Ξύπνα! Στο κράτος των τζιτζικιών, εσύ είσαι το μυρμήγκι

 Ξύπνα! Στο κράτος των τζιτζικιών, εσύ είσαι το μυρμήγκι

Δεν είναι αστείο πια… Δεν γελάει κανείς.

Ο Έλληνας έχασε το χιούμορ του. Το μεγαλύτερο όπλο του για να αντιμετωπίζει όλες τις δυσκολίες. Ο κόσμος πονάει, κρυώνει. Είναι ακόμα αποκλεισμένος. Ακόμη στο σκοτάδι.

Τέσσερις μέρες μετά τη χιονόπτωση…

Υπάρχει κόσμος, πολύς κόσμος που πέρασε και συνεχίζει να περνάει όλο αυτό χωρίς ρεύμα…

Χωρίς καν να έχει τη δυνατότητα όχι να ζεσταθεί αλλά απλά να ανάψει το φως.

Στην Ελλάδα της Ευρώπης, στην Ελλάδα των αιματηρών θυσιών για να μείνουμε Ευρωπαίοι, στην Ελλάδα που πλήρωσε και συνεχίζει να πληρώνει ακριβά το δικαίωμα να καμώνεται πως είναι … ευρωπαϊκό

Κράτος! Δεν είναι…

Πουθενά και σε κανέναν τομέα. Είμαστε ένα κράτος τζιτζικιών, στο οποίο εσύ, ναι εσύ, Έλληνα της διπλανής πόρτας είσαι το μυρμήγκι… Το μυρμήγκι για να τραγουδάνε 12 μήνες, 365 μέρες το χρόνο, 24 ώρες το 24ώρο, όλοι αυτοί που θα έπρεπε (και τώρα) να δουλεύουν για σένα. Που θα έπρεπε να σε σώσουν… Δεν θα σε σώσουν. Ποτέ.

Σώσου μόνος σου αν μπορείς. Γίνε Μπουρούσης ή το άλλο το παλικάρι που απεγκλώβισε μονάχος του με το αυτοκίνητο του 200 αυτοκίνητα… Πάρε το ρόλο του μυρμηγκιού απέναντι σε όλους αυτούς τους τζίτζικες που σε κυβερνούν και σώσε όσα περισσότερα μυρμήγκια μπορείς!

Στα δύσκολα άλλωστε, στις πυρκαγιές, στις πλημμύρες, στις χιονοθύελλες, παντού, το μόνο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλον… Και αποδεικνύεται ακόμη και σήμερα… Τέσσερις μέρες μετά… Που τόσος κόσμος, σχεδόν όλα τα Βόρεια Προάστια, είναι αποκλεισμένα και στο σκοτάδι… Και κανείς δεν ντρέπεται. Κανείς δεν νιώθει υπεύθυνος για αυτό. Κρύβεται ο ένας πίσω από τον άλλον.

Γιατί έτσι έχουν φτιάξει το… κράτος. Γιατί μόνο έτσι θα επιβιώσουν οι τζίτζικες εις βάρος των μυρμηγκιών. Χωρίς κανείς να ευθύνεται ! Χωρίς κανείς να έχει την ευθύνη έστω της απόφασης… Χωρίς κανείς να παίρνει μια απόφαση! Κανείς…

Ούτε καν να κλείσουν έναν αποκλεισμένο δρόμο- ναι ο ακριβότερος, ο πιο… σύγχρονος της χώρας- και να μην μπαίνει μέσα ο κοσμάκης…

Για ώρες ολόκληρες οδηγούσαν τον κόσμο στον αποκλεισμό και δεν είχε κανείς τα κότσια να πάρει μια απόφαση να μην μπαίνει άλλος κόσμος μέσα… Τζιτζίκια… Που σώζονται από το αιώνιο καλοκαίρι στο μυαλό του Έλληνα και τη λήθη του. Από μια θεσούλα στο Δημόσιο και ένα ρουσφέτι.

Από την απόλυτη υπευθυνότητα που δείχνουν στο να βρουν τρόπους να είναι απολύτως ανεύθυνοι σε ό,τι συμβεί… Και από τον Έλληνα που όταν φτάσει η ώρα της κάλπης θα ξεχάσει ότι πνίγηκε, κάηκε, εγκλωβίστηκε και έμεινε μέρες ολόκληρες χωρίς τα βασικά…

Μυρμήγκια με αμνησία, σε ένα κράτος τζιτζικιών… Καμία ελπίδα.

Γράφει ο   Νίκος Συρίγος

 Επιμέλεια κειμένου – Μυρτώ Πανθέου

Πηγή :  newsbomb.gr