άνθρωποι που νοιάζονται να δουν πέρα κι απ’ όσα λες

Πολλές φορές αναρωτήθηκα αν το να είσαι ευαίσθητος, είναι ευλογία ή κατάρα.
Η αλήθεια είναι ότι όσοι φέρουν τη στάμπα του «ευαίσθητου», είναι απ’ τους πιο πικραμένους και πληγωμένους του κόσμου.

Είναι αυτοί που αν και πληρώνουν πολύ ακριβά το τίμημα όχι μόνο επιλέγουν να πνίγονται στη θάλασσα των συναισθημάτων τους, αλλά αμετανόητοι βουτούν όλο και πιο βαθιά της!

Η ύφανση της ψυχής τους είναι απ’ το πιο ακριβό μετάξι, εύθραστη κι αθωράκιστη μαζί και τα μάτια τους ντυμένα με τους πιο καθάριους ουρανούς.
Φορούν τη ψυχή τους στο πρόσωπο και ορμούν στον πόλεμο της ζωής με αυτοθυσία χωρίς καμιά ασπίδα προστασίας!
Δίνουν ολότελα τη ψυχή τους σε όσους αγαπούν, ακόμη κι αν ξέρουν ότι μπορεί να την πάρουν πίσω σε χιλιάδες κομμάτια…

Είναι αυτοί οι χαρισματικοί και ξεχωριστοί άνθρωποι που νοιάζονται να δουν πέρα κι απ’ όσα λες, εισχωρούν πολύ βαθύτερα να βρουν κι όσα δε φαίνονται, κι έχουν την ικανότητα να ξεχωρίζουν όλες τις «αποχρώσεις» του κάθε συναισθήματος που βιώνεις.

Μ΄ ένα βλέμμα τους «σκανάρουν» τα εσώψυχά σου διεισδύοντας στα άδυτα της ψυχής σου αποκρυπτογραφώντας κάθε πόνο ανείπωτο και κάθε κρυφή ουλή…
Χωρίς ενδοιασμό σ’ ανοίγουν την αγκαλιά τους να αγκυροβολήσεις μέσα της, σαν σε απάνεμο λιμάνι στην τρικυμία.

Αυτοί θα τρέξουν πρώτοι, αν «πέσεις» και θα σε τραβήξουν δυνατά ώσπου να σηκωθείς κι ακόμη κι αν χρειαστεί να κυλιστούν μαζί σου στα πατώματα..

Οι άνθρωποι αυτοί δε θα σε εγκαταλείψουν ποτέ στη μοίρα σου.
Δε θα κουραστούν να βάζουν «πλάτη», να νικήσεις εμπόδια και προβλήματα, ώσπου να σε δουν να χαμογελάς ξανά.

Θα σου σταθούν σε κάθε δύσκολη στιγμή σου, γιατί γι’ αυτούς, αυτή είναι η μόνη επιλογή!
Θα συμπάσχουν μαζί σου σε ότι περνάς, θα βυθίζονται στην θλίψη σου, θα συμμερίζονται την απογοήτευσή σου, θα θυμώνουν με όσα σε πληγώνουν!
Θα «υιοθετήσουν» τα βάσανά σου και θα ηρεμήσουν μόνο όταν θα νιώσουν ότι τα ξεπέρασες κι είσαι καλά!

Έχουν έναν μοναδικό τρόπο να σμιλεύουν τον πόνο σου μ’ ένα χάδι και απαλύνουν τη καρδιά σου με την ουσιαστική παρουσία τους.

Μένουν δίπλα σου αδιαπραγμάτευτα. Πονούν και χαίρονται μαζί σου Αληθινά!
Τέτοιοι άνθρωποι είναι πραγματικοί θησαυροί να τους έχεις στη ζωή σου.
Γιατί δε διστάζουν ξενιτέψουν τη ψυχή τους κάθε που πονάς, ώσπου να σου βρουν απάγκιο.

Κι ας έχουν οι ίδιοι πληγές και βαθειές ρωγμές από φιλίες κι έρωτες που επένδυσαν την ευαίσθητη ψυχή τους και πληρώθηκαν με προδοσία!
Κι ας μοιάζουν τα δάκρυά τους κρυσταλλωμένοι σταλαγμίτες που οι «μύτες» τους δεν αμβλύνονται ποτέ.

Είναι αυτοί οι όμορφοι άνθρωποι που μοιάζουν με κιθάρες μετέωρες στο σύμπαν, που αν όμως καταφέρεις κι αγγίξεις τις «χορδές» τους θα ντύσουν τις στιγμές σου με πανέμορφες μελωδίες που δε θα ξεχάσεις ποτέ!
Αυτοί οι ευαίσθητοι κι ωραίοι άνθρωποι, που συνειδητά εγκλωβίζονται στις φυλακές του συναισθηματικού τους κόσμου, και καρτερικά εκτίουν την ποινή που τους απονέμεται μετά από κάθε στραπάτσο.

Οι ίδιοι, -συχνά- νιώθουν καταραμένοι, μα στο βάθος τους ξέρουν πως εν τέλει, είναι ευλογία να έχεις ευαίσθητη ψυχή και πως είναι αδύνατον ν’ αλλάξουν!
Γιατί η ευαισθησία είναι ένα χάρισμα γραμμένο ανεξίτηλα στο κάθε κύτταρο της υπάρξής τους και «προίκα» τους για μια ζωή!

Γράφει η Χριστίνα Ζαμπούνη

Επιμέλεια κειμένου – Μυρτώ Πανθέου