Το σύνδρομο του «ευεργετηθέντος αχάριστου». Όσο πιο πολύ βοηθάς κάποιον τόσο πιο πιθανό είναι να τον βρεις απέναντί σου…

Γιατί συχνά ξεχνάμε στα εύκολα ποιος μας στήριξε στα δύσκολα. Γιατί συχνά στηρίζουμε κάποιον μόνο και μόνο για το συμφέρον μας.

Το σύνδρομο του ευεργετηθέντος αχάριστου… Όσο πιο πολύ βοηθάς κάποιον τόσο πιο πιθανό είναι να τον βρεις απέναντί σου.

Γιατί συχνά ξεχνάμε στα εύκολα ποιος μας στήριξε στα δύσκολα. Γιατί συχνά στηρίζουμε κάποιον μόνο και μόνο για το συμφέρον μας.

Γιατί συχνά βοηθάμε και η αναμονή της ανταπόδοσης γίνεται εμμονή μας.

Οπότε η ευθύνη της αχαριστίας ανήκει και στους δυο. Και στον ευεργέτη και στον ευεργετηθέντα.

Παρατήρησέ το όλο αυτό που συμβαίνει και δες τι χρειάστηκε να μάθεις.

Και αν είσαι στη θέση του ευεργέτη, θα καταλάβεις ότι ευεργέτες δεν υπάρχουν χωρίς εσωτερική εξέλιξη.

Και αν είσαι στη θέση του ευεργετηθέντος, θα καταλάβεις γιατί θα γίνεις ευεργέτης κάποιου άλλου προσώπου, που θα σου αποδώσει τα δέοντα για να έρθεις στα ίσα σου.

Η μοναδική μου περιουσία είναι οι φίλοι μου. Φίλους μου θεωρώ και τους συγγενείς μου, τα παιδιά μου, τους συνεργάτες μου.

Όταν από τον φίλο σου εκμαιεύεις τον καλύτερό του εαυτό, τότε είσαι ευλογημένος, γιατί είδες μέσα του τον δικό σου καλύτερο εαυτό.

Δεν με αφορούν οι συμπεριφορές που βγάζουν οι φίλοι μου σε κάποιον τρίτο, γιατί την ευθύνη την έχουν οι τρίτοι. Όπως και αντίστροφα.

Εμένα με ενδιαφέρει η συμπεριφορά τους προς εμένα. Και όταν δεν με ικανοποιεί, ψάχνω να βρω τι λάθος συμπεριφορά έχω εγώ και πώς να την αλλάξω ή τι έχω να μάθω από αυτό.

Κι αν αυτό που χρειάζεται να μάθω είναι ακόμα και το να αγνοήσω κάποιους που θεωρούσα φίλους. Ό,τι δίνεις σε φίλο σαν φίλος, ανιδιοτελώς, με αγάπη, είναι μια κατάθεση στην τράπεζα της αφθονίας με πολλαπλάσιο επιτόκιο.

Με αγαπώ πολύ μέσα από την αμύθητη φιλική περιουσία που μου προσφέρεται!

Ο χειρότερος σύμβουλος είναι οι σκέψεις μας.

Το μεγαλύτερο λάθος που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου είναι να μη μοιράζεσαι τις σκέψεις σου.

Να ακούσεις και κάτι άλλο πέρα από το ανασφαλές «εγώ» σου.

Η μια σκέψη φέρνει την άλλη και πλάθεις ιστορίες στο μυαλό σου, που κάθε σου αρρωστημένη σκέψη τις επιβεβαιώνει και τις κάνει υπέρογκες.

Και νομίζεις πως η φούσκα των ψευδαισθήσεών σου δεν θα σπάσει ποτέ.

Όλες οι σκέψεις σου εξαρτώνται από το υποσυνείδητό σου, που φαντάζεται ανεμόμυλους.

Το σύμπαν σου έχει στείλει γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο αμέτρητους καθρέφτες.

Συγγενείς, φίλους, άγνωστους, για να μοιραστείς μαζί τους σκέψεις και συμπεριφορές και να επαναπροσδιορίζεσαι κάθε στιγμή.

Εσύ όμως επιλέγεις να παίζεις κρυφτό. Μόνο μαζί σου! Μα δεν σε βρίσκεις ποτέ!

ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΙΔΑΝΙΚΟ ΤΩΡΑ!

Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο “Το Ημερολόγιο ενός Πρίγκιπα” του Ερωτόκριτου Κυμιωνή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα

Πηγή : filoitexnisfilosofias.com