Το μικρό βιβλίο της ζωής
https://to-synoro.blogspot.com/2022/05/zoi_01251141791.html
Δημιουργήσαμε έναν αξιοθαύμαστο πολιτισμό, προχωρήσαμε σε εκπληκτικές επιστημονικές ανακαλύψεις και θέσαμε την τεχνολογία στις υπηρεσίες μας. Όμως κλείσαμε τα συναισθήματα και τις επιθυμίες μας σε μια οδυνηρή φυλακή, ώσπου γύρω μας ορθώθηκαν πελώρια κάγκελα και στον ουρανό απλώθηκε το πυκνό σκοτάδι. Εάν περπατήσαμε στο φεγγάρι γιατί δυσκολευόμαστε να βαδίσουμε με περισσότερο θάρρος τη ζωή; Ποια μηνύματα καλούμαστε να αποκωδικοποιήσουμε, προκειμένου να ξεδιψάσουμε στην πηγή της ελευθερίας;
Η ζωή ισοδυναμεί με μια έκρηξη ενέργειας και για να αισθανθούμε την ανάσα της στο πρόσωπό μας χρειάζεται να συνδεθούμε εκ νέου με τους πανάρχαιους νόμους της φύσης, που αναδύουν τη δόξα και τη χαρά της ύπαρξης στην ατόφια μορφή τους.
Μπορούμε να αφεθούμε στο μεθυστικό άρωμα των ανθισμένων λουλουδιών, να αντικρίσουμε με τα μάτια ενός μικρού παιδιού το νερό που αναβλύζει από την πηγή και να ακούσουμε μαγεμένοι το κελάηδισμα των πουλιών; Όποιος δε ζει στον αέρα αδυνατεί να συλλάβει του τραγουδιού τη μελωδία και εκείνος που έγινε σκλάβος του εγκλεισμού του λησμονεί πως κρατά στην τσέπη του τα κλειδιά της ελπίδας.
Η δύναμη της ζωής θεριεύει μέσα μας όταν συνδεόμαστε με την ομορφιά της, όταν γελάμε με την καρδιά μας, όταν τολμάμε να αγαπήσουμε. Η ψυχή έλκεται ενστικτωδώς από τη χαρά και ποιητής του κόσμου γεννήθηκε αυτός που τίποτε άλλο δεν ζητάει από την ανθρωπότητα παρά μονάχα ένα χαμόγελο, που επιμένει παρά τον χλευασμό ή την αδιαφορία να γίνεται αγγελιοφόρος ειρήνης.
Ο Χάλιλ Γκιμπράν, μέσα από τα γραπτά του στέφεται ποιητής του δικού μας κόσμου, προτρέποντάς μας να ακολουθήσουμε τον ήλιο μας ώσπου να γίνουμε οι ίδιοι λάμπες φωτεινές που δεν τις νικά το σκοτάδι και δεν τις σβήνει ο άνεμος. Δηλώνουμε έτοιμοι να διεκδικήσουμε το αυθεντικό, να επικροτήσουμε το ωραίο αλλά και να εκφράσουμε την ευσπλαχνία μας σε όσους χάθηκαν στα σκοτάδια;
Η καθημερινή ζωή είναι ο ναός και η θρησκεία μας. Κάθε πρωί που ξυπνάμε εκδηλώνοντας την ευγνωμοσύνη μας στο θαύμα της ύπαρξης σημειώνουμε και μια μικρή νίκη. Ας ξαπλώσουμε στο γρασίδι της νύχτας έχοντας τον ουρανό σκεπή μας, καθώς κανένα εμπόδιο δεν μπορεί να μας φράξει τον δρόμο προς τα αστέρια και τα όνειρα μας λούζουν με τη χρυσόσκονή τους ακριβώς τη στιγμή που αρχίζουμε να τα πιστεύουμε.
Και ας σταματήσουμε να κουβαλάμε ως βάρος στην ψυχή το παρελθόν, αφού το τώρα ισοδυναμεί με μια γιορτή που χαρίζει δώρα σε όσους το τιμούν με την ολοκληρωτική παρουσία τους. Έφτασε η στιγμή να απαγκιστρωθούμε από την εμμονή των υπαρχόντων μας, συνειδητοποιώντας πως είμαστε κάτι υψηλότερο από όσα πράγματα φυλάμε, τρέμοντας μήπως τα χάσουμε.
Μπορούμε να αφεθούμε στο μεθυστικό άρωμα των ανθισμένων λουλουδιών, να αντικρίσουμε με τα μάτια ενός μικρού παιδιού το νερό που αναβλύζει από την πηγή και να ακούσουμε μαγεμένοι το κελάηδισμα των πουλιών; Όποιος δε ζει στον αέρα αδυνατεί να συλλάβει του τραγουδιού τη μελωδία και εκείνος που έγινε σκλάβος του εγκλεισμού του λησμονεί πως κρατά στην τσέπη του τα κλειδιά της ελπίδας.
Η δύναμη της ζωής θεριεύει μέσα μας όταν συνδεόμαστε με την ομορφιά της, όταν γελάμε με την καρδιά μας, όταν τολμάμε να αγαπήσουμε. Η ψυχή έλκεται ενστικτωδώς από τη χαρά και ποιητής του κόσμου γεννήθηκε αυτός που τίποτε άλλο δεν ζητάει από την ανθρωπότητα παρά μονάχα ένα χαμόγελο, που επιμένει παρά τον χλευασμό ή την αδιαφορία να γίνεται αγγελιοφόρος ειρήνης.
Ο Χάλιλ Γκιμπράν, μέσα από τα γραπτά του στέφεται ποιητής του δικού μας κόσμου, προτρέποντάς μας να ακολουθήσουμε τον ήλιο μας ώσπου να γίνουμε οι ίδιοι λάμπες φωτεινές που δεν τις νικά το σκοτάδι και δεν τις σβήνει ο άνεμος. Δηλώνουμε έτοιμοι να διεκδικήσουμε το αυθεντικό, να επικροτήσουμε το ωραίο αλλά και να εκφράσουμε την ευσπλαχνία μας σε όσους χάθηκαν στα σκοτάδια;
Η καθημερινή ζωή είναι ο ναός και η θρησκεία μας. Κάθε πρωί που ξυπνάμε εκδηλώνοντας την ευγνωμοσύνη μας στο θαύμα της ύπαρξης σημειώνουμε και μια μικρή νίκη. Ας ξαπλώσουμε στο γρασίδι της νύχτας έχοντας τον ουρανό σκεπή μας, καθώς κανένα εμπόδιο δεν μπορεί να μας φράξει τον δρόμο προς τα αστέρια και τα όνειρα μας λούζουν με τη χρυσόσκονή τους ακριβώς τη στιγμή που αρχίζουμε να τα πιστεύουμε.
Και ας σταματήσουμε να κουβαλάμε ως βάρος στην ψυχή το παρελθόν, αφού το τώρα ισοδυναμεί με μια γιορτή που χαρίζει δώρα σε όσους το τιμούν με την ολοκληρωτική παρουσία τους. Έφτασε η στιγμή να απαγκιστρωθούμε από την εμμονή των υπαρχόντων μας, συνειδητοποιώντας πως είμαστε κάτι υψηλότερο από όσα πράγματα φυλάμε, τρέμοντας μήπως τα χάσουμε.
Αυτός που παραιτείται από ένα βασίλειο είναι πιο σπουδαίος από το βασίλειο και εκείνος που αποδεσμεύεται από την τυραννία της ύλης αναπνέει βαθύτερα. Και αν η σκληρή δουλειά και οι ευνοϊκές συγκυρίες φέρουν πλούτη στην κατοχή μας, τότε να το απολαύσουμε με την καρδιά μας αλλά συγχρόνως να θυμόμαστε πως μονάχα όποιος μοιράζεται τα δώρα της γης συνδέεται με την ατόφια αφθονία.
Το ταξίδι μας στον κόσμο μας επιφυλάσσει και κάποιες στροφές. Ο σκοτεινός χειμώνας μας προετοιμάζει για την ελπιδοφόρα άνοιξη και το λαμπρό καλοκαίρι για τον στοχασμό του φθινοπώρου.
Όμως με τι άλλο ισοδυναμούν οι εποχές του χρόνου πέρα από τις ίδιες μας τις σκέψεις, που διαρκώς μεταβάλλονται; Ας καλωσορίσουμε κάθε μας συναίσθημα, ακόμη και τη λύπη αφού ο πόνος μας είναι εκείνος που μας χαρίζει βαθιές ρίζες και μονάχα στο σκοτάδι αγγίζουμε τα αστέρια.
Να μην ξεχνάμε πως οι αποτυχίες δεν μας καθορίζουν. Είμαστε τόσο δυνατοί όσο η αυθεντική μας φωνή και τόσο σπουδαίοι όσο το φωτεινότερο χαμόγελό μας. Και εάν επιθυμούμε έναν ελεύθερο κόσμο, άλλη επιλογή δεν μας απομένει από το να γίνουμε εμείς ελεύθεροι. Η κοινωνία μας θα αλλάξει μόλις πραγματοποιήσουμε την προσωπική μας υπέρβαση και κανένας ηγεμόνας δε μπορεί να μας φυλακίσει δίχως τη συγκατάθεσή μας όπως ακριβώς ένα φύλλο δε γίνεται κίτρινο χωρίς τη σιωπηλή συμφωνία ολόκληρου του δέντρου.
Επιμέλεια κειμένου – Μυρτώ ΠανθέουΤο ταξίδι μας στον κόσμο μας επιφυλάσσει και κάποιες στροφές. Ο σκοτεινός χειμώνας μας προετοιμάζει για την ελπιδοφόρα άνοιξη και το λαμπρό καλοκαίρι για τον στοχασμό του φθινοπώρου.
Όμως με τι άλλο ισοδυναμούν οι εποχές του χρόνου πέρα από τις ίδιες μας τις σκέψεις, που διαρκώς μεταβάλλονται; Ας καλωσορίσουμε κάθε μας συναίσθημα, ακόμη και τη λύπη αφού ο πόνος μας είναι εκείνος που μας χαρίζει βαθιές ρίζες και μονάχα στο σκοτάδι αγγίζουμε τα αστέρια.
Να μην ξεχνάμε πως οι αποτυχίες δεν μας καθορίζουν. Είμαστε τόσο δυνατοί όσο η αυθεντική μας φωνή και τόσο σπουδαίοι όσο το φωτεινότερο χαμόγελό μας. Και εάν επιθυμούμε έναν ελεύθερο κόσμο, άλλη επιλογή δεν μας απομένει από το να γίνουμε εμείς ελεύθεροι. Η κοινωνία μας θα αλλάξει μόλις πραγματοποιήσουμε την προσωπική μας υπέρβαση και κανένας ηγεμόνας δε μπορεί να μας φυλακίσει δίχως τη συγκατάθεσή μας όπως ακριβώς ένα φύλλο δε γίνεται κίτρινο χωρίς τη σιωπηλή συμφωνία ολόκληρου του δέντρου.
Πηγή : enallaktikidrasi.com
