Η "αραβική άνοιξη" εξελίσσεται σε Βαρυχειμωνιά

Τίνος η σειρά για εξέγερση στον αραβικό κόσμοδύο χρόνια  αργότερα;

«Η Κρυστάλινη σφαίρα μου έχει σπάσει εδώ και καιρό. Έτσι δεν μπορώ να κάνω προβλέψεις για τη Μέση Ανατολή», γράφει ο μόνιμος ανταποκριτής της «Ιντιπέντεντ» στην περιοχή, Ρόμπερτ Φισκ, επικαλούμενος φράση Γάλλου ταξιδιώτη του 1883. 

Αλλά, πρώτα απ’ όλα ποιον να πιστέψουμε όταν υπάρχει το προηγούμενο της προβοκάτσιας με τα «πυρηνικά όπλα του Σαντάμ»; Έτσι κι η ερευνήτρια δημοσιογράφος Σύλβια Κατόρι, αποκάλυψε πως ο βάρβαρος βομβαρδισμός του Πανεπιστημίου στο Χαλέπι έγινε από την ανταρτική ομάδα «Μέτωπο αλ-Νούρσα», που επίσημα το παραδέχτηκε αργότερα, κι όχι από τον κυβερνητικό συριακό στρατό, όπως μετέδωσαν τα δυτικά Μέσα.
  Αν η Συρία δεν έχει γίνει ακόμα Λιβύη, (αλήθεια τι γίνεται εκεί; Γιατί τόση σιγή ασυρμάτου;) είναι επειδή αντιδρούν Ρωσία και Κίνα. Άλλωστε ομάδες «Τζιχαντιστών» δολοφόνων από τη Λιβύη, Τσετσενία, Μπαγκλαντές, Ινδονησία, Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Ιορδανία, υποστηριζόμενοι από το ΝΑΤΟ και τα πετροδολάρια Εμιράτων του Κόλπου σκοτώνουν σύρους πολίτες και οι Δυτικοί καταγγέλλουν ως υπεύθυνο τον Ασαντ.
  Από το 2011, περισσότερα από 2.000 σχολεία και εκπαιδευτικά κέντρα στη Συρία, έχουν καταστραφεί από τους υποστηριζόμενους από τη δύση ισλαμιστές αντάρτες, που επιθυμούν τη διαμόρφωση μιας «Νέας Μέσης Ανατολής». Αλλά μήπως η εικόνα αυτή κολακεύει τους Δυτικούς, ή μάλλον ευνοεί τα  γεωπολιτικά τους σχέδια; 

Έτσι, ο εφιάλτης δίχως τέλος, δείχνει πως,

#  Ο Ασσαντ, συνεχίζει να παλεύει για την επιβίωση του συριακού καθεστώτος
#  Η Χαμάς εξακολουθεί να αρνείται το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ
#  Ο Νετανιάου διατηρεί το «δικαίωμα» να βομβαρδίζει τη Γάζα και να   αναγείρει νέους οικισμούς.
#  Ο Ομπάμα, ο Κάμερον και Ολάντ, θα συνεχίσουν να ανέχονται αδιαμαρτύρητα τις ισραηλινές προκλήσεις, για… το φόβο των Ιουδαίων.
#  Το Ισραήλ δεν δείχνει έτοιμο να ξεκινήσει μόνο του πολεμο εναντίον του Ιράν.
# Είναι κάποιοι που υποστηρίζουν ότι τα βασίλεια στον Κόλπο είναι ασφαλή. Μην βάζουμε στοίχημα για της Σαουδικής Αραβίας και του Μπαχρέιν…
#  Συνεχίζεται ο εμφύλιος και στο Ιράκ, παρά την «διάσωσή του» από τις αμερικανικές πολεμικές επιχειρήσεις «που έχουν ολοκληρωθεί».
#  Και στην Λιβύη;

 ----------------

Παράδοξο για το μουσουλμανικό κόσμο: Πάρα πολλές γυναίκες στις διαδηλώσεις
 Έχουν σημειωθεί όμως τόσα πολλά δραματικά γεγονότα από το ξέσπασμα της αραβικής άνοιξης… Να θυμηθούμε τις δέκα σημαντικότερες στιγμές της...
14 Ιανουαρίου 2011: Στην Αλγερία, μετά από διαδηλώσεις που κράτησαν εβδομάδες, με το ξέσπασμα της λαϊκής οργής για το διεφθαρμένο καθεστώς, την άνοδο της ανεργίας των τιμών των τροφίμων, ο πρόεδρος επί 23 χρόνια Zine El Abidine Ben Ali, υποχρεώνεται να εγκαταλείψει το αλγέρι για τη Σαουδική Αραβία.
28 Ιανουαρίου 2011: Ξεσπούν διαδηλώσεις στην πλατεία Tahrir της Αιγύπτου. Οι διαδηλωτές καταλαμβάνουν την πλατεία και απαιτούν την ανατροπή του καθεστώτος Μουμπάρακ. Ο αιγύπτιος δικτάτορας υποχρεώνεται να παραιτηθεί στις 12 Φεβρουαρίου.
  Το παράδειγμα της λαϊκής εξέγερσης στην πολυπληθέστερη αραβική χώρα εμπνέει εξεγέρσεις την Υεμένη, το Μπαχρέιν,τη Λιβύη κι ένα μήνα αργότερα στη Συρία.
14 Mαρτίου 2011: Στην εξέγερση των Σιιτών στο γειτονικό της Μπαχρέιν, παρεμβαίνει η Σαουδική Αραβία, που στέλνει στρατεύματα να την καταστείλουν. Για τους σαουδάραβες είναι η συνέχεια του ψυχρού πολέμου που μαίνεται από χρόνια με το σιιτικό Ιράν.
17 Μαρτίου 2011: Με την απόφαση 1973 το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ανάβει το πράσινο φως να ξεκινήσουν οι βομβαρδισμοί της γαλλικής πολεμικής αεροπορίας στη Λιβύη και σημαίνει την υπογραφή της θανατικής καταδίκης για τον Μουαμάρ Καντάφι.
20 Οκτωβρίου 2011: Αφού παραμένει εβδομάδες κρυπτόμενος και προσπαθώντας να διαφύγει στο Νότο, ο Καντάφι δολοφονείται από μαινόμενους αντικαθεστωτικούς.
22 Ιανουαρίου 2012: Μετά από 33 χρόνια στην εξουσία, ο πρόεδρος Ali Abdullah Saleh υποχρεώνεται να εγκαταλείψει την Υεμένη, ζητώντας πρώτα τηλεοπτικά συγγνώμη για όσα δυσάρεστα προκάλεσε η διακυβέρνησή του. Πηγαίνει στις ΗΠΑ, μετά από συμφωνία που πέτυχε μέσω του  Συμβουλίου συνεργασίας του Κόλπου, προκειμένου να μην διωχθεί ποινικά.
24 Ιουνίου 2012: Οι πρώτες ελεύθερες προεδρικές εκλογές στην Αίγυπτο. Ο Mohammed Morsi των Αδελφών Μουσουλμάνων (που είχαν δολοφονήσει τον πρόεδρο Ανουάρ Σαντάτ) ανακηρύσσεται νικητής. Μπροστά σε πολιτικές και οικονομικές προκλήσεις συναντά την πρώτη οργανωμένη λαϊκή αντίδραση στην προσπάθειά του για συνταγματικές μεταρρυθμίσεις.
14 Νοεμβρίου 2012: Το Ισραήλ εξαπολύει την πλέον πρόσφατη επιχείρηση εναντίον της Λωρίδας της Γάζας –η πρώτη μετά το ξέσπασμα των αραβικών λαϊκών εξεγέρσεων. Την Χαμάς χαροποιεί ότι δέχεται επίσημα, την υποστήριξη της Τουρκίας και της Αιγύπτου, μαζί με τα άλλα αραβικά κράτη.

-------------------

  Αλλά, τα πράγματα είναι ακόμα πιο μπερδεμένα, καθώς το Κατάρ, υποστηρίζει τους αδελφούς Μουσουλμάνους, ενώ η Σαουδική Αραβία νοιώθει απέχθεια για τους σιίτες. Έτσι τα αραβικά κράτη παραμένουν διχασμένα ανάμεσα στη διαμάχη σουνιτών-σιιτών.
  Το Μπαχρέιν, το πιο φτωχό από τα Εμιράτα, νοιώθει τη μέγγενη να σφίγγει από τις μεγάλες δυνάμεις που διαμορφώνουν το νέο πολιτικό χάρτη στην Μέση Ανατολή. Διαθέτει όμως, το πιο φιλόξενο λιμάνι όπου καταπλέει ο 5ος αμερικανικός στόλος. Χωροταξικά βρίσκεται ανάμεσα στην Σαουδική Αραβία με σουνιτική διακυβέρνηση και το Σιιτικό Ιράν. Ιστορικά έχει να επιδείξει πολλές αιματηρές διαμάχες ανάμεσα στη σιιτική πλειοψηφία των κατοίκων του και τη σουνιτική μειονότητα. Οι σουνίτες ωστόσο, κρατούν στα χέρια τους τον πλούτο και την ισχύ. Ορισμένες σιιτικές οικογένειες, που αποδέχονται το  σύστημα διαθέτουν  πλούτο και ανώτερες θέσεις.
  Η θρησκευτική διαμάχη στο Ισλάμ, ουδεμία σχέση έχει με την ειρηνική συμβίωση –πλέον- των χριστιανικών δογμάτων.

  Η Αίγυπτος σήμερα

  Καθώς πλησιάζει η δεύτερη επέτειος της 11ης Φεβρουαρίου , της ανατροπής του Χόσνι Μουμπάρακ, οι αιγύπτιοι έχουν πάλι βγει στους δρόμους.
  Ο αρχηγός του αιγυπτιακού Στρατού στρατηγός Αμπντέλ Φάταχ αλ-Σίσι, ο οποίος είναι και υπουργός Άμυνας της χώρας, δήλωσε ότι οι συγκρούσεις στη χώρα «μπορεί να οδηγήσουν στην κατάρρευση του κράτους», μετά τα βίαια επεισόδια που έχουν στοιχίσει της ζωή σε περισσότερους από 50 ανθρώπους τις τελευταίες ημέρες. Και πρόσθεσε ότι «μια τέτοια κατάρρευση θα «απειλούσε τις μελλοντικές γενιές».
  «Η συνέχιση της διαμάχης των διαφορετικών πολιτικών δυνάμεων... για τη  διαχείριση των κρατικών υποθέσεων μπορεί να οδηγήσει στην κατάρρευση του κράτους», ανέφερε ο αιγύπτιος στρατηγός, προσθέτοντας ότι μία από τις προτεραιότητες του στρατού που αναπτύχθηκε στις πόλεις όπου σημειώθηκαν τα αιματηρά επεισόδια είναι η προστασία της Διώρυγας του Σουέζ.

Το  Reuters εκτιμά, ότι τα σχόλια του αιγύπτιου στρατηγού, είναι απίθανο να σημαίνουν ότι ο αιγυπτιακός στρατός θέλει να πάρει πίσω την εξουσία που κατείχε ουσιαστικά επί έξι δεκαετίες μετά το τέλος της αποικιοκρατικής περιόδου και στο διάστημα που μεσολάβησε μετά την ανατροπή του Χόσνι Μουμπάρακ πριν δύο χρόνια.
   Η αστάθεια στη χώρα έχει προκαλέσει την έντονη ανησυχία σε όλες τις δυτικές πρωτεύουσες οι οποίες φοβούνται για το ποια μπορεί να είναι η κατάληξη μιας ισχυρής μέχρι σήμερα περιφερειακής χώρας, η οποία αποτελούσε
  Οι Ηνωμένες Πολιτείες καταδίκασαν την αιματοχυσία κατά την καταστολή των διαδηλώσεων και κάλεσαν την αιγυπτιακή κυβέρνηση να μην προχωρήσει στην αντιμετώπιση της κατάστασης με χρήση ένοπλης βίας.
  Θεωρείται βέβαιο πως εάν η κατάσταση δεν ελεγχθεί άμεσα, υπάρχουν φόβοι για ευρύτερη κατάρρευση που μπορεί να οδηγήσει σε βίαιη καταστολή της εξέγερσης από το στρατό, γεγονός που θα προκαλέσει εκατόμβη θυμάτων.
  Επιπλέον τυχόν γενίκευση της εξέγερσης υπάρχει κίνδυνος να καταστεί εμφύλια σύρραξη  με συνέπεια να μετατραπεί η Αίγυπτος σε μια νέα πολεμική ζώνη. Όχι πάντως τύπου Συρίας, επειδή δεν υπάρχει η "ιερή συμμαχία των δυτικών" να σχεδιάσει και να ενισχύσει την εξέγερση.
  Χωρίς να αποκλείεται πλέον μια εμφύλια διαμάχη, ως απειλή για την Αίγυπτο, μια από τις χώρες «κλειδί» για τη σταθερότητα στη Μέση Ανατολή.
  Το Ιράν που ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να ασκήσει επιρροή εις βάρος του Ισραήλ, θα επιθυμούσε την επικράτηση «ισλαμικής επανάστασης» στην Αίγυπτο, προκειμένου οι ισραηλινοί να νιώσουν δίπλα «στην αυλή τους» μια νέα εστία έντασης.

Τίνος η σειρά;
  Καθώς η χαοτική διαδικασία "μετάβασης προς τη δημοκρατία" συνεχίζεται στον αραβικό κόσμο και τη Βόρεια Αφρική, τόσο λιγότερο επισημαίνεται η αντίδραση εναντίον των αραβικών μοναρχιών. Και δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τι είχε γράψει ένας βρετανός διπλωμάτης στην Τζέντα, πριν 130 χρόνια: "Έχει περιέλθει εις γνώσιν μου πως η ιδέα της ελευθερίας δεν αποτελεί μακρινό όνειρο στο μυαλό ορισμένων, ακόμα και στη Μέκκα...".

K. Μπετινάκης

Πηγή : styx.gr