Στην ισορροπία… εκεί θα με βρεις!

Βγήκες σεργιάνι. Τα βήματά σου γοργά ακολουθούν τη φωνή της ψυχής σου. Η ώρα της επιλογής έφτασε. Πιστά και με ευλάβεια αποφάσισες....

Βγήκες σεργιάνι. Τα βήματά σου γοργά ακολουθούν τη φωνή της ψυχής σου. Η ώρα της επιλογής έφτασε. Πιστά και με ευλάβεια αποφάσισες.

Ό,τι δεν σου ταιριάζει, δε το θέλεις στη ζωή σου. Ό,τι σε εμποδίζει, απλά το υπερπηδάς. Ό,τι σου αφαιρεί από τη χαρά σου, το αφαιρείς από τη ζωή σου. Ό,τι σε παραμυθιάζει, τραβάς την κουρτίνα και βλέπεις την πραγματικότητα.

Έφτασαν λίγες μόνο ημέρες διακοπών για να δεις. Δεν θέλεις να ζεις άλλο έτσι. Πώς; Παρά φύση. Ναι, παρά φύση. Ανάποδα, αντίστροφα, καταστροφικά, ενάντια στη φύση.

Χρόνια ολόκληρα να σε έχουν πείσει ότι έτσι είναι τα πράγματα. Έτσι κινούνται οι περισσότεροι σ’ αυτή την εποχή. Γρήγορα, βιαστικά, μηχανικά, ρομποτικά. Ζουν για λίγες στιγμές διακοπών που μέχρι να χαλαρώσουν, ξαναγυρίζουν στην τρέλα της «ζωής».

Άνθρωποι εγκλωβισμένοι σε ζωές τυποποιημένες, ποσοτικές, με σημαία μια γκρίνια, μια μιζέρια. Ανικανοποίητο παντού. Ίνας συνεχής αγώνας χωρίς στόχο, χωρίς προορισμό.

Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να το καταλάβεις. Απλά ρίξε μια ματιά γύρω σου και πες μου τι βλέπεις. Βλέπεις χαρά; Βλέπεις ανθρώπους με φωτεινό βλέμμα; Βλέπεις συμπόνοια; Βλέπεις αγνότητα, καθαρότητα, ηθική, ισορροπία;

Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν τη ζωή τους με ένταση και αυτό το αποκαλούν ζωή. Δεν ξέρουν κάτι άλλο. Ένταση στις προσωπικές τους σχέσεις, ένταση στις επαγγελματικές τους σχέσεις, ένταση.

Αγαπημένες φράσεις της εποχής; «Τρέχω να προλάβω», «Δεν προλαβαίνω». Κυνηγούν την καθημερινότητα και τρέχουν για να προλάβουν. Συνεχώς για να προλάβουν ακόμα και τα πράγματα που τους ευχαριστούν. Αλήθεια, πόση χαρά νιώθεις μέσα στην ημέρα σου; Πόση;

Zούμε σε μια παλαβή εντελώς εποχή που μας έχει ορίσει και προκαθορίσει την πορεία μας από τότε που γεννιόμαστε μέχρι την ημέρα που πεθαίνουμε. Πόσοι νομίζεις ότι ξέφυγαν από αυτό; Πόσοι; Tυποποιημένες, βολεμένες ζωές με καλογυαλισμένες ταμπέλες για να τις βλέπουμε και να καμαρώνουμε ότι καταφέραμε να ενταχθούμε σε ένα κοινωνικό σύνολο που στην κυριολεξία για αντάλλαγμα σου ζητά τον κόπο, τον ιδρώτα σου, το αίμα σου, την υγεία σου, ψυχική και σωματική.

Και σε ρωτάω. Αξίζει; Όταν τα βάζεις στη ζυγαριά, αξίζει; Πόσα δίνεις και πόσα σου παίρνει; Είσαι σε μια δουλειά ή σε μια σχέση που δεν αντέχεις, που πιέζεσαι, που ανακάλυψες ότι είναι μακριά από αυτό που εσύ θέλεις κι όμως παραμένεις εκεί, γιατί λες ότι δε μπορείς να κάνεις αλλιώς.

Παραμένεις και υπομένεις χωρίς σθένος, χωρίς δύναμη να αλλάξεις ή να αποδεχτείς ότι δεν σου αρέσει. Σκέψου σε παρακαλώ για μια στιγμή. Αξίζει όλο αυτό; Αξίζει να χάνεις την ηρεμία της ψυχής σου κάθε μέρα;

Όχι, δεν θα πάρω, ευχαριστώ. Δεν μπορώ να υπάρξω μέσα στην ένταση και στην ανισορροπία, άνοιξα πανιά στην ελευθερία. Μην κάνεις τον κόπο να με ψάξεις πουθενά αλλού. Στην ισορροπία, εκεί θα με βρεις