Χρειάζεται θάρρος, φίλε μου, αυτή η κοινωνία και λίγο τρέλα
Χρειάζεται θάρρος, φίλε μου, αυτή η κοινωνία και λίγο τρέλα
Χρειάζεται θάρρος, φίλε μου, αυτή η κοινωνία για να την αντέξεις. Χρειάζεται θάρρος για να κατέβεις στα υπόγεια που δεν έχουν ωραία θέα και να ζητήσεις εξηγήσεις για την κατάντια αυτού του κόσμου. Χρειάζεται θάρρος και αυτός ο εκ γενετής τσαμπουκάς, για να περπατήσεις μέρα σε δύσβατες διαδρομές γεμάτες αγκάθια και εμπόδια. Χρειάζεται πολύ θάρρος και ολίγη τρέλα για να καταλάβεις και να αντιμετωπίσεις έναν κόσμο χωρίς φωνή, χωρίς όνειρα και χωρίς λογική.
Πρέπει να βρεις το θάρρος και την αυτοπεποίθηση να δημιουργήσεις εσωτερική θαλασσοταραχή και να καταφέρεις να κολυμπήσεις σε αχαρτογράφητα νερά. Πρέπει να έχεις αυτή την εσωτερική δύναμη να αντιμετωπίσεις το δαίμονα της μοναξιάς και να συμφιλιωθείς μαζί του – όσο είναι εφικτό. Πρέπει να μάθεις να φιλιώνεις με τη μοναξιά σου κάθε που γίνεται ανήμερο θηρίο και επιθυμεί να σε κατασπαράξει. Πρέπει να μάθεις να τη νικάς και να μην την τρέμεις, συνάνθρωπέ μου.
Χρειάζεται θάρρος να αναστηλώσεις και να προστατεύσεις το δικό σου μικρό βασίλειο που δεν περιβάλλεται από βασιλιάδες και αυλοκόλακες, αλλά από ανθρώπινες αδυναμίες και λάθη και ίσως κάποιες φορές από κακές επιλογές. Χρειάζεται θάρρος για να καταλάβεις την αδυναμία του διπλανού σου, την ανημποριά του και να γίνεις ο βράχος του και το στήριγμά του στη δύσκολη στιγμή του.
Να μπορέσεις να τον προστατεύσεις από τους εφιάλτες του και να κάψεις στην πυρά τη μοναξιά που του καίει τα σωθικά. Χρειάζεται θάρρος ακόμα και για να καταφέρεις να ηρεμήσεις αυτή την ταλαίπωρη ψυχή σου. Χρειάζεται να βρεις τη μαγεία των μυστικών σκέψεών σου και να τις μετατρέψεις σε έργα.
Κάποια ημέρα με ήρεμη και γαλήνια ψυχή και καρδιά θα πρέπει να προχωρήσεις μέσα σου σε κοσμογονικές αλλαγές που θα σε πάνε πολλά βήματα μπροστά. Θα πρέπει να μετατρέψεις την τρικυμία σε γαλήνη, την κακία σε καλοσύνη, το μίσος σε αγάπη, τον πόνο να καταφέρεις και να τον κάνεις χαρά και την αποτυχία να τη μετατρέψεις σε επιτυχία.
Κάποια μέρα θα γίνεις μέρος μια κοινωνίας που θα σταματήσει να ακούει κραυγές απελπισίας και θα πνίγεται από αγάπη και καλοσύνη. Μέχρι τότε να συνεχίσεις να προσπαθείς για μια κοινωνία καλύτερη και έναν κόσμο ομορφότερο.
Γράφει η Μαρύσα Παππά
Επιμέλεια κειμένου – Μυρτώ Πανθέου
Πηγή : metaximas.org
