Αν δεν μιλήσεις δεν θα ακουστείς

Αν δεν μιλήσεις δεν θα ακουστείς

 Είναι ο χρόνος που δυναμώνει τις σιωπές ή εκείνη η νεκρική άρνηση να αφήσεις το χέρι σου από το ό,τι σε πονά. Να πεις συγγνώμη, να πεις είμαι άνθρωπος, να αντέξεις την αλήθεια σου ετούτη. Να δεχθείς ότι κάνεις λάθη.

Ομολογείς την αλήθεια στον αέρα, την ακούει η ψυχή αμυδρά θυμάται το λάθος, πιότερο ακούει τη συγχώρεση πλάι στη συγγνώμη…

Εσύ κωφεύεις… Βουβός μουδιασμένος. Μόνο η ψυχή σου ακούει, είσαι μαζί της; Εσύ η φωνή, εσύ η σιωπή. Εσύ ο κριτής εσύ κι ο κρινόμενος. Αν δεν μιλήσεις δεν θα ακουστείς. Μίλα!

Ο κόσμος μόνο να κατηγορεί ξέρει ή τελικά, μόνο αυτό μπορεί. Ντρέπεται να ζητήσει συγγνώμη μήπως και φανεί αδύναμος, μήπως φανεί ότι κάνει λάθη. Γίνεσαι “κόσμος” κι εσύ κάτι στιγμές, εκείνες που σε κάνουν να νιώθεις πιο πολύ μόνος. Δεν ξεχωρίζεις ούτε τη σκιά σου. Λάθη και σωστά γίνονται ένα και πληγώνεις ό,τι αγαπάς πιο πολύ.

Αναζητάς τα πατήματα. Βήματα που σε οδηγούν στην απόλυτη σύνδεση με την αλήθεια κι εκείνον το Θεό που δεν τιμωρεί, μόνο αγκαλιάζει τον δυνατό που θα της δώσει την αξία της. Ζήτα συγγνώμη πρώτα σε εσένα που αφήνεσαι σε ετούτη τη δίνη. Πέφτεις στο λάθος και κολυμπάς όσο βαθιά αντέχεις τον πόνο.

Αν δεν μιλήσεις δεν θα ακουστείς. Μίλα!

Ζήτα συγγνώμη! Συγχώρεσε!

Ποιος είναι εκείνος που κατάφερε να μην πληγώσει, να μην πληγωθεί; Δεν είσαι μόνος, στάσου πλάι σε εκείνον που το αναγνωρίζει, κρατήσου γερά. Πάλης ιδρώτας τα δάκρυά σου τρέχουν να ξεδιψάσουν τους αλάνθαστους, τους εγωιστές, εκείνους που τρέφονται από τον πόνο. Θηρία ψυχικής απουσίας, κενό που ούτε η αγάπη γεμίζει.

Σβήσε αυτές τις ψευδαισθήσεις! Κράτα σφιχτά μόνο εκείνον που σε παρακαλεί να προχωρήσεις. Εκείνον που μόνο αγαπά! Εκείνον που ακούει πρώτα την ψυχή του, την αλήθεια, τη συγγνώμη σου.

Η ζωή το μόνο που θέλει είναι να προχωράς και να συγχωρείς. Να προχωράς, να μην μένεις πίσω, ακόμη κι όταν δεν μπορείς! Βημάτισε έστω κι αργά, η λύση θα βρει εσένα.

Αν δεν μιλήσεις δεν θα ακουστείς. Μίλα!

Ζήτα συγγνώμη! Συγχώρεσε!

Γράφει η  Ρίνα Σερέτη

Επιμέλεια κειμένου: Μαρισώ Υψηλάντη
Πηγή : skepseisselogia.gr