Nα προσέχεις τις μάχες που δίνεις όταν αποδέκτης είναι η ψυχή σου

Κι έρχεται και η στιγμή που τις διαλέγεις τις μάχες σου.
Είναι οι μάχες σου που πια είναι πολύτιμες και το αντίτιμό τους πληρώνεται από την ψυχή κατευθείαν.
Είναι οι μάχες που τα πολεμοφόδια για να αντέξεις βγαίνουν από μέσα σου και δεν αναπληρώνονται ποτέ. γι’αυτό και δεν τις χαλαλίζεις, δεν τις χαραμίζεις τις δυνάμεις σου, τις αντοχές σου, την ηρεμία σου και την γαλήνη σου σε όποιον τύχει.

Ότι πληρώνεις με ψυχή ξέρεις πως είναι ακριβό και σπάνιο.
Κι έτσι σε θωρακίζεις. Φτιάχνεις ένα τείχος και δεν αφήνεις να σε αγγίζει ο οποιοσδήποτε. Φτιάχνεις ένα τείχος για να κρατάς απ’ έξω όλους εκείνους τους περαστικούς που θυμούνται το μονοπάτι σου όταν θέλουν κάτι από εσένα.
Ένα τείχος που κρατά απ’ έξω όλους εκείνους που δεν ξέρουν τι θέλουν από τον εαυτό τους αλλά ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν από εσένα. Μόνο που δεν σε ρώτησαν αν εσύ είσαι διατεθειμένος να τους το δώσεις. Και φυσικά δεν ρώτησαν τον εαυτό τους αν τους αξίζει αυτό που σου ζητάνε.

Κι είσαι κι εσύ από την άλλη μεριά του τείχους, που πια, ανήκεις στον εαυτό σου και μπορείς να σε ορίζεις. Ορίζεις το θυμό, τις ανάγκες, τις μάχες και δεν τις χαρίζεις. Ορίζεις τα θέλω σου
Τι νόημα έχει μια μάχη που κέρδισες την στιγμή που έχεις χάσει από μέσα σου τα πάντα και άδειασες.
Αν το τέλος της μάχης σε βρίσκει άδειο. Κενό. Στραγγισμένο από κουράγιο και δύναμη.
Ποιος ορίζει αυτό το νόημα; Ποια είναι η στιγμή που ορίζει την νίκη και την ήττα;
Ποια είναι η στιγμή που έχεις κερδίσει;
Τι ορίζει την νίκη;

Ο εγωισμός σου που φούσκωσε γιατί είναι μεγαλύτερος από τον άλλο;
Μετρήθηκε ποιο βαρύς από του άλλου; Και;
Αν στο ενδιάμεσο έχεις χάσει ανθρώπους, στιγμές, φίλους;
Πόσες στιγμές χαράμισες για να κερδίσεις έναν πόλεμο;
Πόσες στιγμές έδωσες αντάλλαγμα για να κερδίσεις έναν πόλεμο;
Μια στιγμή γέλιου και δυο χαράς;;

Δυο – τρεις γαλήνης και άλλες τρεις – τέσσερις χαλαρές σε μια θάλασσα με φίλους για να κερδίσεις τι;
Κι ο πόλεμος που κέρδισες τι σου έδωσε;
Τη χαρά να πονέσεις τον άλλο; Την ικανοποίηση να τον έχεις ταπεινώσει; Την ματαιοδοξία να έχεις γίνει εσύ ο τιμωρός της ζωής;

Αν δεν μπορείς να χαρίσεις χαμόγελο, αν δεν μπορείς να τους πεις ένα αληθινό σ’ αγαπώ, αν δεν μπορείς να τους δώσεις ένα αληθινό χάδι, τότε απλά τράβα παρακάτω και κράτα τις δυνάμεις σου για τις πραγματικές μάχες της ζωής.

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

 Επιμέλεια κειμένου: Μυρτώ Πανθέου

Πηγή : loveletters.gr