Η εθνική μας πουτανιά

 

Τελείωσε. Ο κύβος ερίφθη! ΔΝΤ εναντίον Ε.Ε. Ομπάμα εναντίον Μέρκελ. USA vs Germany.

Και στα πλαίσια αυτού του ακήρυχτου πολέμου, βγαίνει χτες το ΔΝΤ [λέγε με Αμέρικα] και δίδει το χρίσμα.

Τσίπρας!

Λίγο μετά το ταξίδι στη Νότια Αμερική και λίγο πριν το νέο ταξίδι στη Βόρεια Αμερική. Και προπάντων – λίγο μετά την επίδειξη καλής διαγωγής, όπου σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα του συριζα/εκουμού, έδωκε επιδεικτικά την αθώωση στην οικογένεια Παπανδρέου.

Alexis loves Jeffrey - 4ever…

Αμ’ γιατί νομίζατε ότι την έκθεση του ΔΝΤ την κρατάγανε στο συρτάρι και τη βγάλανε τώρα?

Είναι αυτοί καιροί για να τα ρίχνουμε στις συμπτώσεις? Τη δήλωση υποτέλειας περιμένανε από τον Λευκό Οίκο. Το yes men! Και τώρα, επελαύνει το αμερικάνικο ιππικό.

Και τι λέει η κ. Αγγούρω που προΐσταται του Διεθνούς Νομισματοαμερικανικού Ταμείου?

Τι να λέει?

Την αλήθεια λέει!
Διότι εδώ που έχουνε φτάσει τα πράγματα και για να πριονίσεις την τριμερή κυβερνητική συμμορία, δεν χρειάζεται να πεις τίποτα παραπάνω από την απλή, την αγνή τη μπρούτη αλήθεια.

Ότι δηλαδή έρχονται και νέα μέτρα και άλλα μέτρα και παραπάνω μέτρα και όσο θα λαμβάνονται αυτά τα μέτρα, τόσο πιο πολύ θα βυθίζεται η βάρκα, μέχρι να πάει στον πάτο ολοταχώς και να βουτήξουνε να σκυλεύσουνε άπαντα τα προικιά της τα λυκόρνια της διεθνούς γραβατοπειρατείας.

Μάλιστα.

Και για να μην μένουνε πολλές αμφιβολίες ότι η μεγάλη υπερατλαντική πατρίδα έλαβε την απόφαση να τρίψει τη μούρη της κ. Μέρκελ και να αποσύρει τη στήριξη της από τους γερμανόδουλους υποτακτικούς της εντόπιας εξουσίας, οι εντεταλμένοι της κ. Λαγκάρντ [λέγε με Ομπάμα] πετάνε και το αμερικάνικο…

Να μην ψηφίσουνε οι Έλληνες ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θα πέσει το πρόγραμμα έξω.

Δυο μέρες προτού το παλικάρι του ΣΥΡΙΖΑ περάσει το κατώφλι του Λευκού Οίκου.

Δηλαδή, οι άνθρωποι μας περνάνε για Αμερικανάκια!

Λες και δεν ξέρουμε τώρα [όπως το ξέρουνε κι αυτοί] ότι ο μόνος τρόπος για να στριντζώσεις τον Έλληνα και να τον φέρεις με τα νερά σου, είναι να του πεις ορθά και κοφτά – Κάμε αυτό!

Να είσαι βέβαιος ότι θα κάμει το εντελώς άλλο.

Και βάνουνε λοιπόν μπροστά οι Αμερικανοί, να τσιγκλίσουνε το εθνικό φιλότιμο και αρχίζουνε τις ταρζανιές.

Άμα λέει ψηφίσετε Τσίπρα, θα σας κάνουμε ντα.

Σαν να σου λένε δηλαδή: Αλέξης και ξερό ψωμί! Και να’ σου μετά ο ΣΥΡΙΖΑ να τσιμπάει λίγο-λίγο στις δημοσκοπήσεις.

Παλιό το παιχνίδι αλλά παλιές κι εμείς…

Διότι πάντα τέτοιες είμεθα. Πουτάνες των Εθνών.

Τη μια Γαλλόφιλοι, την άλλη Αγγλόφιλοι, την παράλη Γερμανόφιλοι, την παραπάνω Ρωσόφιλοι, την μεταπαραπάνω Αμερικανόφιλοι. Τώρα τελευταία μας προέκυψαν και Κινεζόφιλοι.

Κι όταν βλέπουμε τους νταβατζήδες να πλακώνονται για την πάρτη μας, εμείς κακαρίζουμε από εθνική υπερηφάνεια, σαν γερασμένες πόρνες που τρελαίνονται να βλέπουνε παλικάρια να σφάζονται στα στριγκάκια τους.

Αυτή ήτανε πάντα η εθνική μας πουτανιά. Από τον καιρό του Κωλέττη ψαχνόμαστε για το ποιον νταβά θα διαλέξουμε.

Και τώρα που ξεδοντιασμένες, ξεκωλιασμένες, ξεχειλωμένες, γριές και άσχημες, μας πληρώνουνε πενταροδεκάρες και πάλι μαζωχνόμαστε στα διεθνή πεζοδρόμια και χειροκροτάμε.

Για το ποιος θα μας τα παίρνει καλύτερα.

Και ύστερα στηνόμαστε μπροστά στις οθόνες και αφού μαστουρωθούμε του σκοτωμού, με μεγκάλα ψέματα και μικρές αυταπάτες και τούρκικα σήριαλ και φαντασωτικούς ωραίους κόσμους, πάμε και ψηφίζωμε τον πιο επιδέξιο από τους παγκόσμιους κάπο ντι τούτι κάπι, που θέλουνε να βάνουνε χέρι στις ημερήσιες εισπράξεις μας.    

Ορθόν!

Διότι, στην πολιτική, όπως και στο σεξ, όποιος ελέγχει την φαντασίωση ελέγχει και την πραγματικότητα.

Τώρα θα μου πεις. Για στάσου ρε…

Δηλαδή, γίνεται σ’ αυτόν εδώ τον παγκοσμιοποιημένο καμπινέ να πηγαίνεις εσύ με τον σταυρό στο χέρι και την αλήθεια στην καρδιά και να θες να είσαι ελεύθερος και ανεξάρτητος και υπερήφανος σαν έθνος?

Γίνεται να βγεις έτσι, χωρίς προστάτες? 

Χωρίς διεθνείς μαχαιροβγάλτες?
Που πάς?

Ξεβράκωτος στ’ αγγούρια πάς?

Ναι, δεν λέω…

Κάθε είδους πόρνη τη χρειάζεται την προστασία της. Είναι σαν να λέμε, να βγεις να σουλατσάρεις στον άγριο Παντελεήμονα, και να είσαι τόσο ηλίθιος που να κρατάς ανοιγμένη την Ελληνική σημαία.

Εμ’ θα σε φάνε, κύριος!

Θα σε κάμουνε αλοιφή για πεταλούδες.

Ωστόσο, λέω ρε Έλληνες ότι – εντάξει… Να το πάρουμε απόφαση πως κάποιον νταβατζή θα τον βάνουμε απάνω από τα κεφάλια μας. Αλλά τουλάχιστον, να μην γνωρίζουμε ποιες είμαστε?

Δηλαδή, να είμαστε οι πιο φτηνιάρες τσιμπουκλούδες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού πεζοδρομίου και να το παίζουμε κυρίες? Να είμαστε οι λεκανοπλύστρες του διεθνούς καπιταλισμού και να παριστάνουμε τις επαναστατημένες σοσιαλίστριες?

Λέει?

Δεν λέει ρε γαμώτο…

Αν μη τι άλλο να βαστήξωμε την αξιοπρέπεια μας, ως καμπαρετζούδες. Να μην μας πουλάνε έρωτα και τα αμερικανάκια… 


Πηγή : panusis.blogspot.gr