Περιμένοντας την αλλαγή του χρόνου

 Περιμένοντας την αλλαγή του χρόνου

Η πρωτοχρονιά είναι η πιο ιδιαίτερη γιορτή του χρόνου κι αυτό, γιατί κουβαλάει μία έντονη συναισθηματική φόρτιση, που είναι συνδυασμός χαράς μαζί με μια υπόκωφη νοσταλγία  Είνα η ελπίδα που σιγοκαίει μέσα σου πως ο καινούργιος χρόνος θα ειναι καλύτερος.

Εχθές παραμονή που είμαστε όλοι στο τραπέζι τρώγοντας περιμέναμε την αλλαγή του χρόνου. 

Συζητώντας όλοι χαρούμενοι έχοντας ο καθένας τις δικές του σκέψεις . Γιατί η αναμονή της αλλαγής της σκυτάλης από τον παλιό χρόνο στον καινούργιο σε βάζει στη διαδικασία πολλών σκέψεων.  Το μυαλό τρέχει με ταχύτητα φωτός.Χωρίς να το θες κάνει  ένα φλας Μπακ. Παρουσιάζεται μπροστά σου μια πελώρια ζυγαριά. Στον ένα δίσκο είναι τα λάθη μας και στον άλλον ότι καλό πράξαμε.

Ελπίζεις ενδόμυχα ο παλιός ο χρόνος θα πάρει μαζί του τα άσχημα με την ελπίδα ότι την καινούργια χρόνια θα ισορροπήσει η ζυγαριά με ευτυχία χαρά που τίποτα δεν θα σε πληγώνει. Μετράς τις άδειες καρέκλες από αγαπημένους που έφυγαν από τη ζωή σου. Και από αυτούς που θα ήθελες να είναι δίπλα σου άλλα δεν είναι. Είναι κάτι στιγμές που πονάς φοβερά και το λεξιλόγιο σου είναι τόσο φτωχό… ακριβώς εκείνες τις στιγμές θα ήθελες να πεις τόσα πολλά…

Περιμένοντας την αλλαγή του χρόνου όλα στο μυαλό σου είναι μπερδεμένα. Οι προσδοκίες σου οι ελπίδες σου κατά κερματίστηκαν κομματιάστηκαν σαν μικρά χαρτάκια που τα στροβιλίζει ο αέρας και εσύ τα κυνηγάς γιατί θέλεις να τα ενώσεις και να τα βάλεις σε μια τάξη. Θυμώνεις νιώθεις αδικημένος που σου στερούν την ελευθέρια σου για άλλη μια φορά. Νιώθεις σαν και αυτά τα αποδημητικά πουλιά που ξέμειναν δεν μπορέσαν να φύγουν και καλούνται να προσαρμοστούν σε ένα περιβάλλον που είναι σίγουρο ότι η επιβίωση τους είναι αμφίβολη.

Συνεχίζεις  να μιλάς με τους άλλους τους χαμογελάς αλλά οι σκέψεις σου χορεύουν στο δικό τους ρυθμό. Η λεπτή γραμμή που χωρίζει το παλιό με το νέο το γνωστό με το άγνωστο σε αποπροσανατολίζει. Θα ήθελα ένα μαγικό χέρι που θα με αγγίξει και θα καταφέρει να γαληνέψει αυτή την ανταριασμένη θάλασσα της ψυχής μου που η αμφιβολία, η ανασφάλεια και ο φόβος την χτυπούν σαν πελώρια αφρισμένα κύματα πάνω στα βράχια. 

Ακούω μια φωνή μέσα μου που φωνάζει μη κιοτεύεις δεν είναι πρώτη φορά που ο κόσμος δοκιμάζεται ακόμα και αν μπορούσες να αποδημήσεις σαν τα πουλιά ο εχθρός θα είναι πάλι μπροστά σου. Αγανακτώ… Μάλλον με ειρωνεύεσαι σκέφτηκα πως να αρχίσω να ελπίζω που εδώ και τρία χρόνια κάνω υπομονή και παλεύω μέσα σ ένα σκοτεινό τούνελ με εναλλασσόμενα συναισθήματα ελπίδας και φόβου. Είναι τρέλα να προχωρά η ζωή με ένα « Αμάν και ένα βοήθα Παναγιά μου κάθε μέρα». Να κατακλύζεσαι από κρούσματα… θανάτους …μοναξιά. Και η εβδομάδα ξεκινά με ένα ”ουφ, ότι οι ελπίδες μου διαψευστήκαν… 

 Φόβος και μαύρες σκέψεις με γονατίζουν, οι αντιστάσεις μειώνονται . Φόβος αυτό είναι το συναίσθημα που επικρατεί μέσα μας. Φόβος για την αβεβαιότητα. Φόβος για όσους αγαπάμε. Φόβος για το τι θα περιλαμβάνει το αύριο. Φόβος για το πως θα βγει το σήμερα. Και αυτό το άρωμα κρατάει.. Και κάθε πρωί μαζεύω τα κομμάτια μου και σκέφτομαι με όση δύναμη απομένει ότι πρέπει να είμαι η πηγή που ξεχειλίζει και όχι σαν τη γούρνα που έχει πάντα το ίδιο νερό. 

Περιμένοντας την αλλαγή του χρόνου ακούω μια φωνή Μέσα μου να λέει: “ Όσο πιο πολύ πλησιάζουμε το Θεό μέσα από την πίστη, τόσο πιο απλός γίνεται. Και όσο πιο απλός, τόσο πιο ισχυρή είναι η παρουσία του.

 Η ζωή πάντα περιμένει τις κρίσιμες καταστάσεις για να δείξει τη λαμπερή της πλευρά. 

Περιμένοντας την αλλαγή του χρόνου η ελπίδα ειναι  πιο δυνατή φωτίζει και τις πιο σκοτεινές γωνιές του μυαλού και σε προετοιμάζει για τις καινούργιες μάχες. . Κοίταξα από την μπαλκονόπορτα τον ουρανό… Ένα φωτεινό αστέρι μου έκλεισε τρυφερά το μάτι σαν να μου τραγουδούσε λέγοντας μου ότι ο καινούργιος χρόνος έρχεται με όμορφα δώρα. Και αυτό ήρθε να μου το επιβεβαίωση ένα σημάδι. Την ώρα που έκοβα τη βασιλόπιτα τα μάτια μου έπεσαν στο 2022 και συνειρμικά θυμήθηκα την περσινή βασιλόπιτα 2021 αυτό το "ΕΝΑ"  άστραψε σαν απειλητικό   στιλέτο . 

Με κάποιο μαγικό τρόπο η αισιοδοξία  ζέστανε τη ψυχή μου και σκέφτηκα ότι το γκρέμισμα τελείωσε και ο καινούργιος χρόνος έρχεται για να βάλουμε γερά θεμέλια για ένα φωτεινό οικοδόμημα. 

Εύχομαι σε όλους να έχουμε μια χρονιά που θα επαληθεύσει τις προσδοκίες μας  και η ζωή μας θα ξανά βρει το βηματισμό της σε πιο γερές βάσεις. 

Γράφει η Μυρτώ Πανθέου