Άστους να κερδίσουν
https://to-synoro.blogspot.com/2022/03/paixnidi.html
Δεν είναι λίγες οι φορές που διεκδικούμε την προσοχή, τη φροντίδα, την αποδοχή, την αγάπη, ανθρώπων που αργά ή γρήγορα μας απογοητεύουν, μας πληγώνουν, μας προκαλούν εσωτερικές συγκρούσεις και μας οδηγούν σε συναισθηματικές καταστάσεις δυσάρεστες έως νοσηρές. Ανθρώπους που παίζουν με τα συναισθήματά μας και αδιαφορούν για τον τρόπο με τον οποίο μας επηρεάζουν αρνητικά, τεντώνοντας διαρκώς τα όριά μας με τη συμπεριφορά τους. Ανθρώπους που θα έλεγε κανείς πως παίζουν για να μας χάσουν. Αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν, ας τους αφήσουμε να κερδίσουν!
Είναι αλήθεια πως τα όριά μας τα βάζουμε μόνοι μας. Δηλώνοντας αυτά που δεν μας αρέσουν και ορίζοντας «ποινές» που θα πρέπει να τηρούνται πάσει θυσία αν χρειαστεί, προκειμένου να γίνουν σαφή και σεβαστά τα όρια αυτά. Στις πιο στενές μας σχέσεις όμως και σε εκείνες που έχουν ήδη εδραιωθεί από χρόνια σε μία βάση, είναι από δύσκολο έως σχεδόν ακατόρθωτο να γίνει αυτό χωρίς επιμονή και συνεχή προσπάθεια τήρησής τους, με κόστη που συχνά δεν είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε. Έτσι παραμένουμε σε σχέσεις οικείες μα δυσλειτουργικές, σχέσεις που προκαλούν τοξικά συναισθήματα και οδηγούν σε ασθένειες, ψυχικές και σωματικές.
Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να διερευνούμε την ελαστικότητα των ορίων των άλλων και να διεκδικούμε την άμβλυνσή τους, ως απόδειξη της δικής μας δύναμης και επιρροής. Και αυτό συνήθως συμβαίνει στις σχέσεις – ακόμα και σε εκείνες που θεωρούνται καλές – αναπτύσσοντας έτσι στοιχεία που είναι από εξαρτητικά έως καταστροφικά. Ο καθένας όμως έχει καθήκον να προστατεύει τον εαυτό του μόνος του και να μην επιλέγει το ρόλο του θύματος δημιουργώντας θύτες που έπειτα κατηγορεί με ευκολία για την κατάστασή του.
Αν λοιπόν έχεις κι εσύ στη ζωή σου ανθρώπους που έλκυσες, επέλεξες, έδωσες και δεν πήρες αυτά που προσδοκούσες, αν έχεις κι εσύ στη ζωή σου ανθρώπους που δεν σέβονται τα όριά σου, που υποτιμούν τη νοημοσύνη σου, που προσβάλλουν την ηθική σου, αν έχεις κι εσύ στη ζωή σου ανθρώπους που παίζουν με τα συναισθήματά σου, με το μυαλό σου και με την ψυχή σου, ανθρώπους που παίζουν για να σε χάσουν, τότε αυτούς τους ανθρώπους, άστους να κερδίσουν!
Είναι αλήθεια πως τα όριά μας τα βάζουμε μόνοι μας. Δηλώνοντας αυτά που δεν μας αρέσουν και ορίζοντας «ποινές» που θα πρέπει να τηρούνται πάσει θυσία αν χρειαστεί, προκειμένου να γίνουν σαφή και σεβαστά τα όρια αυτά. Στις πιο στενές μας σχέσεις όμως και σε εκείνες που έχουν ήδη εδραιωθεί από χρόνια σε μία βάση, είναι από δύσκολο έως σχεδόν ακατόρθωτο να γίνει αυτό χωρίς επιμονή και συνεχή προσπάθεια τήρησής τους, με κόστη που συχνά δεν είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε. Έτσι παραμένουμε σε σχέσεις οικείες μα δυσλειτουργικές, σχέσεις που προκαλούν τοξικά συναισθήματα και οδηγούν σε ασθένειες, ψυχικές και σωματικές.
Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να διερευνούμε την ελαστικότητα των ορίων των άλλων και να διεκδικούμε την άμβλυνσή τους, ως απόδειξη της δικής μας δύναμης και επιρροής. Και αυτό συνήθως συμβαίνει στις σχέσεις – ακόμα και σε εκείνες που θεωρούνται καλές – αναπτύσσοντας έτσι στοιχεία που είναι από εξαρτητικά έως καταστροφικά. Ο καθένας όμως έχει καθήκον να προστατεύει τον εαυτό του μόνος του και να μην επιλέγει το ρόλο του θύματος δημιουργώντας θύτες που έπειτα κατηγορεί με ευκολία για την κατάστασή του.
Αν λοιπόν έχεις κι εσύ στη ζωή σου ανθρώπους που έλκυσες, επέλεξες, έδωσες και δεν πήρες αυτά που προσδοκούσες, αν έχεις κι εσύ στη ζωή σου ανθρώπους που δεν σέβονται τα όριά σου, που υποτιμούν τη νοημοσύνη σου, που προσβάλλουν την ηθική σου, αν έχεις κι εσύ στη ζωή σου ανθρώπους που παίζουν με τα συναισθήματά σου, με το μυαλό σου και με την ψυχή σου, ανθρώπους που παίζουν για να σε χάσουν, τότε αυτούς τους ανθρώπους, άστους να κερδίσουν!
Γράφει η Στέβη Σαμέλη
Επιμέλεια κειμένου – Μυρτώ ΠανθέουΠηγή : enallaktikidrasi.com