Να γύριζα πίσω το χρόνο, να ήμουν και πάλι παιδί.
Αν μπορούσα να ταξιδέψω πίσω στο χρόνο θα επέστρεφα στα παιδικά μου χρόνια. Εκεί όπου κατέθεσα την αγνότητα της ψυχής μου. Σε εκείνα τα μέρ...
Αν μπορούσα να ταξιδέψω πίσω στο χρόνο θα επέστρεφα στα παιδικά μου χρόνια.
Εκεί όπου κατέθεσα την αγνότητα της ψυχής μου. Σε εκείνα τα μέρη που εγκατέλειψα την καθαρότητα της ύπαρξης μου. Που άφηνα την ξεγνοιασιά μου να γυρνάει ξυπόλητη στα δρομάκια της γειτονιάς μου. Εκεί που δημιούργησα τις πιο υπέροχες αναμνήσεις. Θα επέστρεφα πίσω εκεί που άφησα την αφέλεια και την παιδικότητα μου.
Και θα επέλεγα την άγνοια που είχα από τη σοφία που απόκτησα μεγαλώνοντας. Την ανωριμότητά μου από την ώριμη σκέψη που έχω τώρα. Την απερισκεψία μου απο τους προβλήματα και τους καθημερινούς μου προβληματισμούς. Το ρίσκο που έπαιρνα και τον κίνδυνο που δεν υπολόγιζα από την δειλία και τις αμφιβολίες που με ταλαντεύουν. Τα αγνά και καθάρια συναισθήματα μου από την υποκρισία και το ψέμα της σύγχρονης κοινωνίας. Θα διάλεγα την ανιδιοτελή παιδική φιλία από τις σχέσεις σκοπιμοτήτων που επικρατούν σήμερα. Την απλότητα και την ειλικρίνεια μου από τον φόβο της απόρριψης και της άρνησης που εξαναγκάζει τις σιωπές μου.
Αν μπορούσα, θα γινόμουνα πάλι το μικρό παιδί με τα μεγάλα όνειρα. Εκείνο το πιτσιρίκι που οραματιζότανε να αλλάξει τον κόσμο. Που με το μικρό του μυαλό θεωρούσε ότι θα γίνει μεγάλος και τρανός. Που η επιθυμία του για παιχνίδι, ήταν μεγαλύτερη απο την δίψα του για μάθηση. Η περιέργεια του το παρακινούσε σε σκανδαλιές. Η απλότητα του υπερνικούσε την φιλαρέσκεια του. Και θα ξανάκουγά πάλι τις ίδιες ξέγνοιαστες χαρούμενες φωνές. Τα ίδια τρανταχτά γέλια απο τις πλάκες με τους φίλους .
Θα γύριζα πίσω σε εκείνη την όμορφη εποχή που όλη μου η ύπαρξη περιστρεφόταν γύρω απο την παιδική μου αθωότητα. Πριν προλάβει να με αρπάξει στα γρανάζια της μηχανής του αυτός ο κόσμος. Πριν με παρασύρει στο ρεύμα της ο ρυθμός της καταναλωτικής μας κοινωνίας. Πολύ πριν διαμορφώσουν οι εμπειρίες μου τον τρόπο σκέψης μου. Τότε που τα μίση και οι κακίες δεν είχαν θέση στην ζωή μου. Όταν οι μαθηματικές εξισώσεις ήταν οι μόνοι αριθμοί που με απασχολούσαν. Σε εκείνα τα χρόνια που η αυθεντικότητα του χαρακτήρα μου δεν είχε αλλοιωθεί απο την μισαλλοδοξία και την φιλοδοξία της ενηλικίωσης. Τότε που δεν ντρεπόμουν για την εμφάνιση μου. Δεν είχα ανασφάλειες για την προσωπικότητα μου. Δεν με αφορούσαν τα θέματα των ενηλίκων και δεν με επηρέαζαν οι απόψεις τους.
Και θα τα ξαναζούσα όλα απο την αρχή. Θα τριγύριζα με βρώμικα ρούχα στις αλάνες. Θα έπαιζα τυφλόμυγα μέχρι αργά χάνοντας την αίσθηση του χρόνου. Θα έτρεχα πάλι να κρυφτώ στα ίδια μέρη με κομμένη την ανάσα απο φόβο μην με βρούν. Θα αλώνιζα στις πλατείες και στους δρόμους σκάρωνοντας τις ίδιες σκανταλιές. Και μετά θα χανόμουν τρέχοντας πριν προλάβουν να με λυνσάρουν. Θα τριγυρνούσα ώρες ατελείωτες με το ποδήλατο μου αλητεύοντας. Θα έπαιζα ποδόσφαιρο μέχρι το βράδυ κυνηγώντας μία μπάλα. Θα σεργιάνιζα μέχρι αργά στους παιχνιδότοπους και στα πάρκα όπως τότε. Θα θύμωνα με τα ίδια αστεία πράγματα και θα γελούσα με τις ίδιες χαζές ατάκες απο τους φίλους μου βγαλμένες απο την παιδική μας αθωότητα. Θα παρίστανα τον ατρόμητο σε ότι με φόβιζε κρύβοντας το χτυποκάρδι μου κάτω απο την ψευτοπαληκαριά μου. Θα έκανα τις ίδιες αταξίες υπομένοντας καρτερικά τις κατσάδες απο την μαμά. Κοιτώντας το πάτωμα μπροστά στις θυμωμένες επιπλήξεις του μπαμπά.
Δε θα βιαζόμουν τόσο να μεγαλώσω. Θα απολάμβανα πιο πολύ το καλοκαίρι. Θα διασκέδαζα περισσότερο τις διακοπές. Θα ευχαριστιόμουν πιο πολύ τις εκδρομές και τα ταξίδια. Θα ξόδευα πιο πολύ χρόνο στο παιχνίδι και λιγότερο στη μελέτη. Θα αλήτευα περισσότερες ώρες και θα κοιμόμουν λιγότερες. Θα σεργιάνιζα σε άλλες γειτονιές ανακαλύπτοντας καινούρια μέρη. Και θα επέλεγα να με συντροφεύει για πάντα το καθάριο της παιδικής μου ψυχής και η αγνότητα εκείνων των χρόνων.
Θα γύριζα πίσω να χωθώ στην αγκαλιά της μαμάς μου σε κάθε δυσκολία. Να χάνομαι στα χάδια της σε κάθε απογοήτευση μου. Να μου απαλύνει τις ματωμένες πληγές μου απο το παιχνίδι με την φροντίδα της. Να με πνίγει με τα φιλιά της σε κάθε μου κλάμα. Θα κρατούσα σφικτά το χέρι του μπαμπά μου για να νιώθω ασφάλεια. Να αισθάνομαι όπως τότε, ότι με τη δύναμη της αγάπης τους μπορώ να κατακτήσω τον κόσμο.
