Oι εικονικοί φίλοι του facebook
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γνωρίζουμε όλοι τη περιλαμβάνει η λέξη φιλία. Μια λέξη που μέσα της υπάρχει σεβασμός, εμπιστοσύνη, αλτρουισμός, ειλικρίνεια, και αγάπη Η φιλία χρειάζεται δουλειά και γερές βάσεις και βασική προϋπόθεση το χρόνο.. Για να χτιστεί μια φιλία η μια δυνατή σχέση που θα κρατήσει στο χρόνος χρειάζεται πολύ δουλειά και αρκετός χρόνος προσαρμογής ανταλλαγή απόψεων και αυτό που λέμε χνωτιασμα. Τα κεραυνοβόλα αισθήματα τις περισσότερες φορές λάμπουν σαν βεγγαλικά κάνουν πολύ θόρυβο αλλά στη πορεία σκοντάφτουν. Σκοντάφτουν στον εγωισμό, στη χειραγώγηση, στο ναρκισσισμό και στο εγώ.
Ο έφηβος παλαιότερα είχε τη δυνατότητα να στοχάζεται και να εφευρίσκει τρόπους πως θα πλησιάσει τη κοπέλα των ονείρων του, Δίνοντας της ένα λουλούδι, ένα δίσκο μουσικής που ήξερε ότι της αρέσει ένα ραβασάκι που της το παρέδιδε ιδρωμένο από την αγωνιά του αν το δεχτεί. Και οι κοπέλες ικανοποιούσαν την φιλαρέσκεια τους νιώθοντας ότι είναι αποδέχτες και όμορφες. Η σχέση σταδιακά ψηνόταν από τη στιγμή που το ενδιαφέρον προερχόταν και από τα δυο μέρη. Κάπως έτσι ήταν και οι φιλίες ιδιαίτερα αν οι φιλίες κρατούσαν από τα εφηβικά χρόνια. Χωρίς να αποκλείονται και ισχυρές φιλίες στη διαδρομή της ζωής.
Όλα έχουν αλλάξει οι γνωριμίες γίνονται πίσω από ένα γυαλί ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε είναι αβίαστος ίσως γιατί δεν κοιτάμε στα μάτια τον συνομιλητή μας . ας αφήσουμε το γεγονός ότι στην αρχή δεν γνωρίζουμε με ποιον μιλάμε. Τα συναισθήματα αναπτύσσονται από τα γραφόμενα του καθενός. Που στην τελική τα περισσότερα από αυτά είναι κονσέρβα.
H καινούργια αυτή version γεννήθηκε από τη στιγμή που κατεδαφίστηκαν οι μονοκατοικίες και στις αυλές και στις αλάνες χτίστηκαν μεγαθήρια πολυκατοικιών προσφέροντας μερικές ανέσεις… Τι ανέσεις… χάθηκαν τα κηπάκια, οι γλάστρες με το βασιλικό, το δυόσμο, το γιασεμί, τις τριανταφυλλιές. H κουβεντούλες που αντάλλαζαν οι νοικοκυρές απλώνοντας τα ρούχα η ποτίζοντας τις γλάστρες τους, η καθιερωμένη κουτσομπόλα της γειτονιάς που γνώριζέ τα πάντα πριν ακόμα συμβούν. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και σε παλιές ελληνικές ταινίες που βγάζουν τόση τρυφερότητα αγάπη και συντροφικότητα. Εκεί που τους έβλεπες να μαλώνουν αν τυχόν συνέβαινε κάτι έτρεχαν όλοι να συμπαρασταθούν.
Σήμερα όποιον και αν ρωτήσεις θα σου πει έχω χίλιους φίλους στο facebook αναρωτιέμαι και σίγουρα έχει απασχολήσει όλους. Εάν κάτι συμβεί πόσοι από αυτούς τους φίλους μπορεί να είναι δίπλα μας.
Στα παιδικά μας χρόνια, ρωτούσαμε δειλά «θες να γίνουμε φίλοι;». Στα ενήλικα χρόνια μας ρωτάμε «να σε κάνω φίλο;». Τότε αναφερόμασταν στην απτή πραγματικότητα. Τώρα μιλάμε για την εικονική πραγματικότητα – των κοινωνικών δικτύων.
Σίγουρα ακόμα και εκεί ξεχωρίζεις κάποιους χωρίς να τους έχεις δει ποτέ, φίλους όμως δεν τους λες. Διότι η φιλία «είναι αδιαίρετη, ο καθένας δίνεται τόσο ολοκληρωτικά στον φίλο του, που δεν μένει κάτι για να εκχωρηθεί αλλού», επομένως δεν είναι «φίλος» αυτός που είναι «φίλος όλων», ούτε η φιλία μπορεί να απλώνεται στο άπειρο. «Η φιλία προϋποθέτει πολλή εμπιστοσύνη, πολλή ειλικρίνεια, πολλή οικειότητα και πολύ χρόνο» κι επιπλέον «φίλος» είναι κάποιος με τον οποίο «μοιράζομαι κάποιες δραστηριότητες – μια βόλτα, ένα παιχνίδι, ένα φαγητό, μια εκδρομή κάποια χαρούμενα γεγονότα αλλά και κάποια στενάχωρα.
Στην παρούσα φάση θωρακιζόμαστε σε ένα ασφαλές κλουβί Έτσι λοιπόν θωρακισμένοι στο “ασφαλές κλουβί” που οι ίδιοι δημιουργήσαμε, έχουμε τα πάντα σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά τίποτα στην πράξη!”.
Γράφει η Μυρτώ Πανθέου
Πηγή :
