Μείνε άνθρωπος, μην ξεφτιλίζεσαι σαν ανθρωπάκι

Εγώ είμαι εγώ.
Κι εσύ είσαι εσύ.

Είμαι οι μνήμες μου, η παιδεία μου, η κουλτούρα μου, είμαι και ο αστρολογικός μου χάρτης αν θες.
Όσο για σένα, μια από τα ίδια. Είσαι όσα νιώθεις, όσα πιστεύεις, όσα ζεις.
Δεν είμαστε ίδιοι. Και δε θα γίνουμε και ποτέ.

Ξεκίνα από τον καθρέφτη σου.
Μοιάζουμε ή όχι; Όχι.

Συνέχισε στο μυαλό σου.
Μοιάζουμε; Μπορεί λίγο, μπορεί πολύ, μπορεί καθόλου. Απόλυτα ποτέ.

Προχώρα και στην καρδιά. Τα ίδια.
Μπορεί να ταιριάξουμε αλλά δε θα είμαστε ποτέ ίδιοι.

Ας πάρουμε τώρα το χειρότερο σενάριο: Κι αν δεν ταιριάζουμε πουθενά;
Αν είσαι άσπρο εσύ και μαύρο εγώ, μέρα εσύ νύχτα εγώ, φούστα εσύ μπλούζα εγώ; Τι θα γίνει;
Θα πέσεις να με φας; Θα πέσω να σε φάω; Θα σε βρίσω, θα σε προσβάλλω, θα σε ξεσκίσω με όποιον τρόπο μπορώ γι’ αυτό το διαφορετικό μας;

Εγώ δε θα το κάνω. Εσύ;
Εσύ που με έχεις για εχθρό γιατί δε λέω τα ίδια με σένα, γιατί δεν πιστεύω τα ίδια με σένα. Τι θα κάνεις εσύ;
Εγώ σέβομαι τη γνώμη σου όσο αταίριαστη κι αν είναι με τη δική μου. Σέβομαι τη στάση ζωής σου, τις επιλογές, τις επιθυμίες σου. Εσύ γιατί δεν το κάνεις; Γιατί με στήνεις στον τοίχο και με πυροβολείς για το διαφορετικό μου; Γιατί μου καταλογίζεις πράγματα, μου φορτώνεις χαρακτηρισμούς; Επειδή δεν είμαστε ίδιοι; Ευτυχώς που διαφέρουμε, δε θα ήθελα να είμαι σαν εσένα!
Και στην τελική, τι σε νοιάζει εσένα τι κάνω εγώ;
Και τι με νοιάζει εμένα τι κάνεις εσύ;
Το οξυγόνο σου τρώω;
 Το οξυγόνο μου τρως;

Σε έναν κόσμο που έμαθε να κρύβεται πίσω από απρόσωπους διαδικτυακούς λογαριασμούς γεμίσαμε κριτές, δικαστές και δήμιους. Σφάζουν ό,τι δεν τους ταιριάζει, ό,τι προσβάλλει την όποια αισθητική, την όποια στάση ζωής τους, λες κι από μια άλλη  οπτική δεν είναι αυτοί που προσβάλλουν τα στεγανά και τα πιστεύω κάποιου άλλου. Αλλά αυτοί τα κάνουν όλα σωστά στο δικό τους συννεφάκι.

 Όχι, μαλάκα μου, δεν τα κάνεις σωστά. Τα κάνεις απλά υποκειμενικά. Όπως εσύ, όπως εγώ, όπως όλοι.
Το να ανοίγεις το βρωμόστομά σου και να πετάς ό,τι σκουπιδαριό από απωθημένα και αμάθεια κουβαλάς δε σου δίνει δίκιο, ακόμη κι αν στο δικό σου κεφάλι έχεις. Σε κάνει απλά ανθρωπάκι, απαίδευτο, απελέκητο.
Κάποιος κάποτε, μας έδωσε τον διάλογο.
Κάποιος κάποτε, μας έδωσε και το δικαίωμα στον αντίλογο.
Κάτι, κάποτε, μας έβγαλε από τις σπηλιές. Εξέλιξη το λένε. Πολιτισμό...

Δε συμφωνώ μαζί σου, είναι δικαίωμά μου. Σε σέβομαι, είναι υποχρέωσή μου.
Τα ίδια φρόντισε να κάνεις κι εσύ.
Μείνε άνθρωπος, μην ξεφτιλίζεσαι σαν ανθρωπάκι…

Συγγραφέας άρθρου Στεύη Τσούτση

Πηγή :  ewoman.gr