σημασία στις προειδοποιήσεις της διαίσθησης.

Η διαίσθηση μας λοιπόν – όπως προκύπτει από τα παραπάνω – αρχίζει να λειτουργεί όταν οι υπόλοιπες από τις αισθήσεις μας αρχίζουν να υποχωρούν. ( προσοχή ) Εστιάζοντας την προσοχή μας σε κάθε μία από τις αισθήσεις μας, μπορούμε σιγά σιγά να τις οδηγήσουμε στο να εξασθενήσουν. Μόνο όταν ησυχάζουμε μέσα μας, μπορούμε να αρχίσουμε να συγκεντρωνόμαστε στη διαίσθηση και να μαζεύουμε τις πληροφορίες της. Και μόνο τότε μπορούμε να αρχίσουμε να καταγράφουμε εντυπώσεις.

Πώς αναπτύσσουμε τη διαίσθηση;

Η διαίσθηση όπως είπαμε αρχίζει με μία ερώτηση. Ερώτηση που πρέπει να είναι ακριβής, να μην κρύβει από πίσω της άλλες ερωτήσεις και να μην είναι σύνθετη. Στα πλαίσια αυτά το πρώτο στάδιο στο να μπει κανείς σε διαισθητική λειτουργία είναι να κοιτάζει τις ερωτήσεις του. Να τις κοιτάζει επανεξετάζοντας τις όπου χρειάζεται και σιγουρευόμενος ότι ανταποκρίνονται καλύτερα σε αυτό που θέλει.

Έχοντας κάνει την ερώτηση και προτού προχωρήσουμε στην κανονική διαδικασία χρειαζόμαστε συνήθως μία διαδικασία προθέρμανσης. Ο νους μας θα πρέπει να μάθει να ρέει από συνειρμό σε συνειρμό, χωρίς να λογοκρίνεται.
Η συνείδηση μας θα πρέπει να μάθει να παρακολουθεί τους συνειρμούς και να βλέπει προς τα πού μας πάνε.
Δεν πρέπει να ανακόπτει το δρόμο ή να ορίζει την κατεύθυνση. Απλά να αξιολογεί αυτά που βλέπει και να καταγράφει αν απαντούν στο διατυπωμένο ερώτημα.
Στην περίπτωση που αισθάνεται ότι αυτό δε συμβαίνει πρέπει να ενθαρρύνει απλά το νου να συνεχίσει τη διαδικασία.

Μία συνηθισμένη άσκηση χαλάρωσης και εξάσκησης του νου να ακολουθεί τη ροή των συνειρμών είναι η συγκέντρωση σε μία μόνο από τις πέντε αισθήσεις μας. Επικεντρώνοντας την προσοχή μας π.χ. στα ερεθίσματα της ακοής, προσπαθούμε να ακούσουμε και το παραμικρό μέσα στο χώρο και παρατηρούμε με ποια σειρά έρχονται στην αντίληψη μας οι διάφοροι ήχοι του χώρου. Τυχόν ερεθίσματα από άλλες αισθήσεις τα θεωρούμε παρεμβολές και τα σπρώχνουμε «μαλακά» στην άκρη της προσοχής μας, χωρίς να αναστατώσουμε την ηρεμία μας.

Η στάση μας είναι ανάλογη με την τρυφερότητα που καθοδηγούμε ένα μικρό παιδί να συγκεντρωθεί σε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι. Χαμογελαστά, με ηρεμία και με τρυφερότητα του θυμίζουμε ότι έχει σκοπό να προσέχει ερεθίσματα μόνο μίας από τις αισθήσεις. Από την άλλη αν το παιδί επιμένει να μας δείχνει κάτι άλλο, ίσως αξίζει να το προσέξουμε – ίσως να καίγεται π.χ. το φαγητό μας.

Με τον ίδιο τρόπο που μαθαίνουμε να επικεντρωνόμαστε σε μία από τις αισθήσεις, μπορούμε να μάθουμε να «αφηνόμαστε» και σε δεδομένα που έρχονται μέσα από το νου μας σαν εικόνες, χωρίς να τις αντιλαμβανόμαστε με κάποια από τις πέντε αισθήσεις μας. Με τέτοιου είδους ασκήσεις, προετοιμάζουμε (προθερμαίνουμε) το νου μας για την καθ’ αυτό λειτουργία της διαίσθησης που θα ακολουθήσει.

Η διαδικασία είναι ίδια με αυτή που κάνουμε υποσυνείδητα όταν ονειρευόμαστε, μόνο που στον ύπνο μας η συνείδηση μας κοιμάται και δεν παρατηρεί τις εικόνες αυτές. Επιπλέον στα όνειρα μας δεν υπάρχουν μόνο δεδομένα διαισθητικά αλλά και δεδομένα συναισθηματικά, τα οποία ανακατεύονται. Για το λόγο αυτό τα όνειρα μας δεν μπορούν να θεωρηθούν αμιγώς διαισθητικά. Αφορούν συνήθως τον εαυτό μας κι εκεί εμπλέκεται πάντα ο υποκειμενικός παράγοντας. Αντίθετα αν οι πληροφορίες μας αφορούν κάποιον άλλο, είναι πιο πιθανό να πρόκειται για αμιγώς διαισθητικό μήνυμα.

Πίσω από τη διαδικασία «χαλάρωσης» που περιγράψαμε πιο πάνω κρύβεται στην πραγματικότητα η άποψη ότι δεν είναι τυχαίο το πού στρέφουμε την προσοχή μας κάθε φορά για να παρατηρήσουμε με τις αισθήσεις μας.

Η διαίσθηση μας προϋπάρχει και στρέφει την προσοχή μας εκεί που χρειάζεται. Λειτουργεί όμως τόσους αιώνες υποσυνείδητα, γιατί δεν έχουμε μάθει να την αναγνωρίζουμε και να της δίνουμε την απαραίτητη προσοχή. Έχει γίνει κράμα με τις υποσυνείδητες εμπειρίες μας – που είναι υποκειμενικές – και πρέπει με επίπονη διαδικασία να προσπαθήσουμε να την εξασκήσουμε συνειδητά για να αρχίσει να λειτουργεί καθαρά και πέρα από τις άλλες λειτουργίες μας.



Πηγή :  aloe-vera-forever.gr