Oι άνθρωποι που φέγγουν όταν πέση το σκοτάδι

.Ξέρεις ποιοι άνθρωποι μ’ αρέσουν εμένα;

Εκείνοι που έχουν το φως μέσα τους.
Εκείνοι που απλόχερα σκορπίζουν τον ήλιο με το χαμόγελο τους.

Εκείνοι που δε παρασύρονται από τοξικότητες και συμπλέγματα μειονεξίας.
Που δε χάνονται σε κανένα πυθμένα αλαζονείας.
Αυτοί που δε προσβάλλουν.
Που δεν εκδικούνται.

Εκείνοι που ο σεβασμός είναι η δεύτερη φύση τους.
Και η κατανόηση ο λόγος για να μοιράσουν απλόχερα τη βοήθειά τους.

Αγαπώ, αυτούς που αγαπούν τη ζωή.
Που επιμένουν στη δύναμή της.
Και αναγνωρίζουν την αξία της.

Εκείνοι που πιστεύουν ακόμα στο όνειρο.
Και δε παραιτούνται ποτέ από το στόχο.

Που θα επιμείνουν στην εξέλιξη και θα τη μετουσιώσουν σε δημιουργία.

Εκείνοι που όσα ζόρια και αν τραβήξουν πάντα θα βρίσκουν ένα λόγο να ξεκινούν από την αρχή.

Εκείνοι που δε θα πάψουν ποτέ να μαθαίνουν.
Να τσαλακώνονται, να δοκιμάζονται και να ανακαλύπτουν ένα καινούργιο κόσμο.
Μια άλλη οπτική.

Διότι, οι πραγματικά όμορφοι άνθρωποι, δε φοβούνται την αλλαγή.

Και ξέρεις γιατί;

Επειδή η ομορφιά πηγάζει από μέσα τους.

Δεν κρύβεται από προσωπεία ή άλλου είδους ρόλους.
Στέκεται εκεί ατάραχη σε μια γωνία στο χρόνο, απέναντι σε οποιεσδήποτε άλλες αλλαγές μπορεί να έρθουν.

Οι όμορφοι άνθρωποι λοιπόν, όμορφα φέρονται.

Και εκεί βρίσκεται η δύναμή τους.
Στη καλοσύνη τους.

Σε ένα καλό λόγο, σε ένα βλέμμα, σε κάτι πολύ απλό που μπορούν να σου χαρίσουν.

Σε εκείνη τη χαρά και την αυθεντικότητα που πρεσβεύουν.

Οι όμορφοι άνθρωποι, δεν έχουν ανάγκη από αποδείξεις.
Μονάχα δουλεύουν στη σιωπή και αφήνουν τα έργα τους να κάνουν θόρυβο.

Να ψάχνεις πάντα να βρεις τέτοιους όμορφους ανθρώπους.

Που αυξάνουν τα γέλια σου και χρωματίζουν έστω και λίγο παραπάνω τη καθημερινότητα σου.

Και όπως λέει η ψυχολόγος Elisabeth Kubler-Ross:

    “Οι άνθρωποι που έχουν το φως μέσα τους είναι αυτοί που πραγματικά φέγγουν όταν πέσει το σκοτάδι”

Γράφει  η Νικόλ Παπαδοπούλου
Επιμέλεια κειμένου – Μυρτώ Πανθέου
Πηγή : enallaktikidrasi.com