Όταν δεν γνωρίζεις την αξία σου, κάνεις πάντα κακές επιλογές

«Πέρασα τόσα χρόνια περπατώντας στα καρφιά… χωρίς να κάνω ή να πω ποτέ το σωστό. Μια μέρα αποφάσισα ότι είχα περάσει αρκετά και σκόνταψα πάνω τους. Αυτά τα καρφιά με έκοψαν βαθιά καθώς έφευγα, αλλά ήταν ο πιο όμορφος πόνος που ένιωσα ποτέ.»

Για πάρα πολύ καιρό, φοβάσαι τι λες, πώς πράττεις και το ποιος είσαι. Κάπου στο ταξίδι σου, έχεις διαμορφώσει την άποψη ότι ο εαυτός σου δεν έχει σημασία και ότι ενοχλείς. Κάτι σου συνέβη που σε έκανε να πιστεύεις ότι δεν αξίζεις.

Ίσως ήταν λόγω κάποιας κακοποίησης ή προσβολής. Ίσως ήταν ντροπή και ενοχή. Ανεξάρτητα από το τι προκάλεσε αυτή την πεποίθηση, είναι χαραγμένο τόσο βαθιά στον πυρήνα σου ώστε έχεις γίνει απελπισμένος. Απεγνωσμένα θέλεις να διατηρήσεις την γαλήνη, να αρέσεις στους άλλους, να κάνεις όλους τους άλλους καλά. Όλους τους υπόλοιπους εκτός από εσένα.

Όταν δεν γνωρίζεις την αξία σου, κάνεις κακές επιλογές. Αναπτύσσεις σχέσεις με ανθρώπους που πραγματικά δεν έχουν θέση στη ζωή σου. Άνθρωποι που θα πάρουν αυτή την λίγη αγάπη για τον εαυτό σου που σου έχει απομείνει. Επιλέγεις αυτούς.

Το ότι σε χρειάζονται σε κάνει να αισθάνεσαι ξεχωριστός και ξαφνικά, έχεις σημασία! Ακριβώς έτσι, κάποιος έρχεται και παίρνει ό, τι μπορείς να δώσεις, και το χαρίζεις με χαρά επειδή τώρα σημαίνεις κάτι για κάποιον. Παίρνει και παίρνει μέχρις ότου δεν έχεις τίποτα άλλο να δώσεις.

Και πριν το καταλάβεις, βρίσκεις τον εαυτό σου να περπατά πάλι στα καρφιά. Να μην δραματοποιείς τις καταστάσεις. Να μην στεναχωρείς κανέναν αλλιώς θα σε αφήσει. Βαδίζεις σε σπασμένα γυαλιά ενώ προσεύχεσαι να μην κοπείς πολύ.

Αυτός δεν είναι τρόπος για να ζεις

Αξίζεις κάποιον που να σου δίνει και αυτός. Αξίζεις να νιώθεις άνετα να είσαι ο εαυτός σου, χωρίς να απολογείσαι. Αν κάτι σε ενοχλεί, αξίζεις να μιλήσεις. Πες τι σκέφτεσαι.

Αξίζεις να ακουστείς. Αξίζεις να αναπνεύσεις ξανά. Μια μέρα, όταν συνειδητοποιήσεις την αξία σου και δεν θα αφήνεις πια άλλους να ελέγχουν την γαλήνη σου, θα παρατηρήσεις ότι οι ώμοι σου δεν είναι πλέον κυρτοί. Θα παρατηρήσεις ότι το σώμα σου δεν βρίσκεται σε ένταση και ότι δεν έχεις ταχυκαρδίες.

Η πλάτη σου δεν θα βρίσκεται σε ένταση ούτε θα είναι πιασμένη. Θα κάθεσαι στο σπίτι τη νύχτα και θα χαμογελάς γιατί όλα είναι καλά στον κόσμο και δεν υπάρχει κανένας εκεί που θα σε κρίνει, που θα σε καταδικάσει ή που θα σε υποτιμήσει. Θα αισθάνεσαι ασφαλής μέσα στον χώρο σου.

Έχεις την ελευθερία να είσαι αυτός ακριβώς που είσαι. Βρες τον εαυτό σου και να είσαι ο εαυτός σου. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να έχεις κάθε μέρα στρες, άγχος και νευρικότητα. Αξίζεις να είσαι ικανοποιημένος, τόσο ελαφρύς όσο ο άνεμος και ευτυχισμένος. Να είσαι ένα λαμπρό φως στο σκοτάδι, έτσι ώστε οι άνθρωποι που σε ενδιαφέρουν να εμπνευστούν και αυτοί για να βρουν τον καλύτερο εαυτό τους. Σταμάτα να μένεις πίσω. Γιατί είτε το συνειδητοποιείς είτε όχι με το να μένεις πίσω λες ψέματα στον εαυτό σου.

Αποφάσισε ότι δεν πρόκειται πλέον να σε ελέγχει κανείς με κανένα τρόπο. Δεν πρόκειται να συνεχίσεις να πνίγεσαι. Δεν θα συμπεριφέρεσαι πλέον με τον καλύτερο εαυτό σου εαυτό σε όλους. Κάνε τώρα τις δικές σου επιλογές και μην σταματήσεις. Θα κάνεις πράγματα που σε χαροποιούν. Θα παρατηρήσεις την επίδραση στο πως οι κοντινοί σου άνθρωποι θα γίνουν και αυτοί πιο ευτυχισμένοι.

Σταμάτα την τρέλα. Σταμάτα τον φαύλο κύκλο του να τους ευχαριστείς όλους. Αυτοί που μόνο έπαιρναν θα συνεχίζουν να παίρνουν. Η ζωή όμως σχετίζεται με το να δίνεις και να παίρνεις. Είναι δρόμος διπλής κυκλοφορίας. Για να ανταποδώσεις, πρέπει να σου έχει μείνει κάτι να δώσεις.

Μην αφήνεις τον εαυτό σου να αιμορραγεί. Απομάκρυνε αυτά τα καρφιά και βάλε τα πόδια σου σε σταθερό έδαφος. Βάδισε προς την κατεύθυνση του θάρρους, της πίστης, του συμβιβασμού, της αγάπης και της ευτυχίας. Δεν υπάρχουν πλέον καρφιά. Δεν υπάρχουν πλέον σπασμένα γυαλιά. Χρησιμοποίησε ότι σε κόβει ως μέσο για να προχωρήσεις.

Μπορεί πάντα να υπάρχει μια ουλή, αλλά αυτή η ουλή είναι μια υπενθύμιση για το που να μην ξανά-περπατήσεις.

Γράφει η Μάγεια Τ.

Πηγή :  awakengr.com