Η «Άλλη Όψη» της αναπηρίας

Δικαιούμαι να οραματίζομαι

Εδώ και 15 χρόνια είμαι παραπληγικός από τροχαίο ατύχημα και πρόσφατα έλαβα μέρος στο 5ο εκπαιδευτικό πρόγραμμα αυτονομίας για ανθρώπους με κινητική
αναπηρία που οργανώνει η περίφημη ομάδα «Άλλη Όψη».

  Πρόκειται για μια ομάδα νέων εθελοντών που σαν σκοπό έχει να εκπαιδεύει άτομα με κινητική αναπηρία να αυτονομηθούν και να απεξαρτηθούν από τη βοήθεια τρίτων.Είναι άνθρωποι με αυτοπεπίθεση,επιστημονικά καταρτισμένοι και έμπειροι,που σε  κάνουν να νοιώθεις ασφαλής και χαρούμενος να βρίσκεσαι ανάμεσα τους.
Πολύ σημαντική είναι και η συμμετοχή εκπαιδευτών με αναπηρία,τών οποίων η γνώση,η εμπειρία και οι ικανότητες δίνουν ιδιαίτερη αμεσότητα στήν  κατανόηση και λύση τών προβλημάτων τών εκπαιδευομένων.

  Το δεκαήμερο πρόγραμμα έγινε τον Ιούλιο στον πανέμορφο Κολινδρό Πιερίας σε ένα πολύ φιλόξενο-προσβάσιμο ξενοδοχείο και σε άριστες αθλητικές εγκαταστάσεις που ένας άξιος Δήμαρχος κατασκεύασε τιμώντας την θητεία του.

  Το κλίμα συνεργασίας άριστο. Εποικοδομητικές προσπάθειες από ανθρώπους που ποτέ δεν είχαν προσπαθήσει ξανά με ανάλογο τρόπο, χαμόγελα ικανοποίησης σε κάθε νέα κατάκτηση, αυτοπεποίθηση και παντελής έλλειψη μεμψιμοιρίας. Το υποστηρικτικό προσωπικό πανταχού παρών όλες τις ώρες και απόλυτα πρόθυμο να βοηθήσει όπου έπρεπε.

  Γυμναστική, μπάσκετ και ράγκμπι με αμαξίδιο, επίμονη εκπαίδευση προσπέλασης εμποδίων και χειρισμού αναπηρικού καθίσματος, κολύμπι σε πισίνα και θάλασσα, τένις, κανό στον Αλιάκμονα, γιόγκα, τοξοβολία, σκοποβολή. Τα βράδια μετά το φαγητό, υπήρχαν συζητήσεις με ειδικούς γιατρούς και έμπειρους φυσικοθεραπευτές, προβολές υλικού που σε έκαναν να διψάς για περισσότερες κατακτήσεις στην αυτονομία σου και το κυριότερο, γέλια χαμόγελα και καλή διάθεση από ανθρώπους που η Ελληνική κοινωνία σχεδόν απαιτεί να είναι αόρατοι, σκυθρωποί και αποσυρμένοι από την ενεργό ζωή.

  Αναφέρω ενδεικτικά κάποιες προσωπικές κατακτήσεις που άλλαξαν την ζωή μου. Έμαθα να ανεβοκατεβαίνω χαμηλά πεζοδρόμια και να κατεβαίνω σκάλες με το αμαξίδιο, κολύμπησα στην θάλασσα και οδήγησα αυτοκίνητο για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια, έπαιξα πινγκ-πόνγκ το οποίο κατευχαριστήθηκα και πήρα μέρος σε έναν απαιτητικό μαραθώνιο στίβου τον οποίο ολοκλήρωσα περιχαρής. Σημειώστε ότι είδα τεραπληγικούς συμμετέχοντες να καταφέρνουν περισσότερα από εμένα που έχω απόλυτο έλεγχο των χεριών και του κορμού.

  Ο λόγος που γράφω δεν αφορά μόνο στη περιγραφή του γεγονότος, αλλά και στη παρακάτω σκέψη: η  ανάπτυξη αυτής της άρτιας εθελοντικής δραστηριότητας στην επικράτεια του αδιάφορου Ελληνικού Κράτους μοιάζει εξωπραγματική! Δεν είναι όμως! Είναι μία καθιερωμένη πραγματικότητα που μετράει ήδη πέντε χρόνια ζωής.

  Δικαιούμαι λοιπόν να οραματίζομαι και να βλέπω πολλές «Άλλες Όψεις» να δίνουν τα πολύτιμα εφόδια της αυτονομίας σε όλο και περισσότερους ανθρώπους, να βλέπω οικογένειες να παροτρύνουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα να παίρνουν μέρος σε τέτοια προγράμματα, να βλέπω ανθρώπους να κυκλοφορούν στους δρόμους με το αναπηρικό τους αμαξίδιο, να βλέπω νέους ανθρώπους να αθλούνται μακριά από μεμψιμοιρίες και καταθλίψεις. Τέλος, να βλέπω την κοινωνία μας να συμφιλιώνεται με την αναπηρία αναγνωρίζοντας ένα πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό που απλά χρησιμοποιεί έναν εναλλακτικό τρόπο μετακίνησης, το αναπηρικό κάθισμα.

  Έχουν ειπωθεί πολλά ευχαριστώ και μπράβο στην «Άλλη Όψη»,
προσθέτω και τα δικά μου.

του Γιώργου Κλωνάρη
 (*) Ο Κλωνάρης Γιώργος, είναι Χημικός

Πηγή : http://styx.gr/