Όσο υπάρχουν άνθρωποι

Αξιότιμη Κυρία Προέδρου

Δεν με γνωρίζετε.

Είμαι τραγουδίστρια της Όπερας και λογοτέχνις.

Ο λόγος που απευθύνω επιστολή σ’ εσάς είναι γιατί πρώτον είστε Γυναίκα, είστε νέα, είστε Μητέρα. Έχετε ευρύτητα πνεύματος, αγαπάτε την Τέχνη και σίγουρα αγαπάτε τον Άνθρωπο. Και πιστεύω ότι με τις ευαισθησίες που έχετε θα προσπαθήσετε να βοηθήσετε στον αγώνα μιας άλλης νέας γυναίκας που γεννήθηκε μέσα στην Τέχνη- δεν εννοώ εμένα- και που αυτή τη στιγμή ζει ένα δράμα και δεν έχει άλλον τρόπο να βοηθηθεί από το να της συμπαρασταθούμε άλλες γυναίκες που μπορούμε να μιλήσουμε, να δράσουμε, να απαιτήσουμε την άρση μιας αδικίας που δεν θα πρέπει να παραταθεί και, το χειρότερο, να επαναληφθεί.

Δεν γνωρίζετε τη γυναίκα αυτή, όπως δεν γνωρίζετε κι εμένα. Σας παραθέτω τη μικρή της ιστορία για να καταλάβετε. Καίτοι δεν θέλω να εκμεταλλευθώ τον χρόνο σας, σας παρακαλώ, διαβάστε με. Θα δείτε ότι αξίζει να διαθέσετε λίγο χρόνο για μια άγνωστή σας στην Ελλάδα.

Πρόκειται για την Κωνσταντίνα Σταφέτα, κόρη εκλεκτού συναδέλφου μου, πρωταγωνιστού τενόρου στην Εθνική Λυρική Σκηνή των Αθηνών. Η Κωνσταντίνα, δεύτερο παιδί πολύτεκνης οικογένειας, είναι Διπλωματούχος Καθηγήτρια Χορού- Πιάνου και Ανωτέρων Θεωρητικών της Μουσικής. Από το 2003 εργαζόταν στην Εθν. Λυρική Σκηνή στο Τμήμα Αρχειακών Συλλογών, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου .

Η απασχόλησή της εκεί σε πολλά βοήθησε μέσω της εξειδικευμένης εργασίας της, λόγω των γνώσεών της και του πάθους της για το Λυρικό Θέατρο που από παιδί αγάπησε παρακολουθώντας την εκεί σταδιοδρομία του μπαμπά της.

Όμως, πριν δυο χρόνια διαγνώστηκε ότι αυτή η δυναμική, χαμογελαστή νέα γυναίκα πάσχει από ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ…

Καταλαβαίνετε, Κυρία, τι χτύπημα είναι αυτό. Και στις 31/7/2011, η σύμβασή της έληξε και απελύθη από την εργασία της. Ο πατέρας της και η ίδια άρχισαν έναν τιτάνιο αγώνα για να μετατραπεί η σύμβασή της σε καλλιτεχνική, κάτι που και ο νόμος προστάζει, εφ’ όσον έχει τα προσόντα, ενημερώνοντας την Διεύθυνση του Θεάτρου τόσο με τις ιατρικές γνωματεύσεις, όσο και με τα προσόντα της τα οποία ήδη εγνώριζαν. Δυστυχώς, με πάσα έλλειψη ευαισθησίας και ανεξήγητη σκληρότητα, επικαλέσθηκαν τον νόμο « περί συμβασιούχων» και αρνήθηκαν αυτό που θα ήταν το καλλίτερο «φάρμακο» για την ψυχολογία της νεαρής Κωνσταντίνας.

Γνωρίζετε βέβαια ότι η χώρα μου, με την οποία η δική σας είχε πάντα φιλικές σχέσεις, βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνος και η κυβέρνηση μας πιέζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση – δικαίως ίσως -να εξοικονομήσει τα χρήματα που πρέπει.

Φυσικά η πιο απλή λύση είναι οι μαζικές απολύσεις. Όμως , ποια χώρα, ποιοι νόμοι, επιβάλλουν την σκληρότητα απέναντι σε άτομα που δέχτηκαν ένα τέτοιο χτύπημα;

Φυσικά δεν ζητώ από εσάς να δώσετε την λύση. Όμως όταν ο αγαπημένος συνάδελφος μου , ο πατέρας της Κωνσταντίνας, μου ζήτησε αν μπορώ να τον βοηθήσω, αισθάνθηκα αδύναμη, γνωρίζουσα σε πόσους υψηλά ιστάμενους είχε απευθυνθεί και που με ένα απλό τηλ/μα θα είχαν δώσει τη λύση και δεν το έκαναν.

Σκέφθηκα όμως αυτό που είχε κάνει η πρώτη μου εξαδέλφη η μεγάλη Μαρία Κάλλας, όταν ο συνάδελφος και φίλος της Giuseppe di Stefano, ζήτησε τη βοήθειά της την εποχή που η κόρη του ήταν βαριά άρρωστη από λευχαιμία. Η εξαδέλφη μου, έκανε σειρά ρεσιτάλ μαζί του ώστε να τον βοηθήσει οικονομικώς. Στην προκειμένη περίπτωση εγώ δεν θα τραγουδήσω. Αλλά θα προσπαθήσω να φωνάξω και να ζητήσω να πάψει η αδικία εις βάρος των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες.

Πιστεύω ότι κανένας πολιτικός, κανένας νομοθέτης , κανένας δανειστής μας από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα , δεν θα ήθελε να βρεθεί στην θέση της Κωνσταντίνας και της οικογενείας της. Η Κωνσταντίνα και ο μπαμπάς της δεν ζήτησαν οικονομική βοήθεια. Ζήτησαν το δίκαιο που η ηθική- όχι ο οίκτος- επιβάλλει και εφ’ όσον η ασθένειά της δεν την έχει εμποδίσει στην εργασία της. Ζήτησαν την παρηγοριά για μία περίπτωση που κάνει την Κωνσταντίνα να διαφέρει από όλους εμάς τους υγιείς. Εμείς δεν γνωρίζουμε ποιο θα είναι το μέλλον μας. Η Κωνσταντίνα το γνωρίζει, γιατί φρόντισε μία τέτοια ατυχία να της το προδιαγράψει.

Γι’ αυτό απευθύνθηκα σ’ εσάς, Κυρία. Είστε όλα όσα προανέφερα στην αρχή της επιστολής μου και επίσης είστε η σύζυγος του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας που τήρησε διαλλακτική και φιλική στάση απέναντι στον λαό μου. Σαν άνθρωπος της Τέχνης και του Πνεύματος που τολμώ να πω ότι είμαι, δεν μπορώ να σιωπώ σε αδικίες που τις κρίνω κατάφορες. Γι’ αυτό απεφάσισα να κάνω μία κίνηση και να ζητήσω απ’ όλους όσους τολμούν να εναντιώνονται στο να καταλήξει ο Άνθρωπος να γίνει απάνθρωπος , να βοηθήσουμε να χαμογελάσουν τα μάτια της Κωνσταντίνας ξανά και να μη σκοτεινιάσουν κι άλλα μάτια με παρόμοιες δυστυχίες.

Βοηθήστε, Κυρία Μπρούνι, με όποιον τρόπο μπορείτε, σας παρακαλώ, ώστε να ακουστεί η φωνή των γυναικών που ενωμένες μπορούν να θαυματουργήσουν. Μια κοπέλα με σκλήρυνση κατά πλάκας, αντί να σκύψει το κεφάλι στη μοίρα και να υποστεί την σκληρότητα των « συνανθρώπων», ζητά θαρραλέα αυτό που δικαιούται: Το δικαίωμα στην εργασία.

Πρέπει να κάνουμε τους απανταχού πάνσκληρους δήθεν τηρητές των νόμων να καταλάβουν ότι η χώρα, ή όποια χώρα βρεθεί ίσως στη θέση της δικής μας, δεν θα σωθεί από το χρέος της, απολύοντας μία γυναίκα που βρέθηκε σ’ αυτή τη θέση. Μια φωτεινή αχτίδα θα είναι η φωνή σας, πάνω από μία Ευρώπη που δεν πρέπει να ξεχάσει ότι πρωτεύουσα σημασία έχει ο άνθρωπος, η ζωή και μετά το χρήμα.

Ευχαριστώντας Σας,

προσδοκώ σε μία απάντησή σας.

Νινόν Δημητριάδου- Καμπούρη

Μονωδός Όπερας - Λογοτέχνις

 styx.gr