-Μόνος στο σπίτι- (σκέψεις για μένα και για μας)

Η αίσθηση ότι εκεί που περπατάς ανυποψίαστος σού έρχεται μια μπάλα του μπάσκετ στο κεφάλι. Κι ύστερα βρίσκεσαι να παίζεις σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας κομπάρσος ανάμεσα σε εκατομμύρια κομπάρσους. Ξαφνικά αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα που δεν έχει ούτε ασφάλεια, ούτε βεβαιότητα, αντιμέτωποι με μια ακραία κατάσταση που απειλεί τη ζωή μας. Μπορεί να στεναχωριόμαστε που δεν ζούμε σε καλύτερους καιρούς αλλά κανείς μας δεν ξεφεύγει από το παρόν.
 

Πώς θα διατηρήσω την ανθρωπιά μου στη μέση μιας φουρτουνιασμένης θάλασσας; Σε τι γερό μπορώ να κρατηθώ; Πώς θα διαφυλάξω το σώμα, την ψυχή, την υγεία, τα συναισθήματά μου;
 

Μέσα στη γενικευμένη αναταραχή, το φόβο, την αγωνία, τις θεωρίες συνομωσιών, τα fake news, τις φήμες και την παράνοια καλούμαστε να αναζητήσουμε τη δύναμη, την αντοχή και την ελπίδα έξω από τα όρια του υλικού κόσμου. Χρειάζεται να ορίσει ο καθένας μας εκ νέου τις προτεραιότητές του, να εκφράσει τις επιθυμίες του κι αυτό που χρειάζεται, ό,τι του είναι αληθινό και πραγματικά χρήσιμο.
 

Είναι μια περίοδος που μας αναγκάζει να σκεφτούμε και να εκτιμήσουμε ξανά τις Αξίες- -αγάπη, συνεργασία, φιλία, σεβασμός, δημιουργία, κοινωνική συνείδηση, ελευθερία- που κακοποιημένες έχουν χάσει κάθε νόημα φτάνοντας στο σημείο να τις περιφρονούμε. Τώρα σε αυτή τη δύσκολη στροφή χρειάζεται να συλλογιστούμε τι μας κάνει να σηκωνόμαστε κάθε πρωί από το κρεβάτι μας.  Ναι, είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές και τις αποφάσεις μας. Αν αποποιηθούμε την ευθύνη δεν ενηλικιωνόμαστε παραμένοντας συνεχώς σε κατάσταση παιδισμού. Να θυμόμαστε επίσης ότι κάθε φορά που γινόμαστε μάζα και όχλος ξεφορτωνόμαστε την ατομική ευθύνη.

Τώρα που το προσωπικό γίνεται κοινωνικό και το κοινωνικό προσωπικό χρειαζόμαστε τη συλλογική αλληλοβοήθεια- επηρεάζουμε και επηρεαζόμαστε, ο αντίκτυπος του ενός στον άλλο ποτέ πριν  δεν ήταν τόσο προφανής όσο τώρα: έχω την ευθύνη σου έχεις την ευθύνη μου. Ενδυναμώνουμε και προστατεύουμε ο ένας τον άλλο. Ο κοινός κίνδυνος, η κοινή μοίρα χρειάζεται να μας συσπειρώσουν, να ενισχύσουν την αλληλεγγύη, να στερεώσουν τους συναισθηματικούς δεσμούς- αυτή η εποχή είναι το μεγάλο στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε αλλιώς χαθήκαμε

Ας βάλουμε τη λογική μας στην υπηρεσία της αγάπης: γι αυτό το σκοπό μας δόθηκε.
 

Υ.Γ.
Κάθε στιγμή ξαναρχίζουμε να ζούμε

 

Γράφει ο Γιώργος Πανόπουλος

: