Σκόρπιες Σκέψεις

 

Καλό - Κακό

Χθες είπες ότι αυτός είναι κακός. Σήμερα έλεγες ότι ο άλλος δεν είναι καλός. Αύριο θα αναρωτηθείς για κάποιον ότι είναι άδικος. Μεθαύριο θα σκεφθείς ότι εκείνος είναι τρελός. Προσπάθησες όμως ποτέ να γίνει ένας καλός καλλίτερος; Ή έστω, στο βαθμό που είναι, προσπάθησες να παραμείνει κάποιος καλός; Προσπάθησες άραγε ποτέ να γίνει ένας κακός καλύτερος; Σκέφθηκες την ευθύνη σου για αυτόν που ίσως είναι -ή νομίζεις ότι είναι- τρελός; Μήπως συνέβαλες σε αυτό; Τότε γιατί τους κρίνεις;

Κρίνεις! Κρίνεις κατάφορα, κακοπροαίρετα, επικριτικά κι άδικα. Η εποικοδομητική κριτική μετατράπηκε σε κακόβουλου επίκριση. Δεν βρίσκεις ένα λόγο να επιδοκιμάσεις τον συνάνθρωπο σου, ενώ βρίσκεις χίλιους λόγους να τον αποδοκιμάσεις. Με άγνοια της γνώσης που απαιτείται για να κρίνεις αντικειμενικά, βιάζεσαι να κρίνεις μικρόψυχα και εγωιστικά. Έκανες άραγε ποτέ σου αυτοκριτική; Μια γνήσια, αληθινή και έντονη αυτοκριτική, που να νοιώθεις το μυαλό σου να φλέγεται από πόνο αλλά και πνευματική ηδονή. Κάνε λοιπόν σήμερα μια αυτοκριτική;

Κάθε μέρα συναντώ ανθρώπους που δεν βοηθούν έναν συνάνθρωπό τους γεννημένο καλό να παραμείνει καλός, και ορισμένως, να τον βοηθήσουν να γίνει ακόμα καλύτερος. Ακόμα λιγότερο ασφαλώς, να βοηθήσουν κάποιον να γίνει καλύτερος, όταν δεν είχε την τύχη να είναι καλός. Όμως κρίνουν, επικρίνουν, κατακρίνουν και καταδικάζουν τους πάντες ισοπεδωτικά. Και μόνο αρνητικά βρίσκουν να τους επισυνάψουν. Τίποτα όμορφο δεν βρίσκουνε λοιπόν;

Μια μέρα σε άκουσα να ρωτάς τι είναι «καλό», τι είναι «κακό», ποιος τελικά είναι ο «καλός». Μα αυτός που όταν έχει δύο σταγόνες νερό σου δίνει την μία. Αυτός που έχει μια μπουκιά ψωμί και τη μοιράζεται μαζί σου. Αυτός που στενοχωριέται με την στενοχώρια σου, χαίρεται αληθινά με τη χαρά σου ενώ μοιράζεται μαζί σου την χαρά του. Αυτός που σου χαμογελάει και σε αγκαλιάζει με απλότητα και θέρμη. Αυτός που αγαπά απλώς για ν' αγαπά. Αυτός που σαν αόρατος άγγελος σε προστατεύει στοργικά, ακόμα και εν απουσία σου. Ναι! Ακόμα και όταν λείπεις σε προστατεύει. Μην απορείς, τότε είναι που τον χρειάζεσαι περισσότερο, τότε αναδεικνύεται η ανιδιοτέλειά του. Πως και ποιος το καταλαβαίνει αυτό;

Βλέπω ορισμένους να ξεχνούν τον εαυτό τους βοηθώντας την κοινωνία τους. Για αυτούς λέω που όταν χρειαστεί μια στιγμή να πουν τον πόνο τους, κανείς δεν είναι δίπλα τους να τους ακούσει. Όλοι αυτοί που δεν επικρίνουν, αλλά κρίνουν καλοπροαίρετα, θετικά και εποικοδομητικά, αρχίζοντας από τον εαυτό του όταν πρόκειται για κάτι «αρνητικό», και αρχίζοντας από τους άλλους όταν πρόκειται για κάτι «θετικό». Αυτοί που γνωρίζουν ότι πρωτίστως το «καλό και όμορφο» πρέπει να αναδεικνύεται, να αναφέρεται και να διαδίδεται! Για αυτούς που η ηθική αναγνώριση και επιβράβευση είναι πιο σημαντική, ακόμα και από την πιο ειλικρινή θετική κριτική. Σκέψου αν ανήκεις σε αυτούς. Σκέψου ακόμα! Τι σημαίνει «κριτική»; Τι σημαίνει «αυτοκριτική»;

Αναρωτήσου! Πότε έκανες τελευταία φορά αυτοκριτική; Πότε έκανες θετική κριτική; Πότε συνέβαλες να παραμείνει κάποιος καλός; Σκέψου καλά! Έχεις αντιληφθεί την απλόχερη ομορφιά που υπάρχει γύρω μας; Όλα αυτά, δεν τα νοιώθεις; Δεν τα βλέπεις; Να λοιπόν φίλε μου τι σημαίνει «καλός»! Να που βρίσκεται η δυστυχία του καλού!

Για τους φίλους του τις περισσότερες φορές είναι εύκολη λεία. Και ενώ ζητάει να είναι αδελφός για όλο τον κόσμο, σπάνια τον αποδέχονται, συνήθως τον αποδιώχνουν. Ίσως επειδή αντικαθρεπτίζονται στο πρόσωπό του, βλέπουν το είδωλό τους άσχημο και... θυμώνουν! Θυμώνουν διότι βλέπουν σε αυτόν αυτό που θα έπρεπε να είναι. Κατόπιν τούτου, το ευκολότερο είναι να του επιτεθούν, αντί να προσπαθήσουν να διορθωθούν. Και μετά, με ύφος σοβαρό αναρωτιούνται που βρίσκεται το «καλό» ή το 'κακό' και αν υπάρχει «δίκαιο» ή 'άδικο'.

Να λοιπόν φίλε μου πως ένας «καλός» μεταλλάσσεται σε «τρελό».

Πηγή : www.dramina.gr