ΙΔΟΥ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Και η αιμάτινη μνήμη των αιώνων,

οδοιπόρος του πόνου

στο σύνδρομο του χρόνου και της φθοράς.

Ιδού, της όμοιας σκέψης

 η κατ΄ εικόνα και θέληση,

η άρνηση και η αποδοχή,

της λογικής η δίβουλη κόψη.

Ιδού, η γνώση και οι παραμορφώσεις

των καλειδοσκοπικών καθρεπτών,

οι διασταυρώσεις πλασμάτων και μηχανών,

η αναπαραγωγή επιστημονικών τεράτων,

οι συστοιχίες φαινομένων και γεγονότων,

των τεχνικών ηλεκτροσόκ οι δόσεις.

Τα εργαστήρια των πειραμάτων.

Ιδού, η άγνοια των πιο απαλών αισθήσεων.

Της φύσης που δεν υποκρίνεται,

της ακοής που δεν κωφεύει,

της όρασης που δεν εθελοτυφλεί,

της αφής και της όσφρησης,

της γεύσης των ωραίων πραγμάτων.

της αλήθειας που δε μπορεί να διαστραφεί.

Ιδού, η γέννηση και ο πόνος.

Της αποκοπής του ομφάλιου λώρου,

της μυστικής δημιουργίας η δύναμη,

της μήτρας του σύμπαντος η έλξη,

του αστρομάχου του νοητού διαστήματος,

του μητροκτόνου σπέρματος η ουσία.

Ιδού, η μοναξιά του απρόσκλητου βρέφους

και της κοπέλας με τα σπυράκια.

Μιας κραυγής που σέρνει την ηχώ της

σε ένα υπόγειο δυάρι της πόλης,

στις αναζητήσεις της ηρωίνης,

στη σκοπιά του στρατιώτη,

στο θάλαμο 731 του νοσοκομείου,

στις μάχες του Δον Κιχώτη.

Ιδού, ο μύθος του ακαταμάχητου έρωτα και της άνοιξης.

Της ανάστασης και της αιωνίου ζωής,

της πολιτείας των Ιδεών και της αγάπης,

των μαρτύρων του Σταυρού και του αίματος.

Της αλήθειας ντυμένης την πορφύρα,

καθώς την ακάνθινη ακολουθεί πορεία του ήλιου

στο βασίλειο της δύσης του.

Ιδού, το σκότος της μυθοπλασίας.

Η αρχή της λήθης και της αμφισβήτησης,

η ταφή της ζωντανής γνώσης,

η ανάμνηση του Φωτός που καίει,

ο απόηχος των σαλπίγγων της νίκης

μες΄ το πεδίο της πιο πικρής συντριβής.

Ιδού, οι αυταπάτες των ναρκωμένων αισθήσεων και της χλιδής.

Των πλαστικών ονείρων και των λουλουδιών,

των ναρκισσιστικών αντανακλάσεων,

των αποξηραμένων μίσχων της ψυχής,

της παρακμής ο θριαμβικός ύμνος,

της σήψης η δυναστεία.

Οι γόρδιοι δεσμοί των σκέψεων,

στο γκρίζο των τραγικών αντιθέσεων,

στο όριο του χυδαίου και του αγνού,

η άνευ όρων παράδοση στην ουτοπία,

στο ευφυέστερο τέλμα του νου.

Ιδού, ο άνθρωπος των μεγάλων ταχυτήτων

και οι μηχανικές προεκτάσεις της διάνοιάς του.

Η ζωή και ο θάνατος του ένα σημείο.

Μια λάμψη που θα φωτίσει το σύμπαν,

η ύπαρξη του όλη.

Ιδού, ο κυρίαστρος του ουράνιου θόλου

και το ολοκαύτωμα των αιώνων.

Η δικαίωση του χρόνου.

Η υπεροχή μιας μόνο στιγμής.

Πηγή : http://peritexnisologos.blogspot.gr