Μια φορά και έναν καιρό
Όλοι θυμόμαστε κατά την παιδική μας ηλικία διαφόρων ειδών παραμύθια. Όλων ο εγκέφαλος έχει σφυροκοπηθεί κατά κάποιο τρόπο με ιδέες προερχό...
Όλοι θυμόμαστε κατά την παιδική μας ηλικία διαφόρων ειδών παραμύθια. Όλων ο εγκέφαλος έχει σφυροκοπηθεί κατά κάποιο τρόπο με ιδέες προερχόμενες είτε από κλασικές ιστορίες είτε από ταινίες της disney είτε από οτιδήποτε άλλο. Τα κοριτσάκια συνήθισαν να ταυτίζονται με τις πριγκίπισσες των παραμυθιών και να περιμένουν τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο έτσι ώστε να ζήσουν τον απόλυτο έρωτα. Τα αγοράκια από την άλλη, παρίσταναν από μικρά τους γενναίους , έτοιμα να «παλέψουν» σε κάθε περίπτωση για να δείξουν αυτή τη γενναιότητα και φοβούμενα να δείξουν την παραμικρή ευαισθησία.
Καθώς όμως μεγαλώνουμε και φεύγουμε από τον παραδεισένιο κόσμο της παιδικής αφέλειας ,συνειδητοποιούμε πως έχουν τα πράγματα. Το μεγάλο «μπαμ» συμβαίνει συνήθως κατά την διάρκεια της εφηβείας όπου οι πρώτες ερωτικές απογοητεύσεις κάνουν την εμφάνισή τους. Κλάματα, θυμός και αντίδραση έρχονται ως αποτέλεσμα του ότι τα παιδικά όνειρα δυστυχώς δεν βγαίνουν αληθινά.
Να που όμως, παρά τα παραπάνω, όλες αυτές οι οι αντιλήψεις που έχουν τη βάση τους στα παιδικά χρόνια των ατόμων συνεχίζουν να υπάρχουν και στην ενήλικη ζωή. Όλος ο κόσμος αναζητά τον τέλειο σύντροφο, τον σύντροφο που δεν έχει ελαττώματα, τον σύντροφο που θα τους κάνει να χάσουν το μυαλό τους. Οι γυναίκες ακόμα και όταν μεγαλώνουν και καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, δε παύουν να ψάχνουν την αγάπη που ονειρεύονταν από μικρές, τον μοναδικό αυτό άντρα που δε θα έχει το παραμικρό ψεγάδι και που θα τους κάνει να περάσουν μαγικά.
Ω κόσμε, μάθε επιτέλους πως η ζωή δεν είναι παραμύθι. Δε θέλω να γίνω πεζή και να αναιρέσω ολοκληρωτικά τη ρομαντική πλευρά των πραγμάτων. Φυσικά και υπάρχει και σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα. Αλλά καλώς ή κακώς, στις σημερινές μέρες, οι άνθρωποι χρειάζονται φιλτράρισμα. Ο πρώτος άνθρωπος που θα γνωρίσουμε και που θα φανούν όλα τέλεια στην αρχή μαζί του, δεν είναι απαραίτητα ο «άνθρωπός» μας. Όλα τα άτομα με τα οποία αναπτύσσουμε σχέσεις έχουν ελαττώματα και δε πρόκειται να ανακαλύψουμε κάποιον ξαφνικά χωρίς κανένα.
Πιθανόν είναι στη φύση του ανθρώπου να αναζητά την τέλεια συντροφικότητα. Να αναζητά τον έρωτα που θα δώσει ένα παραπάνω νόημα στη ζωή του. Αυτός είναι και ο λόγος που απογοητευόμαστε τόσο συχνά από τέτοιου είδους συμβάντα. Συχνά έχουμε προσδοκίες οι οποίες έχουν δημιουργηθεί από παιχνίδια του μυαλού και δεν ανταποκρίνονται πολλές φορές στην πραγματικότητα. Για αυτό και πρέπει να δίνεται χρόνος σε τέτοιου είδους υποθέσεις. Χρόνος έτσι ώστε να καταλάβουμε αν το άτομο απέναντί μας είναι όντως αυτό που νομίζουμε ότι είναι.
Συνεπώς, σταμάτα να κυνηγάς τον έρωτα. Γέμισε τη ζωή σου με άλλου είδους πράγματα. Πέρνα καλά με τους φίλους σου, ολοκληρώσου μέσω της δουλειάς σου και εκτονώσου με δραστηριότητες του γούστου σου. Και ο έρωτας θα έρθει. Στην ώρα του, με τα δικά του ψεγάδια.
Πηγή : yolo.gr
