Έλα να σου πω ένα παραμύθι πριγκίπισσα.

Η άνοιξη που περιμένεις δεν ήρθε ακόμα, ο χειμώνας λυσσομανάει δείχνοντας τα πιο σκληρά του δόντια σαν αυτούς τους κατακτητές που έχασαν και θέλουν φεύγοντας να δείξουν την πιο σκληρή τους όψη.

Έλα να σου πω ένα παραμύθι πριγκίπισσα εδώ κοντά στη φωτιά. Θα σου μιλήσω για την άνοιξη που τόσο σου ταιριάζει, είναι και αυτά τα άσπρα λουλούδια που βάζεις σαν στεφάνι στα μαλλιά σου μοσχοβολώντας γιασεμί πλεγμένα με τα κρινοδάχτυλα σου.

Έλα να σου πω ένα παραμύθι πριγκίπισσα. Για κάποιες πριγκιποπούλες που τους πήραν τα στολίδια τους και τις έκαναν σταχτοπούτες.

Έλα να σου μιλήσω για αυτές που στα μαλλιά τους την άνοιξη τα στολίζουν με αγριολούλουδα που τα φουστανάκια τους είναι βρώμικα και περπατούν ξυπόλητες.

Έλα να σου μιλήσω για τα δυο πανέμορφα ματάκια τους σαν τα δικά σου μόνο που είναι πάντα δακρυσμένα.

Έλα να σου πω για αυτές τις ξυπόλυτες σταχτοπούτες που σαν κρινάκια ανθίζουν μέσα στα λασπόνερα και προσπαθούν να μεγαλώσουν αν δεν τις πατήσει κάποια λασπωμένη χοντροαρβύλα.

Έλα να σου μιλήσω για τα όνειρα τους που το χρώμα τους διαλύει το γκρίζο της ζωής τους περιμένοντας και αυτές μια νεράιδα άνοιξη που θα τους αγγίξει με το μαγικό της ραβδάκι και θα της μεταμορφώσει σε αληθινές πριγκιποπούλες.

Έλα να σου μιλήσω για το δικό τους παλάτι που μια κακιά μάγισσα η φτώχια τους έκλεψε την αίγλη και το φως. Είναι σκοτεινά ανήλιαγα και υγρά. Εκεί που το τραπέζι είναι φτωχικό και το ψωμί το μοιράζονται με σεβασμό μην τυχόν και χαθεί και το τελευταίο ψίχουλο. Είναι εκεί που ο Χριστός χτυπάει την πόρτα για να μυραστει το λιγοστό ψωμί τους γιατί φτωχός είναι και αυτός.

Έλα πριγκίπισσα να σου μιλήσω για ένα κοριτσάκι που είχε κουλουριαστεί την εξωτερική γωνιά του σπιτιού σου και προσπαθούσε να ζεσταθεί με τα σπίρτα που δεν είχε πουλήσει κοιτώντας τους πανέμορφους πολυέλεους του σπιτιού σου.

Έλα πριγκίπισσα να σου μιλήσω για τη φτωχια γιατί μόνο τότε θα μπορέσεις να βάλεις τα θεμέλια για ένα ευτυχισμένο βασίλειο.

Γράφει η Μυρτώ Πανθέου