Ο εχθρός βρίσκεται στους Trilateral, Bilderberg και Τραπεζίτες

Στόχος η Δημοκρατία, πειραματόζωο η χώρα μας

Ουδέποτε έτρεφα ιδιαίτερα φιλο-γερμανικά αισθήματα, μια και οι γιαγιάδες μου είχαν φροντίσει να μου εξιστορούν περιστατικά από την γερμανική κατοχή. Ιδιαίτερα σχετικά με την πείνα και την στέρηση του λαού.

 Ήταν κι ο «Μικρός ήρωας», το περιοδικάκι που περιέγραφε στο νεανικό κοινό, με γλαφυρά χρώματα, την αντίσταση στον κατακτητή. Ύστερα όμως ήρθε η χούντα, που μετατόπισε τα αισθήματα στους υπαίτιους που μας φόρτωσαν τους καραβανάδες.  

Έτσι τα πανεπιστημιακά χρόνια ήταν στεγνά και δεν είχαν τη γεύση όσων μου περιέγραφαν φίλοι που είχαν το προνόμιο να σπουδάζουν στο εξωτερικό. Το Παρισινό ’68 και τα γεγονότα που ακολούθησαν με την φοιτητική εξέγερση στις ΗΠΑ, (Four dead in Ohio) με βρήκαν στα πρώτα δημοσιογραφικά μου βήματα, αλλά η λογοκρισία με έκανε να κρατώ για τον εαυτό μου όχι μόνο τα συναισθήματα, αλλά και τα όσα πραγματικά συνέβαιναν και περιγράφονταν στις ξένες εφημερίδες.

Η Κυπριακή τραγωδία και η επιστράτευση με βρήκαν στα σύνορα. Νέα Βύσσα –Ρίζια –Νεοχώρι Ορεστιάδας… Από το ραδιόφωνο ενημερωνόμουν συνεχώς από τις εκπομπές του Μπι Μπι Σι, της Ντόυτσε Βέλε, αλλά και της Φωνής της Αμερικής. (Ειδικότητα κτηθείσα στο σύντομο ακόμα τότε πέρασμά μου από το εξωτερικό δελτίο). Το αστείο είναι πως κάθε τόσο με φώναζε ο διοικητής μου και μου ζητούσε να τον πληροφορήσω «για τα ψέματα που έλεγαν οι ξένοι σταθμοί», ή δανειζόταν το Newsweek στο οποίο διατηρούσα ακόμα τη φοιτητική μου συνδρομή.

Το Κυπριακό, στάθηκε ικανό να ξεχάσω το «αντιγερμανικό μου μένος» και να με κάνει να επανεξετάσω τα φιλοαμερικανικά μου αισθήματα. Αυτό νομίζω πως συνέβη με την πλειοψηφία των συμπατριωτών μας, που είχαν καταλάβει πια το ρόλο των ΗΠΑ στον κόσμο και το παιχνίδι που παίζουν. Τους Γερμανούς θυμηθήκαμε για λίγο με την επανένωση των Γερμανιών. Θυμάμαι πως την πτώση του Τείχους τους Βερολίνου είχαμε παρακολουθήσει στην τηλεόραση, στα γραφεία της Χρήστου Λαδά, μαζί με τον Βίλυ Μπραντ που ήταν φανερά συγκινημένος.

Τα δραματικά γεγονότα που ακολούθησαν ήταν αλλεπάλληλα και επιβεβαίωναν το ρόλο που έπαιζαν οι ΗΠΑ, με αποκορύφωμα της τραγωδία της Γιουγκοσλαβίας, που έζησα από κοντά σε αλλεπάλληλες αποστολές στη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας. (Τον πόλεμο τους Κοσσυφοπεδίου είχε καλύψει για ΤΑ ΝΕΑ, ο αξέχαστος Γιάννης Ε. Διακογιάννης)… Τους Γερμανούς ξαναθυμηθήκαμε τα τελευταία δύο χρόνια, όταν η οικονομική κρίση, που σχεδιάστηκε στις ΗΠΑ, έφερε την καγκελάριο Μέρκελ να πρωταγωνιστεί όχι μόνο στη «διάσωση» του Ευρώ, αλλά και στην πραγμάτωση του ονείρου του 4ου Ράιχ, με οικονομική επικράτηση.

 Όνειρο που είχε φέρει πιο κοντά η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και η απόκτηση ενός κύκλου πειθήνιων δορυφόρων (Κροατία-Σλοβενία)… Ο Σαρκοζί, που κατάφερε να ξαναβάλει τη Γαλλία στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ -χωρίς να ανοίξει μύτη- κατέστη πρόθυμος ουραγός της καγκελαρίου, σε μια προσπάθεια να είναι με το μέρος των «νικητών». Μιμούμενος την κυβέρνηση του Βισύ Από την αρχή της ελληνικής κρίσης, που σχεδιάστηκε από ξένα κέντρα με απεσταλμένο πρωθυπουργό -που δεν έκρυψε τις φιλίες του ούτε με τον Σόρος- έγινε κατανοητό πως είχε επιλεγεί η χώρα (ως ο πιο αδύναμος κρίκος), να παίξει το ρόλο του πειραματόζωου σε ένα πόλεμο επικράτησης του δολαρίου ή του ευρώ.

Και ο ρόλο των γερμανών; Ο καλός και ο κακός μπάτσος είχε μοιραστεί ανάμεσα στους Μέρκελ και Σόυμπλε. Κατ' αρχήν θα πρέπει να μην ελπίζουμε σε γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις Οι αμερικανοί δεν τους αφήνουν να μας ξεπληρώσουν. Το επιχείρημα είναι ότι με το σχέδιο Μάρσαλ, ανέλαβαν και τις γερμανικές οικονομικές υποχρεώσεις... Εδώ βρισκόμαστε λοιπόν. Μόνο που μετά από δύο και χρόνια, οι Ευρωπαίοι έχουν αρχίσει να κατανοούν ότι η τύχη που επιφυλάσσεται στην Ελλάδα από τους διεθνείς τραπεζίτες-τοκογλύφους, αποτελεί την αιχμή του δόρατος… Έτσι έχουν αρχίσει να αντιστρέφονται τα ανθελληνικά αισθήματα για τη δημιουργία των οποίων είχε πρωτοστατήσει και ο ανερμάτιστος απεσταλμένος των ΗΠΑ GAP ο ελάσσων. (Ευτυχώς που τον είχαμε καταλάβει από τότε που ήταν διαπρύσιος υπέρμαχος του σχεδίου Ανάν).

Ο Μαμωνάς επιστρέφει με αντιδημοκρατικό μανδύα Τα πράγματα έχουν αλλάξει από τότε που πρόεδρος (Ο G.W.Μπους) διορίστηκε (δεν εκλέχτηκε) από το Ανώτατο Δικαστήριο. Από τότε το αποτέλεσμα των εκλογών βγαίνει από ηελκτρονικές ψήφους, που δεν αφήνουν ίχνη από χαρτί. Στιθς ΗΠΑ το εκλογικό αποτέλσμα αποφασίζεται από τους χρηματοδότες των προεκλογικών εκστρατειών. Όπως κανονίστηκε από τον υπουργό Οικονομικών του Μπους που «έτυχε» να είναι πρόεδρος της Goldman Sachs, ο Χένρυ Πόλσον.

 Η αποτυχία της Ουάσιγκτον να ελέγξει την κρίση που δημιούργησαν οι τραπεζο-γκάνγκστερς οδηγεί στο συμπέρασμα πως ο αμερικανός πρόεδρος δεν αντιπροσωπεύει πλέον παρά μόνο το χρήμα, κι όχι του ψηφοφόρους. Έτσι η κρίση στην Ιταλία, που ακολούθησε την ελληνική κρίση, δημιουργεί μεγαλύτερο σκεπτικισμό στην προσπάθεια να διατηρήσουν κάποιες χώρες τις δημοκρατικές τους δομές απέναντι στις αποφάσεις που λαμβάνονται από οικονομικά κέντρα. Στην Ελλάδα και Ιταλία διορίστηκαν δύο μη εκλεγμένοι ως πρωθυπουργοί, μέλη και οι δύο της Τριμερούς Επιτροπής τους Ροκφέλερ (Trilateral Commission).

Εδικά ο Παπαδήμος είναι ένας τραπεζίτης που διορίστηκε να εκπροσωπεί τις τράπεζες. Ο διορισμένος πρωθυπουργός στην Ιταλία Μόντι, αντιπροσωπεύει τόσο τις τράπεζες, όσο και την ΕΕ, ως πρώην σύμβουλος της Γκόλντμαν Ζακς, πρόεδρος της Ευρώπης στην Τριμερή Επιτροπή, μέλος της λέσχης Μπίλντερμπεργκ πρώην Επίτροπος στην ΕΕ και ιδρυτικό μέλος της Επιτροπής Σπινέλι. Με την θύελλα που έχει ξεσπάσει στους κόλπους των ευρωπαϊκών λαών και τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν εν είδη ντόμινο, μετά την Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ιταλία και ακολουθεί η Γαλλία, οι ευρωπαϊκοί λαοί άρχισαν να καταλαβαίνουν πως η ελίτ της Δύσης έχει έναν αντίπαλο: την Δημοκρατία.

Η δυτική ελίτ που κυβερνά το τραπεζικό σύστημα, βρίσκεται στην Τριμερή επιτροπή, στην λέσχη Μπίλντερμπεργκ, στις μεγάλες πολυεθνικές και τράπεζες, απεχθάνεται την δημοκρατία. Έτσι, έχουν αρχίσει και ξεσπούν φιλελληνικές εκδηλώσεις όχι μόνο σε ένδειξη αλληλεγγύης, αλλά υποστήριξης του δημοκρατικού συστήματος. Ιταλοί δήμαρχοι προσφέρουν τον μισθό τους Μηνύματα αλληλεγγύης από την Ιταλία, όπου δύο Ιταλοί δήμαρχοι, αποφάσισαν να προσφέρουν το μισθό τους για τη στήριξη του ελληνικού λαού. Έξω από τo Σαλέρνο, κοντά στην Νάπολη, δυο δήμαρχοι αποφάσισαν να διαθέσουν τον μισθό τους για να βοηθήσουν τους Έλληνες.

 Πρόκειται για τους Μάρκο Γκάλντι, δήμαρχο της κωμόπολης Κάβα Ντεϊ Τιρρένι και για τον Τζοβάννι Μοκσατιέλλο, του Μπαρονίσσι. «Η πράξη μου είναι μια παρότρυνση προς την Ευρώπη, που παραμένει αδιάφορη», λέει ο Μοσκατιέλλο. «Η Ελλάδα-προσθέτει-είναι η κοιτίδα του πολιτισμού μας και εκτός αυτού, κάποιοι δεν κατάλαβαν ότι αν η χώρα αυτή χρεοκοπήσει, θα δημιουργηθούν αλυσιδωτές, ανεξέλεγκτες συνέπειες». Στην δε Κάβα Ντεϊ Τιρρένι, όλο το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε να καταβάλει την χρηματική του αποζημίωση για την χθεσινή του συνεδρίαση, υπέρ της Ελλάδας. «Μια συμβολική πράξη που δείχνει πόσο μεγάλη είναι η ευγνωμοσύνη προς τους έλληνες», τονίζει ο δήμαρχος Γκάλντι. Στο Μιλάνο, έλληνες φοιτητές και ιταλοί, διαδήλωσαν, σήμερα, στα πλαίσια της πανευρωπαϊκής κινητοποίησης, με πανό και σύνθημα «Siamo tutti greci, la Grecia non e sola», «Είμαστε όλοι έλληνες, η Ελλάδα δεν είναι μόνη».

Σε εξέλιξη βρίσκονται διαδηλώσεις υπέρ της Ελλάδας σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες με αφορμή τα προβλήματα που προκαλεί στην ελληνική κοινωνία η διαχείριση της κρίσης από τα κράτη της ευρωζώνης και το ΔΝΤ. Σε διαδικτυακό κάλεσμα των διοργανωτών αναφέρεται ότι η Ελλάδα «χρησιμοποιείται ως εργαστήριο πριν γενικευτούν αυτά τα κοινωνικά άδικα μέτρα». Στο Βερολίνο πραγματοποιείται συγκέντρωση στην Βίτεμπεργκ Πλατς, όπου βρίσκεται το ελληνικό προξενείο. Στο Παρίσι, που πρωτοστατεί στις εκδηλώσεις, οι φίλοι της Ελλάδας έχουν δώσει ραντεβού στην πλατεία του Τροκαντερό. Συγκέντρωση έχει προγραμματιστεί και στη Νέα Υόρκη.